Vanochtend besloten we nog even te wandelen voor we vanmiddag naar het vliegveld moesten. We begonnen de dag waar we gister geëindigd waren en wandelde een rondje baai. Jammer aan Singapore is dat ze het buiten de deur ontbijten of een kopje koffie drinken niet echt kennen. De meeste restaurants en eetcafe’s openen pas met de lunch. Vanwege Paul zijn buikkramp moesten we echter binnen 2minuten een tentje vinden. Per ongeluk zagen we iets verstopt zitten en ze hadden gelukkig een wc. Het heet: The Moomba en ze hebben een goddelijk (duur) assortiment met broodjes, salades en soepen. Een goudmijntje denk ik met al die gigantische kantoren in de buurt!
We besloten de metro te nemen richting Somerset waar je behoorlijk kunt shoppen en eten. Ik heb mezelf getrakteerd op heerlijke sushi! Daarna zijn we maar weer gaan winkelen, haha. Bijna al Paul’s shirts zijn nu vervangen, top!
Ruim voor onze departure waren we op het vliegveld, we moesten zelfs inchecken bij early checkin. Ik hou altijd wel van vliegvelden, lekker mensen kijken. Dit is een gigantisch vliegveld met alle faciliteiten, gratis wifi, loungen, tv kijken, je kunt zelfs zwemmen tegen betaling. Om onze laatste Singaporese dollars op te maken zijn we lekker uit gaan eten. Haha we hadden alleen de belasting niet meegeteld dus nu moesten we alsnog extra met US dollars bij betalen.
Ik denk dat we in Singapore de meest relaxte en vriendelijkste mensen tot nu toe hebben gemaakt. Eigenlijk staat dit totaal in contrast met het gigantische zakenimago wat Singapore uitstraalt. Publieke toiletten zijn gratis en super schoon!
Nou de avond en het welkom in Jakarta was een stuk minder rooskleurig. Het begon alweer met een staande wc die ik bijna vergeten was in de westerse wereld ;)! We zouden opgehaald worden maar hij stond er niet. Persoonlijk ben ik, als ietwat verwend meisje ;), niet gewend dat hotels er niet staan als je dat afspreekt. Ik had me er ook juist zo op verheugd om een mannetje met onze namen te zien staan. We hebben uur gezocht en gewacht, Paul’s beltegoed opgebeld aan zinloze gesprekken met het hotel. Toen een simkaart gekocht om goedkoper zinloze gesprekken te voeren. De chauffeur zou er met een uur zijn want hij stond in de file. Na duidelijk gemaakt te hebben dat we echt niet nog een uur zouden wachten zijn we op zoek gegaan naar een andere taxi. Van een Indonesische man die we in Vietnam ontmoet hadden hoorde we dat Blue Bird de beste en betrouwbaarste was. Hier stond dan ook de langste rij. Dit bleek achteraf nog langer dan een uur wachten, ondertussen werd mijn naam omgeroepen maar ik kon niet verstaan waar ik heen moest komen. Daarbij dachten we bijna aan de beurt te zijn, niet dus! Ons geduld was echter niet voor niets, deze taxi kostte maar de helft van wat het anders had gekost.
Onze kamer is de kleinste tot nu toe, we hebben honger en er is niets in de buurt en alcohol is hier ten strengste verboden, kortom een warm welkom in Indonesië!
Paul en Josje .Jullie Blog alweer gelezen .Fijn dat het niet allemaal op rolletjes loopt anders was het maar een saaie wereldreis en zouden wij niet iedere dag heel nieuwsgierig zijn naar jullie avonturen. Ps Ik mis vandaag wel de foto´ s Jullie hebben ons te verwend. xxx en groejes van jullie veeleisende katjes.