Van bizarre Nevis Bungyjump naar Fergburger tot NZPGA golfkampioenschap

Wat een vreselijke nacht, we hadden allebei ontzettend slecht geslapen. Waarschijnlijk door de spanning van het bungeejumpen, 134 meter boven een ravijn, vanuit een gondel is ook wel echt heel hoog. Ik had niet verwacht dat Paulie ook zo zenuwachtig zou zijn. Daarbij kwam nog dat het een enorm lawaai op de camping was. Het was natuurlijk zaterdagavond en dit was echt een jongerencamping. Kortom… We stonden niet echt fris en fruitig op!

Ik wilde stevig ontbijten want ik wist niet precies hoelaat wij aan de beurt zouden zijn en wanneer we terug waren. We aten gebakken eieren met ham en worstjes van gisteravond dus daarna zaten we aardig vol. We waren veel te vroeg klaar en de spanning steeg. In de stad zijn we koffie gaan drinken en vervolgens naar het Bungy centrum gegaan. Daar werden we gewogen, moesten we wat medische papieren ondertekenen en toen konden we gelukkig de bus 40min eerder nemen.

De grote 4X4 bus zat nog niet eens voor de helft vol en we stopten eerst om mensen bij de Kawarau brugjump af te zetten. Dat was de eerste commerciële bungeejump locatie ter wereld, opgericht in 1988. Bij deze sprong van 43 meter boven het water kun je ervoor kiezen om het water aan te raken of zelfs helemaal ondergedompeld te worden. Het laatste stuk ging door ruig gebied, waar je ook veel crossmotors zag. Na 40minuten waren we op de plaats van bestemming. Daar aangekomen kreeg je een harnas en werden we met een gondeltje met nog een stel (maar alleen de man sprong) naar het midden van het ravijn gebracht.

Paul moest als eerst en was stiekem best een beetje bang. We kregen banden om onze enkels, uitleg in een soort tandarts ligstoel en toen was het zover. Keiharde muziek en als een pinguïn naar het springplaatsje huppen, 1, 2, 3 en dan zover mogelijk naar beneden duiken. Na twee keer bounchen trok je aan een koord waardoor je rechtop naar boven getrokken.

Toen was ik aan de beurt en ik was best wel nerveus, ik vroeg aan Paul of hij zijn ogen had open gehouden en ik dacht vooral aan mijn moeders gezegde: “Schiltmansvrouwen gillen niet ;)”. Dat heb ik dan ook niet gedaan, haha! Ik vond het enorm bizar om zo hard naar beneden te kletteren en het deed behoorlijk zeer aan mijn enkels. Ik heb absoluut geen spijt, maar ik zou het denk ik niet nog een keer doen.

Eenmaal terug konden we de foto’s en video bekijken en deze hebben we maar meteen aangeschaft (het was toch een once in a lifetime ding). We kregen ook een t-shirt en certificaat mee. Daarna werden we weer met de bus naar de stad gebracht en was het tijd voor lunch… Na al die spanning in de ochtend trakteerde we onszelf op een ‘beroemde’ Fergburger. Blijkbaar een begrip in Queenstown, je moet er een half uur op wachten en er staat ALTIJD een rij t/m buiten. Ze waren gigantisch dus we besloten er een te delen, maar het was echt smullen, heerlijk vlees!!

Na die overheerlijke lunch haalden we ons busje op en zochten we een plekje om ons om te kleden en een beetje te fatsoeneren. We konden natuurlijk niet helemaal uit de toon vallen op de golfbaan, al had ik liever ander vervoer gehad en geen spijkerbroek en sneakers aangehad. Maar goed, je kan niet alles hebben en we hebben ons best gedaan! Eenmaal aangekomen bleek dat wij bijna de sjiekste outfit van iedereen droegen, het was niet eens casual wat er liep, haha! Het NZPGA werd gehouden op de The Hills van Arrowtown, een prachtige locatie met uiteraard weer bergen op de achtergrond. Wij liepen meteen naar het MOA Watering Hole waar we ons gratis biertje inde ;)!

Daarna hebben we nog een rondje over de golfbaan gelopen en naar wat golfende mannen gekeken. Rond 15.00 begon de moeheid toch weer in te slaan dus besloten we terug te keren naar de camping van gisteravond. Daar zijn we uiteraard met alle foto’s en filmpjes aan de gang gegaan. Paul heeft zijn boek bijna uit en wilde even rustig lezen in de gezamenlijke ruimte omdat hij aangevallen werd door zandvliegjes buiten. Dit ging prima totdat er een kiwi bogan (tokkie) met haar kind de rust kwam verstoren. Toen besloten we maar naar de supermarkt te gaan om pompoen en vis te halen voor ons avondmaal. Dat werd een heerlijke gezonde maaltijd en na het eten waren we zo uitgeput van deze dag dat we met een filmpje ons bed indoken.