Om half 9 stonden we naast ons bed. Anka en Laurent maakten ontbijt voor ons en om half 10 namen de metro en daarna de trein naar Dachau. Daar op het station stapten we in de bus naar KZ Gedenkstatte. Het was guur weer, wind, miezer en kou dus we hadden onze wintersport jassen aan en mutsen op. We kwamen om half 11 aan en boekten de twee en half uur durende tour om 11u. Het verbaasd ons hoe weinig je hier met pin kunt betalen, gelukkig hadden we genoeg cash. Na een kopje koffie begonnen we aan onze tour.
Het concentratiekamp Dachau was het eerste grootschalig opgezette concentratiekamp van de SS in Duitsland. Het lag ten oosten van de Zuid-Duitse stad Dachau, ongeveer 20 km ten noordwesten van München, de hoofdstad van de nazibeweging. Het was in gebruik van 22 maart 1933 tot aan de bevrijding door Amerikaanse troepen op 29 april 1945. Het kamp had twee sectoren: het concentratiekamp en het crematorium. Het kamp zelf bestond uit 32 barakken, de binnenplaats tussen de gevangenis en de centrale keuken werd gebruikt als executieplaats. Het kamp was omgeven door hekwerk met prikkeldraad, een gracht en een muur met zeven wachttorens. In eerste instantie werden in Dachau politieke tegenstanders van Hitler gevangengezet. Al direct in het eerste jaar kwamen tientallen politieke gevangenen om het leven. In de loop der tijd werd de bevolking van het kamp meer divers; er werden nu ook roma, homoseksuelen, misdadigers, verzetstrijders en joden opgesloten.
Het was heel onwerkelijk om op zo’n vreselijke plek te zijn. We hadden een gepassioneerde zeer uitgebreide gids die er bijna 3u over heeft gedaan. Een groot deel was buiten, wat op een dag als vandaag met de enorme wind vrij onaangenaam en koud was. Niet alle gebouwen zijn bewaard gebleven, maar je kon je er zeker een voorstelling van maken. Ook de beelden van de bevrijding die door de Amerikanen zijn gemaakt waren heel heftig.
Om 14.00 stonden Anka en Laurent op ons te wachten op de parkeerplaats. We zijn naar Waldrestaurant Bergl gereden waar we heerlijk op konden warmen in een traditioneel Duits restaurant. Ik genoot van een schnitzel, thee en de kachel. Buiten kochten we bij een schattig hutje taarten als toetje voor vanavond. Na het eten reden we naar Neues Schloss Schleißheim. Dit was de zomerresidentie van het huis Wittelsbach. Tijdens het bewind van hertog Wilhelm IV en Albrecht V werd de toenmalige burcht verbouwd tot een paleis met vier vleugels. Daar hebben we een rondje omheen gelopen.
Vervolgens stond ESO op het programma. Daar wilden we een soort film bekijken, maar deze was helaas uitverkocht. De Europese Zuidelijke Sterrenwacht (afgekort ESO) is een Europese organisatie die zich bezighoudt met astronomisch onderzoek. ESO werd opgericht in 1962. We hebben het visitor centre vol informatie over het heelal bezocht tot het ging sluiten om 17.00. Om iets voor 18.00 waren we weer terug thuis. Daar dook Laurent de keuken in en nam de rest even een welverdiend chill momentje. Laurent had lekker pasta gemaakt en daarna hadden we onze taartjes. We hebben er een gezellige avond op de bank van gemaakt met het kijken van Temptation Island en het spelen van Camel Cup. Ik heb zowaar eens dik gewonnen! We lagen braaf om half 12 in bed dus dat was ook fijn!
[post_gallery]
Leave a Reply