Fietsen en nóg meer rum in Vienales

Vandaag stond ons fietstripje op het programma. Om 08.00 stonden Anne en Peter voor de deur, zij vertelde dat de buurman ook fietsen kon regelen. Marcél de Zwitser nam zijn taak als gids vandaag erg serieus en aangezien Zwitsers voor kwaliteit gaan heeft hij 5 fietsen getest. De halve straat vond dit enorm entertaining en we hadden veel bekijks. Toen ging het op de prijs, we wisten dat het in de stad voor 5-8 kon en deze man vroeg 10 en er was geen onderhandeling mogelijk dus we liepen naar de stad.
Na een paar keer vragen kwamen we bij la casa de don thomàs. Daar kregen we ze mee voor 5 mee dus top, we reden om 09.00 weg, zelfs toen was het al stikheet! Eerst beklommen we de berg richting hotel los Jazmines om daar in de buurt naar een uitkijkpunt te bekijken bij Balcón del Valle. Het was niet extreem ver, paar kilometer maar wel enorm stijl dus ging bijna dood haha. Op de top was het uitzicht prachtig maar we moesten wel een uur bijkomen. We dronken cola met een prachtig Panorama uitzicht! Peter fotografeert graag dus heeft ook foto’s van mij gemaakt met mijn telefoon (heb geen camera bij me). Het licht was niet perfect dus hij vroeg Anne om bij te schijnen met een iPhone zaklamp, hilarisch!
De weg terug naar het dorp was top, lekker die berg afracen. Marcél moest zijn fiets wisselen en mijn standaard ging elke keer uit. Na een paar kilometer was ik het helemaal zat dus Anne en ik bedachten samen een zeer creatieve oplossing met een elastiekje. Om 11.15 kwamen we aan bij onze volgende stop, Cueva del Indio. In tegenstelling tot de grot gister was deze verlicht en gingen er met een bootje doorheen. Daarna was het tijd voor de lunch, was aardig kapot van het fietsen dus iets voor 12 besloten we naar Restaurant del Indio te gaan. We waren de enige maar voor 7pp werd onze tafel volgezet met fruit, bananenchips, twee soorten rijst met bonen, salade, heerlijke gebakken kip. Echt genieten! Tijdens het eten heb ik Colin’s beschrijvingen en waarschuwingen over Cuba voorgelezen omdat het godzijdank zo anders dan hij het me heeft vooraf heeft voorgespiegeld. Quote: “Serieus. Denk niet dat ik gek ben. Ik weet hoe jij word als je geen eten hebt. Neem maaltijdshakes en noodles mee, en mueslirepen. Je hebt daar geen supermarkten waar je iets kan kopen. ”

Mijn mede-backpackers kwamen we niet meer bij van het feit dat ik rondloop met zakjes noodles in mijn backpack.
Eigenlijk stonden er nog muurschilderingen op het programma maar dat was weer een paar kilometer voorbij het dorp wat al 5,5km was (mét heel veel heuvels), het was 35 graden en ik had al de hele dag al buikkramp dus ik vond het wel even mooi geweest. Anne en Peter dachten er hetzelfde over, alleen Marcél was er nog voor te porren dus die ging vast vooruit. Meer dan vol fietsten we weg richting de fietsverhuur, wat een zware kilometers. Zo heet, zoveel zon, bijna blaren op mijn handen van het zweten, 3 liter zweet verloren, zoveel heuvels haha, echt serieus bikkelen!
Om 14.00 kwamen we kapot aan bij de fietsverhuur. Wat genoot ik van de douche daarna in mijn casa. We hadden een zeer goede timing want toen ik daarna ook met Jacob en Peter&Anne buiten zat op de veranda begon het keihard te regenen. Dat heeft het de rest van de middag gedaan. Niet echt goed voor mijn sportschoenen die ik onder de douche had gehouden en nu onmogelijk droogde. Met z’n vieren zijn we uiteten gegaan en daarna was het weer tijd voor rum op de veranda. Iedereen is erg nieuwsgierig naar wat ik over ze schrijf op mijn blog, maar heb beloofd dat ik niets verander aan de teksten die ik nu heb geschreven. Dus het feit dat Jacob heel graag naar zijn eigen stem luistert (hij heeft overigens ook een zeer unieke diepe stem) en Marcél een echte perfectionisme moraalridder is, maar ook enorm slordig (zo slordig dat zijn vieze sokken twee dagen naast de kraan op de badkamer lagen), kunnen ze nu zelf teruglezen. Ook heel grappig dat Peter naast zijn studie teamleider is bij de Albert Heijn in Leerdam en dat ook in Geldermalsen is geweest (herken je hem toevallig mam? ;)), hoe bestaat dat toch aan de andere kant van de wereld? Dat was zo gezellig dat het tot 01.30 duurde, terwijl om 05.30 wekker zou gaan voor onze bustrip naar Cienfuegos.