Gisteravond heb ik prima gegeten op het dakterras van mijn casa. Daarna had ik hoofdpijn dus ben even gaan slapen. Dat dutje deed me goed, maar er speelde weer een bandje op het terras boven me, veel lawaai dus rond 20.00 ben ik daar gaan kijken, er hing een gezellige sfeer en de prachtige zonsondergang maakte het helemaal af. Daarna ben ik even de stad ingelopen en ben even op de trappen gaan zitten. De meeste van mijn bekenden waren echter vandaag vertrokken en ook Tony en Charlotte zag ik niet. Zin om nieuwe vrienden te maken had ik niet dus ben vroeg naar bed gegaan. Het was een beetje lonely, was niet meer gewend alleen te zijn. Het bandje speelde toen ik om 21.30 ging slapen nog volop dus echt gemakkelijk in slaap komen lukte niet. Er zouden andere gasten in de kamer naast me komen maar ook die waren nog niet gearriveerd.
Nadat ik 11uur had geslapen was het eenzame gevoel gelukkig weer verdwenen. Ik had om 10.00 ontbijt afgesproken en voor die tijd heb ik al mijn spullen voor het strand gepakt. Was een beetje slap omdat mijn buik nog steeds niet beter is maar na het ontbijt voelde ik me weer iets beter. Realiseerde me wel dat ik wel iets te lang in Trinidad ben geweest, had die keuze gemaakt omdat ik niet voor 1 nacht nog ergens anders heen wilde, weer een reisdag kwijt was, met mijn spullen moest sjouwen en op zoek moest naar een nieuwe casa in de hitte, maar hier had ik het gister wel gezien. De casa waar ik in zit heeft overigens een fantastische locatie hartje centrum en het dakterras heeft het beste uitzicht van de stad maar ik ben nog steeds de enige hier en het personeel is niet bepaald extreem vriendelijk.
In de lonely planet had ik gelezen dat er 4x per dag een busje naar Playa Ancon vertrok, schijnbaar het mooiste strand van het zuiden. Ik liep naar cubatur reisbureau om 10.15 met het vermoeden dat het busje om 10.30 of 11.00 zou vertrekken. Nu Marcél weg is had ik weer de volle aandacht van mannelijke Cubanen. Al pakken ze het in Trinidad anders aan dan in Havana. Niet het afschuwelijke gekus, maar hier roepen ze gewoon chica guapa of beautiful girl. Als je ooit onzekerheidsissues hebt is Cuba een ideale vakantiebestemming.
Het busje zou om 11.00 vertrekken hoorde ik binnen dus heb nog een half uurtje op de stoep voor het reisbureau gezeten. Geen idee hoe dat busje eruit zou zien en of hij echt om 11 kwam en ondertussen werden me 300 taxi’s aangeboden, maar het feit dat er steeds meer reizigers in de buurt stonden gaven me het gevoel dat ik goed zat. Het was een lekker plekje om de wereld weer aan me voorbij te laten gaan. Omringd door jonge Cubaanse mannen die voor mijn gevoel de hele dag niks doen en de hordes toeristen die met hun tourbus een dagje Trinidad doen. Omdat Trinidad vrij klein en Unesco erfgoed is voelt het als de meest toeristische plek tot nu toe. De eerste plek in Cuba waar er overal mensen je hun restaurant in proberen te lokken. Echter, ik moet toegeven, ze stoppen direct na no gracias en ben nooit in een land geweest waar het zo weinig en vriendelijk gebeurd als hier. Ook als je gewoon in een winkeltje wilt kijken klampt niemand zich aan je vast.
Bij de eerste bus die aankwam rende iedereen erheen maar dat bleek hem niet te zijn. Bij de tweede zaten we goed, het duurde een half uur tot Playa Ancun. Op strand aangekomen stal een stel het perfecte strandbedje onder parasol van mij, terwijl ik bij de meneer aan het vragen was hoeveel het me zou kosten. Ik besloot een palmboom met twee strandbedjes te delen met een Frans meisje wat ook alleen was. We waren beide niet in een extreme kletsmood, na de standaard vragen die elke reiziger stelt aan elkaar: Reis je alleen? Waar kom je vandaan? Hoelang ben je in Cuba? Waar ben je geweest? Waar ga je nog heen? zijn we beide weer in ons boek gedoken.
Het strand was absoluut idyllisch, (bijna) wit zand en een helder blauwe zee. En waar op de wereld kun je op een strandbed liggen zonder irritante zonnebrillenverkopers? Een unicum! Besefte me wel dat ik niet zo te spreken was over mijn bikini lijf haha. De dagelijkse glazen cola, moijitos met veel suiker en vooral veel rum hebben toch de overhand op het iets mindere eten.
Verder moet ik concluderen dat ik so far Cuba een ongelooflijk plezierig land vind om te reizen, iedereen ervaart het anders maar dit zijn mijn ervaringen:
– Er is bijna geen ongedierte, het is op Havana na behoorlijk schoon
– Je kunt alles vrij gemakkelijk lokaal regelen
– Het vervoer dat je boekt rijdt op tijd
– Er is een heel groot verschil tussen plaatsen en provincies (Havana, Vienales, Cienfuegos en Trinidad lijken in de verste verte niet op elkaar, waardoor je niet snel bent uitgekeken op het land)
– Het heeft prachtige natuur, stranden en steden
– Je kunt in korte tijd veel zien (het is groot, maar niet extreem groot)
– De manier om bij mensen thuis te slapen zodat zij er ook van profiteren is vrij uniek, het is comfortabel en ze hebben ook nog eens airco
– Er reizen heel veel mensen (ook veel vrouwen) alleen
– Het is behoorlijk ongerept en ondanks de vele toeristen op sommige plekken kun je je af en toe nog steeds de enige voelen
– Het is niet backpackers-goedkoop als in Azië maar je kunt eten voor 5-8 peso en slapen voor 10-15 peso (als je je kamer deelt). Een biertje kost meestal 1-2 peso en een moijito 2-3 peso. Een fles van 75cl rum kost 3,60 dus dat is allemaal prima te doen
– Het uitgaansleven is behoorlijk wild, zowel voor toeristen als Cubanen, er is overal vrolijke muziek, zowel live als uit speakers.
