Van een hete woestijnnacht in de Sahara naar een frisser skigebied in Ifrane

Die verhalen over de koude woestijn is blijkbaar alleen in de winter, wij hadden het gewoon stikkend heet. Gelukkig was het buiten nog wel te houden en tegen het ochtendgloren werd het zelfs comfortabel. De sterrenhemel was ongelooflijk mooi, jammer alleen van de snurkende Koreaan naast ons haha. Om 6.10 werden we wakker voor de zonsopgang, helaas was die door de bewolking ook niet helemaal van jè van het, maaaar rond half 8 toen we op de kameel klommen (wat volgens mij een dromedaris is) hadden we ongelooflijk mooie stralende blauwe lucht. We hadden een prachtig tochtje terug naar het guesthouse, op wat gehobbel en behoorlijke zadelpijn na was het een feestje ;). Eenmaal terug op de kamer verheug je je op een heeeerlijke lange warme douche, maar dat zat er niet in. Het mini lauwe pisstraaltje kon onze verwachtingen niet helemaal waarmaken, dus vanavond maar een nieuwe poging. 
Het ontbijt was wel weer zeer uitgebreid, gekookte eitjes, omelet, Marokkaanse thee, koffie, verse jus, yoghurt, brood, cake, koekjes. Het is echt onvoorstelbaar dat we voor deze nacht in de woestijn (incl. diner, ontbijt, muziek, kameel etc.) €30,- p.p. moesten afrekenen (én we hebben zelfs onze organen nog ;)). Als cadeautje kregen we ook nog een flesje woestijnzand mee, erg schattig. Om half 10 sprongen we weer in de auto waar Ifrane vandaag ons einddoel was, dat was nog wel een behoorlijk stuk rijden en veel saaie weg. Na ongeveer 2u werden we getrakteerd op de eerste meren wat mooi was, daarna werden het weer veel bergweggetjes. We reden door Midelt, zagen fietsers op de snelweg, het Marokkaanse leven, hadden bijna een ezel voor de auto, en zagen het landschap veranderen. Heel Marokko is tot nu toe een goed onderhouden tweebaansweg waar je 60, 80 of 100 mag, zeker met al die vrachtwagens op de soms smalle bergwegen is geduld een schone zaak.

Op 70 km voor Ifrane werd het ‘groenig’ met grasvelden waar koeien, paarden, schapen en geiten op graasden. Die schapen hebben echter niet meer lang te leven want vrijdag is het offerfeest in Marokko. Iemand nog Marokkaanse familie of vrienden in Chefchaouen waar we schaap kunnen eten? 😉

14 km voor de eindbestemming werden we op een offroad weg gestuurd, we zaten ineens in een totaal anders omgeving met bos en dennenbomen en het was buiten 16 graden. Dat scheelde even 25 graden met toen we vertrokken. Die offroad met veel stenen was niet een extreem goed idee maar goed, zowel Google Maps als Maps.me beloonden ons in eerste instantie met heel veel apen, alleen toen.. we kwamen bij een afgesloten weg en de enige weg was door een bos, letterlijk door de modder tussen de bomen (iets wat Tijn weigerde) of het stuk weer helemaal terug. Twee ridders op een paard (haha bijna letterlijk, ze hadden hun paarden kleurrijk aangekleed) kwamen ons redden en hebben ons toch nog door het bos gemaneuvreerd. Vervolgens toen we eindelijk op de fatsoenlijke weg aankwamen bleek de weg die we moesten hebben niet meer te bestaan. We waren er redelijk klaar mee maar moesten gewoon nog even 20km omrijden.
Rond half 5 kwamen we eindelijk bij het hotel Rise in Valley aan op onze slippers en voor het eerst hadden we het echt koud. De stad staat bekend als wintersportoord en heeft als bijnaam “Klein Zwitserland”. Het was een super mooie lodge, veel hout/warm gevoel met ruime kamer met prachtig uitzicht over de heuvels, we hadden echt een wintersportgevoel. We waren met één ander gezin weer de enige gasten en werden warm ontvangen met thee. In de avond hadden we tijdens de tajine en kebab uitzicht op de ondergaande zon achter de berg. Morgen gaan we naar Chez Aziz in Chefchauen voor twee nachten.

Bewerken