We hadden nogal een kneustige chauffeur die ons op kwam halen. Hij vergat namelijk drie mensen dus we moesten halverwege weer helemaal terug. Je zou denken dat als je €100,- voor een boot betaald dat je dan een beetje normaal behandeld wordt. Helaas viel dat tegen, nadat bleek dat wij DRIE keer zoveel betaalde als die 3 anderen mensen (die hij vergeten was), de bus dus te laat aankwam en de boot al weg was, werden we na een uur wachten als vee in de boot gedreven. Wat een verschrikking!
Om 12uur kwamen we aan op Gili Air, onze boot stopte niet op Gili Meno dus we moesten daar tot 3uur wachten. We zijn gaan lunchen aan het strand en voelde ons al een beetje in het paradijs. Ons eiland was nog ongeveer 20minuten varen met een onstabiel bootje, te veel wind en hoge golven. Na 8 plenzen water over ons hoofd kwamen we aan op Gili Meno. Dit is het kleinste eilandje van de 3 Gili’s, ook wel het robinson cruseau eiland genoemd. Er wonen hier 300 mensen, de stranden zijn hagelwit en de zee lichtblauw. We zitten in een huisje op 30 meter van het strand. Het is een prima huisje, ruim en door de frisheid in de avond mis je de airco bijna niet. Alleen de wederom koude douche is jammer, maar hier beginnen we bijna aan te wennen.
Na aankomst hebben we meteen een duik in het heldere water genomen, wat mede door de harde wind toch best fris was. Daarna zijn we voor een wandeling om het eiland gegaan. We hadden in de lonely planet gelezen dat het ongeveer een uur was en alleen wij kunnen verdwalen op zo’n eiland. Wat leek op de zee, bleek ineens een meer te zijn en kwamen midden in een dorp bij een moskee te staan. Heel apart om ineens een moskee te zien staan op zo’n bounty eiland. Uiteindelijk zijn we (na een fikse wandeling) weer bij de zee uitgekomen en blijkbaar hebben we het eiland nu van binnen en van buiten gezien. Onderweg hebben we nog een drankje gedaan en daarna heerlijk onder de koude douche gesprongen.
Het eiland is een mini paradijsje en ook erg stil, veel stelletjes en gezinnen. We zijn bij een restaurant aan zee gaan zitten waar het ‘druk’ was. Ze grilde daar verse vis, garnalen, maïs en aardappels op de BBQ. Dit werd een heerlijk bordje avondeten! De fruitsapjes en cola komen bij Paul inmiddels de neus uit en uit solidariteit met Paul drink ik ook geen alcohol dus we hebben wel weer zin in een biertje! Morgen is over met de antibiotica dus dan kunnen ze de wodka klaarzetten ;)!
Leave a Reply