Redelijk goed en lang geslapen, alleen beetje koud vanwege de airco. Het ontbijt was weer top inclusief een typisch zaterdag gebakken ei. Onze casa papa had zelfs doeken opgehangen zodat we niet in de zon zouden zitten, zeer schattig! We hadden een aantal dingen te doen vandaag:- bus regelen
– wifi regelen
– Parque José Marti zien met de gebouwen zoals teatro thomas terry
De bus was een lange wandeling van meer dan 2km. We probeerden het eerst bij een reisbureau in de stad maar dat kon niet, we moesten echt naar het Viazul station. Ik had al een kaartje maar de rest nog niet. Mogelijk zou ik een volgende keer voor deze afstand tussen Cienfuegos en Trinidad een taxi collectivo (gedeelde taxi met anderen) regelen, maar deze busrit en die van Trinidad naar Varadero donderdag had ik in Nederland al geregeld omdat het drukke stukken zijn. Het was al echt stikheet en ik voelde me niet zo goed, heel slap dus elke stap was teveel. Toen dat geregeld was (ze schreven gewoon hun voornamen in een boekje) moesten we wifi kaarten kopen. Op de eerste twee plekken hadden ze alleen kaarten voor 5uur en de derde was dicht. Bij de vierde moesten we even buiten wachten (zoals overal hier, rijen voor alles) en heb ik twee kaarten voor een uur gekocht.
In Av 54 (dé winkelstraat) waar overal muziek en entertainment op straat is besloten we lunch te kopen van één van de mannetjes op straat. Eerst een hamburger voor 1 peso, daarna een broodje pulled pork voor omgerekend ongeveer 15ct, ongelooflijk goedkoop en prima te eten. We kochten wat blikjes drinken bij de supermarkt. Ze hadden hier zowaar een soort van normale supermarkt, het is hier allemaal wat welvarender heb ik het idee en het populairste buitenlandse bier is trouwens Bavaria (echt iets voor jou pap ;)). Vervolgens kozen we in de schaduw een plekje en lieten de straat en het Cubaanse leven aan ons voorbij gaan. Daarna liepen we naar een hotel om daar op wifi te gaan, na een uur was de wifi op, blogs gepost en was het het heetst van de dag. Snel liepen we naar het Jose Martin plein om dat ook af te kunnen strepen haha.
Vanaf dat moment waren we er allemaal klaar mee. Elke stap kostte echt enorm veel moeite in die ondraaglijke hitte. We besloten een paard en wagen te regelen naar onze casa, haha ja die heb je hier. We hadden wat onderhandeld over de prijs en waren helemaal blij dat we niet hoefden te lopen. Hij wilde ons eerst na 150 meter afzetten en vervolgens na 300 meter. Allerlei excuusjes maar hij had ons verkeerd begrepen. We waren het zat, betaalde iets meer dan de helft en stapten af. Helaas moesten we nog wel ook iets minder dan de helft lopen. Eenmaal thuis zou de rest naar het zwembad van Club Cienfiegos gaan maar ik voelde me niet zo fit dus zou thuisblijven en we zouden onze casa mama vragen te koken. Zij besloten ook even een powernap te doen, hitte was ook nog steeds ondraaglijk en daarna was ik ook ok om mee te gaan (Peter overtuigde me met de quote: Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, in plaats van de dingen die je niet hebt gedaan) dus om 16.45 waren we allemaal klaar om te gaan.
Het zwembad sloot om 19.00 dus we hadden nog 2u, prima! Het zwembad bleek dé place to be te zijn voor Cubanen in de buurt die de entree van 3 konden betalen. Het zwembad lag vol tienermeisjes en macho’s en wij waren op zo’n 150 mensen de enige toeristen. Het had een zeer goede sfeer met harde opzwepende latino muziek en een prachtig uitzicht over de zeilbotenhaven en het gebouw van Club Cienfuegos. Heerlijk om zo vanuit je luie stoel weer het Cubaanse leven te aanschouwen! Om 18.00 ontstonden er zeer dreigende wolken dus we wandelden langsgaan richting de casa. Gelukkig, want even later begon het keihard te regenen en te bliksemen. We hadden even tijd om te chillen en op zo’n moment is het dan irritant dat je geen wifi hebt. Ik mis het niet extreem maar het leven is wel makkelijker met.
Het bleef maar regenen, zo erg, dat we zelfs niet verscholen op het terras konden eten, maar binnen moesten eten. Onze casa mams en een andere vrouw hadden uren in de keuken gestaan, we kregen soep vooraf en ik had vis en de rest kip. Voor het eerst proefden we kruiden en knoflook in het Cubaanse eten, dus ze hadden echt hun best gedaan. We kregen zelfs koffie na, net een echt restaurant, maar dan in onze woonkamer. Na het eten deden we wat potjes hartenjagen en omdat het zaterdagavond was wilde we ook de lokale uitgaanscene aanschouwen. Poging 1 was club Cienfuegos, deze bleek om onbekende reden dicht. Daarna liepen we richting de Malacon (boulevard) waar honderden jongeren met muziek en drank de avond doorbrachten. Daar in de buurt was ook een ‘club’ maar we hoorden geen muziek en aan het publiek te zien (ongeveer 16 jaar) was het niets voor ons. Marcél ontfutselde in zijn beste Spaans wat info maar het zou pas leuk worden rond 2u. We vervolgden onze wandeling langs de Malacon en als bijna enige toeristen in deze stad (zo voelt het, je ziet ze nergens), trokken we behoorlijk wat bekijks.
In de verte zagen we lichten en hoorden we muziek dus dat werd ons nieuwe doel. Marcél vroeg weer wat info bij de deur en het publiek was gelukkig wat ouder. Voor 1 peso mochten we naar binnen bij ‘El projecto’ en daar bleken we de enige toeristen tussen ongeveer 400 Cubanen. Op grote schermen op een podium werden de videoclips afgespeeld en een MC zong af en toe met een soort kermis microfoon mee.
De muziek was opzwepend en Spaans, af en toe een Amerikaans hitje wat wij dan als enige mee konden zingen. Jongens vroegen netjes aan Marcél en Peter of ze met ons mochten dansen en in plaats van ons te redden zeiden ze ja en kwamen ze vervolgens niet meer bij van het lachen. Salsa is niet mijn talent dat heb ik me weer gerealiseerd maar dit was wel écht Cuba. Je kunt Cienfuegos missen in mijn optiek, maar deze dag was echt 0 toeristisch en op en top Cubaans.
Leave a Reply