Bijna niet naar Cuba..

Om 07.00 stond paps voor de deur om me naar Schiphol te brengen, waar ik begon aan mijn eerste vakantie alleen, tuurlijk was ik twee keer een maand weggeweest om Spaans te leren, maar toen had ik een duidelijk doel en slaapplaats. Nu had ik behalve het hostel in Havana bij de start en aan het einde het resort in Varadero niets geregeld. 3u van te voren was ik op Schiphol, douane en bagage check kostte wat tijd maar was redelijk zen. Ik haalde koffie en deed wat belletjes en sloeg mijn lonely planet open. Ik las wat algemene info over Cuba en werd getriggered door het tabje visum. Had vanmorgen in de auto nog gekeken maar had inmiddels mijn paspoort een paar keer open gehad dus dacht, check nog even een keer voor de zekerheid. Ik voelde de spanning en paniek toen het losse blaadje wat een ze visum noemen weg was. Overal gezocht in al mijn tassen maar om 09.15 kwam ik erachter (na de douane dus) dat ik ergens op Schiphol mijn visum was verloren, eerst terug naar de douane, niks, Googlen en lonely planet bekeken of ik ook lokaal een visum kon krijgen, overal stond van niet, toen naar de KLM transfer desk, konden niet helpen, zonder visum kun je het land niet in, ambassade is dicht tot en met maandag dus dan ben je je ticket kwijt en moet je opnieuw boeken. Nou mijn wereld stortte even in, naar de Schiphol balie voor gevonden voorwerpen, niets. Daar waren ze lief, ze zocht het nummer van de ambassade, liet me bij haar computer en ging mensen helpen. Tot ik ging Googlen, wist ik veel dat dat niet mocht, toen werd ze boos en ging ik weg. Ambassade nam niet op. Ik zag al voor me dat ik niet meer ging, als het niet zou lukken was het dag ticket en had ik gezegd dag Cuba. Maar mams ondertussen Googlen, voor de douane bij Arke fly kon je een visum kopen. Ik had nog iets minder dan een uur en niets te verliezen anders was ik mijn ticket toch kwijt. Rennen door Schiphol, paspoort check (de douaneman maakte zich enigszins zorgen toen hij mijn emotionele en paniekerige hoofd zag, maar hij kon toch niet helpen), hup naar terminal 3, visum gekocht, terugrennen naar terminal 1, weer bagagecheck, paspoort controle en toen rennen naar de gate. Bezweet en kapot kwam ik aan terwijl ze net begonnen met priority boarding. Daarom ga je dus 3u van te voren naar Schiphol ;). Wat een ellende, die spanning, erger dan dit kon het de komende twee weken toch bijna niet worden. Wat ik overigens vreemd vind is dat ze nergens naar het visum hebben gevraagd, niet bij de douane, niet bij het boarden. Je zou denken dat als je zonder het land niet in komt dat ze dat op z’n minst even zouden checken. Lieve Dani, in alle ellende en door de 100x dat ik mijn tas heb open gedaan is het gelukspoppetje wat aan mijn rits zat gesneuveld, maar we kunnen wel zeggen dat hij zijn werk al gedaan had.

Eenmaal in de lucht zat ik naast behoorlijk kletsende Turkse mensen, maar voorruit, ik zat in ieder geval, dus klaagde niet. Ik begon maar even met een lekker glas rode wijn. Dat had ik om 11.00 wel verdiend. Om 14.00 lokale tijd kwamen we aan op het vliegveld, waar een lange rij stond bij de paspoorten. Het eerste uur in Cuba spendeerde ik daar en vermaakte mezelf met de bijzondere outfits van de douane dames, korte rokjes met netpanty’s, op zijn minst interessant. Eenmaal buiten kwam ik al snel bij het wisselkantoor, toevallig was er van de week een aflevering van opgelicht in het buitenland over dit wisselkantoor waar bijna alle toeristen voor €50,- tot €100,- bestolen worden. Ook voor mij was het weer zo ver, een man kwam met zijn gids van Arke fly terug om zijn geld op te eisen, dat duurde zo lang dat ik dat niet meer heb gemaakt. Ik had expres een tactiek bedacht, het geld voor haar neus tellen en in het Spaans aangeven hoeveel het was, ook zou ik me niet af laten leiden wat ze absoluut probeerde. Ik hield mijn ogen op haar en het geld en dat heeft gelukkig gewerkt.

Daarna nam ik een taxi naar Rolando’s backpackers. Ik werd bij twee Italianen in een taxi geduwd die ergens anders werden afgezet, waardoor ik al wat van de stad heb gezien. Eerste indruk buiten de stad, heel vervallen, veel (oude) motors met zijspan en overal die Amerikaanse auto’s, zeer bijzonder! Om iets voor 17.00 kwam ik eindelijk in het hostel aan waar ik zeer uitgebreide uitleg (in het Spaans) kreeg over Havana en Cuba. Lief meisje. Daarna bracht ze me naar mijn stikhete kamer die ik met nog 4 anderen deel. Onder me slaapt een aardig Pools meisje met wie ik even heb gekletst. Daarna ben ik gaan douchen (extreem schrale/smoezelige douche) en even gaan rusten. Ik hoorde van haar dat het dakterras leuk was dus daar ben ik heen gegaan, daar heb ik van 17.30 tot 23.00 doorgebracht dus behoorlijk lang, wel zeer ontspannen. Eerst met Marcel, een Zwitser die ik al op het vliegveld had gezien, gekletst en gegeten (droge rijst, droge kip en rauwkost), en daarna bleven er maar mensen komen. Iedereen zat aan één tafel te kletsen, heel gezellig, veel Engelsen en Aussies. Mijn eerste moijitos gedronken en reisverhalen uitgewisseld. Iedereen ging om 23.00 naar de melacon (soort boulevard) verder drinken maar ik vond het wel mooi geweest, ben geen 21 meer he? 😉 en was inmiddels ook wel moe van de reis. Wel leuk dat je op zon plek zo makkelijk contact maakt, het is echt een gezellig kleinschalig hostel, blij dat ik er zit. Helemaal toen ik erachter kwam dat we gewoon airco op hebben. En mijn hele kamer was partyen dus had heerlijk de kamer voor mezelf… Morgen tijd om Havana te leren kennen..

Ps. Dat wifi is er echt niet, er zijn blijkbaar een paar plekken in de stad waar je dat hebt, ik ga het morgen ontdekken!