We hadden prima geslapen in ons luxe hotel en een lekker ontbijtje op vanmorgen. Alleen jammer van de schreeuwende moskee die om 04.50 onze nachtrust verstoorde. We moesten er om 06.00 weer uit dus het was wel iets te kort want vandaag stond er weer een barre trip op het program. Een busreis tussen Bandung en Pangandaran, de busreizen blijven een feest. Deze keer was het veruit de krapste bus ooit gehad. Zelfs mijn (niet extreem lange) benen paste er net tussen, knietjes tegen de stoel. Ik weet nu een keer hoe paps, Olof en Paul zich voelen. Daarbij was de stoel zelf max 30cm breed. Ooit wel eens een bus gezien met een rij van 3 en van 2? Nou dat kan hier allemaal, gewoon de stoeltjes lekker smal maken. Betekent wel dat je bil aan bil zit met je medepassagiers maar voor hen geen probleem. Voor Paul was het probleem iets groter, zijn benen paste NIET tussen de stoelen en hij moest dan ook aan de buitenkant schuin gaan zitten om zijn benen kwijt te kunnen. Daarbij zijn de stoelen ook nog eens de laag, waardoor je nek niet kan leunen.
Kortom: een 8uur durend knus feestje! Het meisje waar ik de knussigheid mee heb gedeeld al die tijd was wel erg lief. Ze bood me steeds haar eten aan, een soort vetballen met zaad (ja ze leken erg op winterse vogelkost). Het woord kost is, als je snel leest, gemakkelijk te verwarren met kots. Maar in dit geval geen probleem want die kots kwam later. Aziatisch mensen kunnen niet tegen bussen, in elke bus tot nu toe hebben er meerdere mensen overgegeven. Dit keer had ik het geluk dat het op 10cm naast me gebeurde. Ik vond het vooral heel zielig voor haar want ik weet hoe het voelt en ik kon haar niet helpen. Ze wilde ook geen primatour van me aannemen. Bij mijn dagelijkse uitrusting hoort meestal ook een primatourtje, goddank had ik hem vanochtend genomen. Ik twijfelde want helaas heb ik er nog maar 3 over voor de komende drie weken dus ik moet op zoek naar iets nieuws. Dit was ook echt de meest ziekmakende weg tot nu toe, bochten, bochten, bochten! Aan het eind van de busrit zag de bus er uit..! Niet normaal, iedereen gooit alles op de grond, van noten tot fruit tot papier en mijn buurvrouw had zelfs haar zakjes kots laten vallen. Goddank deed ze dat in het midden van de bus toen ze uitstapte (wij zaten achterin en moesten toen nog 2uur), bah bah!
Bij aankomst stond er al een rijtje mooie fietsjes op ons te wachten. Voor 80ct p.p. brachten ze ons naar ons guesthouse, een groot verschil met gisteravond. Geen airco, geen warm water en onze lakenzakjes moeten ook de tas weer uit. Een voordeel is dat we super dicht bij zee zitten en alles was ook hier weer vol dus we hadden geen keuze.
We hebben snel wat nasi goreng en soto ayam opgesmuld en zijn toen bij een strandtent gaan zitten. Ze hadden daar een hele stellage met een beamer en muziek opgebouwd en er was zelfs vuurwerk.
Leave a Reply