Kasteel van Heidelberg

We hadden een heerlijk ontbijt, daarna hebben we allebei een beetje gewerkt. Onze activiteit van de ochtend was een wandeling naar het treintje van slot Heidelberg. Het was extreem druk, maarSchloss Heidelberg is een van de beroemdste ruïnes in Duitsland en het symbool van de stad Heidelberg. Totdat het werd vernietigd in de Negenjarige Oorlog was het de residentie van de keurvorsten van de Palts. Nadat het zwaar werd beschadigd door de soldaten van Lodewijk XIV in 1689, werd het kasteel in 1693 slechts gedeeltelijk hersteld. De ruïne van rood Neckartäler zandsteen rijst tachtig meter boven de vallei aan de noordkant van de Königstuhl en domineert vanaf daar het stadsgezicht van Heidelberg. De Ottheinrichsbau, een van de paleizen van het kasteel, is een van de belangrijkste gebouwen van de Duitse renaissance. Dus dit konden we niet missen. Binnen zijn we we naar het apotheekmuseum geweest en we hebben gekeken naar het Heidelberger Fass, dat is een gigantisch achttiende-eeuws houten vat van oorspronkelijk 221.765 liter (door indroging van het hout nu nog 219.000 liter), het grootste wijnvat ter wereld. Het vat wordt volgens de legende bewaakt door de dwerg Perkeo, der Fasswächter ofwel bewaker van het vat. Zijn lijfspreuk: ”Am Wuchse klein und winzig, am Durste riesengross” ofwel klein van stuk maar met een reuzendorst.Het was prachtig weer maar ik voelde me niet zo lekker, buik was beetje overstuur dus rond 1u gingen we weer naar beneden. We hebben beetje toeristische terrasjes gekeken, maar herinnerden ons van gisteravond een biergarten ergens verstopt genaamd Essighaus. Daar hebben we heel goedkoop en heel lekker typisch Duits gegeten, Tijn had Curry worst met friet, sla en tomatensoep voor €11,90 (andere prijzen dan Zwitserland ;)) en ik had een heerlijke (maar gigantische) gebakken zalm salade. Na het eten was het tijdje voor een dutje waarna we terug de stad in gingen voor een drankje. We gingen zitten bij Toscana aan een leuk tafeltje vlakbij de oude brug. We bestelden wijn en blijkbaar moest je ook eten, prima, maar het was 5u dus we wilden nog even wachten. Echter toen we net op het punt stonden te bestellen zei hij: “over een half uur is deze tafel gereserveerd dus dan mag je daar in de hoek gaan zitten.” En als dochter van mijn moeder 😉 vond ik dat deze manier van met je gasten omgaan ervoor zorgt dat je ons geld niet verdiend. Dus we zijn na ons wijntje weggelopen met een hele preek dat je drinkt in een bar en eet in een restaurant. Ok doei!We zijn doorgelopen en kwamen per ongeluk in het straatje naast de hauptstrasse en daar waren super gezellige terrasjes. We eindigden op de Heumarkt bij een heel studentikoos terrasje genaamd Hornichen. De wijn was beter dan bij de pretentieuze Italiaan, glas kon niet voller en was de helft goedkoper dus daar hebben we even lekker gepimpeld. We hadden nog niet echt heel erg honger toen we naar huis liepen en Tijn zijn suggestie van pizza moest ik niet aan denken. Ik dacht dat we onderweg naar het hotel wel iets beters tegen zouden komen, helaas was dat niet geval. Het werd daarom maar een pasta delen samen om de hoek bij de pastabar.