– Je wordt niet overal lastig gevallen door straatverkopers of andere toeristenlokkers
– Het is arm, maar mensen hebben wel te eten, heel weinig bedelaars
– Reizigers zijn nationaliteiten vanuit heel de wereld. Er zijn Nederlanders maar niet overdreven veel.
Nadelen van Cuba zijn er uiteraard ook:
– De allergrootste is wel dat ik al vanaf dag 3 ziek ben, buik is al anderhalve week overstuur, geen idee hoe ik er aan kom maar ook niet hoe ik er vanaf kom. Het is irritant maar wel te overzien, de hevigheid en krampen wisselen per dag en kan nog prima functioneren. Ben er nu bijna aan gewend en sowieso heb ik het op de meeste reizen.
– Verder is het gefluit, gekus en geroep als vrouw alleen wel echt irritant, vooral omdat je soms niet wilt opvallen maar dat doe je blijkbaar wel
– Basisspaans is zeer nuttig, want niemand spreekt Engels. Mijn Spaans is lang niet goed genoeg voor hele intense gesprekken maar ik kan me prima redden met toevoeging van een beetje handen en voeten
– Het eten, iedereen had me gewaarschuwd dat het echt vreselijk zou zijn, nou dat is me alles meegevallen. Ik moet toegeven dat het zeker geen culinaire hoogstandjes zijn en ze hebben nooit echt van iets op smaak maken gehoord, maar het is prima. Het verschilt heel erg onderling, bonen en rijst zijn de basis en daarnaast heb je meestal kip, varken of vis.
– Je moet overal betalen voor de (vaak heel vieze) wc, zelfs in een restaurant waar je hebt gegeten
– De hitte, op de meeste plekken heeft het geen zin om tussen 12.00 en 17.00 iets te ondernemen want je smelt echt weg
Om 13.00 kreeg ik een beetje trek maar er waren weinig opties. Ik ging aan de wandel en vond een restaurantje. Nog iets onuitstaanbaars in Cuba, vaak hebben ze een kaart met 10 gerechten, dan kies je er één zeggen ze, nee we hebben alleen dit en dat, zeer irritant. Ik koos kip, maar ze hadden alleen garnalen van uiteraard het dubbele in prijs. Nam er maar weer een cola bij voor mijn buik, houd niet eens van cola en hier drink ik het de hoe dag in de hoop dat het de bacteriën dood, so far not good. De garnalen waren zowaar in de knoflook gebakken, smaakvol. Uiteraard maakte het de garnituur bij elk Cubaans gerecht: een hoopje droge rijst, rauwe kool en 2 plakjes tomaat en komkommer het geheel af ;). Na de lunch ben ik warme zee in gedoken en wilde eigenlijk een middagdutje doen in de schaduw. De hoofdpijn van gister kwam echter weer even langs om te zeuren dus dat lukte niet. Om 15.30 nam ik de bus terug en deed wat laatste boodschappen voor de 6uur durende reis naar Varadero morgen.
Bedacht me thuis ineens dat ik vanaf het busstation morgen naar het resort mogelijk een taxi nodig had en daar ook nog geld nodig zou hebben. Heb eeuwig spijt dat ik niet meer geld heb opgenomen, zo vervelend om zonder geld te zitten. Toen ik dit besefte was het echter al 17.00 en was de bank dicht. Om 20 morgen als reserve voor lunch en taxi achter de hand te (ontbijt sla ik al over) hebben, zou ik voor vanavond nog 13 hebben. Stel je voor dat ik Peter en Anne tegen zou komen en even met hen een kijkje zo nemen in de grot zou me dat al 5 kosten, dan mogelijk een cocktail op het dakterras, dan bleef er 5 peso over om te eten. Dit is een uitdaging in Trinidad maar niets is onmogelijk. Als ik nou een waterkoker had kon ik de noodles opwarmen die speciaal op aanraden van Col heb meegenomen ;). Verder zoek ik nog 200 euro die ik blijkbaar óf heel goed heb verstopt (mams techniek en aanrader om overal geld te verstoppen) of het is ergens uitgehaald. Heb mijn hele tas overhoop gehaald en kan het nergens meer vinden. Of ik vind het thuis ineens of iemand heeft het uit mijn backpack gehaald, hoe dan ook irritant. Ik las dat in Varadero je gewoon met euro’s kunt betalen en daar heb ik amper iets nodig omdat ik een all inclusive resort heb, dus vanaf daar moet het goedkomen. Ben ik eindelijk student-af moet ik nog de eindjes aan elkaar knopen. Waar zijn de rijke mannen als je ze nodig hebt? Grapje! 😉
Met al die geldzorgen aan mijn hoofd 😉 lukte mijn dutje niet eens. Besloot met het ietsiepietsie internet wat ik nog over had snel deze blog te plaatsen dus hoe mijn avond verloopt is afwachten tot morgen. Haha ben met een hoop rotzooi gaan reizen deze keer, want ook mijn prachtige Beijing-sjieke horloge is net gesneuveld.
Leave a Reply