Vanochtend om 8uur hadden we drie afspraken. 1 met de schoenenvrouw, 1 met de kaartenman en 1 met de motorman. De schoenenvrouw was op tijd en de schoenen passen nu soort van maar zijn erg lelijk afgewerkt. Maar goed, het zijn toch leren pumps, binnen en buitenkant voor €30,-. De kaartenman zou een kaart voor ons regelen en uitleggen hoe we moesten rijden. Hij racete echter om half 9 nog de stad in op zijn scooter om een kaart te zoeken. We kregen vervolgens twee opties: een kaart zonder wegen of een oeroude kaart met wegen. Die wegen waren wel makkelijk 😉 dus we kozen toch maar voor de verrotte kaart! We snapte alleen niets van zijn wegen uitleg dus dat werd een uitdaging! De motorman kwam te laat maar nam gelukkig wel de bagage mee! Rond half 10 konden we eindelijk de weg op, wat begon met stress in het stadje! We hebben een manke en een blinde motor. De ene koppelt irritant, krijg je bijna niet in zijn vrij of gestart en je kunt niet zien in welke versnelling hij staat. De ander is prima maar stuurt een beetje zwaar. Inmiddels rij ik op de tweede nadat ik de eerste bijna heb vermoord, wat een rotding! Gelukkig heeft Paulie iets meer geduld. Eenmaal de stad uit moesten we de weg gaan zoeken, wat een hele uitdaging was. Buiten de grote steden spreekt niemand Engels, maar omdat een aantal mensen ons de goede kant op stuurde en we zelf de borden en afslagen goed hebben bekeken zijn we in een keer goed gereden.
Onderweg begon het avontuur, nadat we de Ho Chi Min Trail hadden gevonden hadden we de weg bijna voor onszelf! Door de natuur en bergen chopperde we omhoog en naar beneden. Ondanks alle zonnebrand waren we binnen een uur al vuurrood en ik heb een mooi wit horloge in mijn arm staan. We probeerde onderweg vaak te stoppen om te drinken, het is namelijk verschrikkelijk warm. Bij een van de drinktentjes kwam de buurjongen Paul roepen. Hij was erg enthousiast en probeerde hem de schuur in te krijgen waar hij en zijn vrienden zaten. Wat Paul echter in de deuropening zag was behoorlijk schokkend. De groep vrienden zaten waarschijnlijk aan de hallucinerende drank/drugs of whatever, maar er lagen gedroogde vleermuizen op tafel waar ze op aan het kauwen waren. Of wij ook mee kwamen drinken? Haha Paul bedankte vriendelijk en wij jumpte weer verder op de motor! Rond half 2 hadden we al een tijdje niks eet of drinkbaars gezien, tot we een groep zwaaiende mannen zagen. Heel hartelijk heette ze ons welkom en wilde dat we bier mee kwamen drinken. Dat we dat niet deden op de motor werd na een paar minuten duidelijk en kregen we een lekker flesje warme ijsthee.
Rond twee uur kwamen we eindelijk bij een soort van restaurant waar ze wederom geen Engels spraken. Met handen en voeten maakte ik duidelijk dat het niet uitmaakte wat, als we maar konden eten. Uiteindelijk kregen we een bordje rijst, groente en kip voorgeschoteld, top!
Na de lunch was het nog maar 20km naar Kham Duc, waar we zouden slapen. Eenmaal daar aangekomen moesten we op zoek naar een slaapplaats. Hartstikke klein, saai en dood dorp maar slapen kost de hoofdprijs. De helft was vol en de andere helft was slecht en duur. We zitten nu dus in een slecht en duur hotel. Gelukkig maar 1 nachtje, want morgen gaan we door naar Kon Tum.
Na het douchen, wat hard nodig was met al dat stof, gingen we op zoek naar een drankje en wat eten. Het liefst met wifi want in ons schrale hotel werkt het niet. We probeerde het eerst bij het ‘luxe’ hotel wat vol zat, daar weigerde ze ons echter te bedienen. Geen idee waarom maar pas nadat een westerse monteur die ook op het terras zat zei dat ze ons moesten helpen kregen we een biertje. Ze gunden ons geen blik waardig (we zagen er fris/gedoucht en keurig uit, zelfs met rokje) dus we zijn snel op zoek gegaan naar iets anders!
Na 5minuten werden we door een local naar een soort schuur gebracht! Daar zat iedereen te smullen van het eten van de kokkin, wat je zelf op mocht scheppen. Wij konden aanwijzen wat we wilde en kregen een bord vol rijst, groente, vlees, tofu en ei. Daarbij kregen we nog een lekker kopje soep! We waren om 18.00 klaar met eten dus toen zijn we maar gaan wandelen. We zijn volgens mij de enige twee blanken in het dorp dus we trekken veel bekijks! Na een zakje suikerrietsap en een kleine wandeling (het durp is mini) besloten we na de kamer te gaan. Het was ook een vrij inspannende eerste dag!
Vandaag hebben we er namelijk 150km opzitten en morgen wordt het 220km. Op tijd naar bed en dan morgen weer vroeg op pad!
Leave a Reply