Via de Moezelstreek naar Daun in de Eifel – als graaf en gravin in ons slot

We waren weer vroeg wakker en wilden eigenlijk in de auto ontbijten maar alles bleek dicht op zondag. We hebben toch maar in het hotel gegeten en om 9u zaten we in de auto, op weg, via een toeristische route naar Daun in de Eifel. Werd helaas wel weer wakker met zware hoofdpijn wat nu al anderhalve week duurt dus dat ben ik inmiddels wel zat. Een paar weken geleden was ik met paps en Olof gaan motorrijden en ik vond Traben Trarbach https://www.wereldavontuur.com/moezelvallei/dag-2-nat-pak-maar-mooie-droge-rit-naar-traben/ en Cochem https://www.wereldavontuur.com/moezelvallei/dag-3-prachtig-weer-en-route-door-de-moesel-streek/ mooie plaatsjes en een mooie regio dus daar passeerden we vandaag ook. We hebben geluncht ophet terras in Cochem waar Tijn een tomatensoepje at en ik heel vette aardappelpannenkoekjes met zalm. Daarna hebben we nog een rondje door de stad helpen en een heerlijk ijsje gegeten voordat we naar onze eindbestemming gingen.Daun ligt aan het smalle riviertje de Lieser en ligt in de VulkaanEifel. De plaats telt 7.963 inwoners. In de omgeving van Daun liggen veel bossen en wandelpaden. Net buiten Daun liggen drie maren of vulkaanmeren dicht bij elkaar, de “Gemundener Maar”, “Weinfelder Maar” and “Schalkenmehrener Maar”. Daar zijn we langs gereden. Daun is een oud stadje waar vanaf 700 voor Christus de Kelten al verbleven en een fort bouwden op de basaltberg. De naam Daun komt vermoedelijk van het Keltisch-Romeinse woord Dunum, wat als verstevigde helling of fort kan worden uitgelegd. Aan het eind van de 10e eeuw werd er een kasteel gebouwd; de eerste vermelding van de heren van Daun was uit 1075.In Daun staat het slothotel Kurfurstliches Amtshaus. Het voormalig jachtslot, dat tot het prinsbisdom Trier behoorde, staat op het steile basaltgesteente van een uitgedoofde vulkaan midden in de stad Daun, op de resten van de oude burcht. Na de verwoesting van de burcht tijdens de successieoorlog van de Palts kwam het slot in 1712 in handen van de keurvorst van Trier en hertog van Lotharingen, Karel-Jozef. Het grondplan van het slot is in de loop van de tijd weinig veranderd. Sinds 1981 is het complex privébezit en is nu het slothotel Kurfurstliches Amtshaus. En dat is tevens het hotel waar wij twee nachten gaan logeren. Het hotel kost evenveel als een simpel hotel in Heidelberg dus dat viel gelukkig mee. Aangekomen in het hotel leek het inderdaad alsof we terug in de tijd gingen. Niet alleen kwam het interieur uit 1712, de rest van de gasten en de receptioniste waren er vast ook al in die tijd ;). Hijgend op de trap wees ze ons met haar hele hoge piepstem naar onze kamer in de toren. Ook de kamer en de meubels hadden al wel wat jaartjes geschiedenis, maar het was schoon en het idee dat in dit gebouw zoveel geschiedenis zit is heel erg leuk! Na onze koffer uitgepakt te hebben zijn we het hotel gaan ontdekken. Kruip door sluip door kwamen we bij de hele oude bar in de kelder en het zwembad en sauna. Alles zag er mooi verzorgd uit. Omdat Tijn direct daarna voor de tv naar Max ging kijken wilde ik graag een massage maar dat was vandaag niet meer mogelijk, hopelijk morgen!Ik ben wat gaan chillen, na de F1 zijn we naar beneden een wijntje en biertje gaan drinken op het terras. Ook werd er appeltaart geserveerd in de lounge, maar daar hebben we vandaag voor bedankt. Bij de boeking bij het hotel hebben we vandaag een 2-gangen menu en morgen 5-gangen menu (op onze laatste avond) in de schijnbaar goede keuken geboekt. We werden verrast toen er blijkbaar een 3-gangen menu inclusief amuse en aperitief bij de prijs zat inbegrepen en allemaal toen het ook nog óverheerlijk was! We hebben genoten van de avond tussen de 80+ers waar ook onze receptioniste er weer bij was, omgekleed en wel deed ze alles om het ons naar de zin te maken!