Hoogte en dieptepunten door Bogota Bike tours

​Deze blog begint wat minder positief dan gehoopt. Normaal gesproken schrijf ik de hele dag door kleine stukjes maar door een ongelooflijk harde regenbui van anderhalf uur op de fiets in combinatie met mijn iPhone in mijn regenjas is niet goed afgelopen. Ik zal toch maar bij het begin beginnen (live vanaf Tijn’s iPhone maar vervolgens gepost via mijn werktelefoon). Om 04.00 vannacht waren we klaarwakker, tevergeefse pogingen gedaan om opnieuw te slapen maar helaas. Direct om 07.00 belde ik naar beneden voor het ontbijt, dat ze heerlijk naar onze kamer kwamen brengen. Een goed begin van de dag met eitjes. 

In Nederland op onze laatste avond bleek dat we ons een dag hadden vergist in de a

ankomst. Last minute boekten we een nacht extra in het hotel, maar ook de geplande Bike Bogota fietstour zouden we vandaag al willen doen in plaats van morgen. We lieten ons daar afzetten met de taxi voor een appel en een ei in La Candaleria en de dag omruilen bleek geen probleem. Daarna hadden we nog ruim anderhalf uur om ons te vermaken in de buurt dus we hebben een cultureel verantwoord wandelingetje gemaakt, langs het Simon Bolivar plein en vele kerken en musea. Daarna gingen we in een koffietentje zitten om ons plan te maken voor de komende dagen. Op dat moment was het een beetje zonnig, maar koud en Bogota had nog niet echt ons hart gestolen dus we besloten morgen te vertrekken. 

Om half 11 was het tijd voor de tour. Die was ontzettend leuk! Een gezellige groep jonge mensen, veel Nederlanders, een leuke gids en een heel afwisselend verrassend programma van ruim 4u. Het was een heel avontuur door de stad heen met zo’n groep mountainbikers, tussen auto’s door en met kuilen en bulten, maar wel heel leuk! Gedurende de paar uur werd de tijd verdeeld tussen stops met uitleg en activiteiten. 

De eerste stop was een fruitmarkt, we hebben wel 10 soorten fruit op waar ik nog nooit van had gehoord. Het ene nog lekkerder dan het andere. De volgende stop was heel grappig. Op aanraden van onze ouders hadden we laatst Erica in Colombia gekeken. Daar speelde ze het spel Tejo met een oud verrimpeld mannetje achterin een café in een soort schuur. Een spel waar gokken, gooien, bier en buskruit de hoofdrollen spelen. Heel grappig dat wij op exact dezelfde plek terecht kwamen als Erica, met dezelfde man die er werkte. Om 11.45 zaten we dus al aan het bier Tejo te spelen met de groep. Tijn heeft onze eer hoog gehouden door zowaar in één keer raak te gooien (gelukkig hebben we de beelden ;)). 

De volgende stop was bij een koffietentje waar ze ook koffie maakten. Daar kregen we een soort koffie met sambuca en uitleg over hoe het proces werkt, inclusief het proeven van vieze koffieboontjes. Na deze stop begon het te regenen, eerst een beetje maar het werd erger en erger. In de stromende regen kregen we uitleg over graffiti kunst, the redlight district en politiek. Zo spendeerden we de laatste anderhalf uur. Alles was nat, tot ons ondergoed aan toe en het was niet bepaald warm. Na de tour wilden we eigenlijk de berg op, maar dat had geen zin met de regen zonder zicht dus we besloten te gaan lunchen. De lunch was typisch Colombiaans met bonen en kip maar warm en lekker. Daarna begon de ellende, mijn telefoon deed het niet meer en ik had het in en in koud, wilde dolgraag alle kleren uit en douchen. Echter in Bogota kun je niet zomaar een taxi aanhouden. Je moet iemand laten bellen of het via een app Tappsi bestellen. Er zit een soort beveiliging op waarbij als je instapt een code moet geven die je telefonisch of via de app hebt gekregen. Wij hebben helaas geen internet op onze telefoon hier en het restaurant kon niemand bereiken. Daar stonden we dan, beteuterd en koud en geen idee hoe we naar huis moesten. We besloten de WiFi code te vragen en te kijken of er een Uber beschikbaar was. Deze kwam na een half uur gelukkig eindelijk beschikbaar en ons ophalen. 

Eenmaal thuis konden eindelijk die natte kleren uit maar heel veel alternatieven voor warme outfits hadden we niet. Tijn moest mijn afritsbroek aan en ik een soort pyamabroek. Onze gympen waren ook doorweekt dus we moesten onze bergschoenen aan en wilden vanavond lekker uiteten in zona g, niet echt de ideale outfit. Dat was echter van latere zorg, mijn telefoon (mijn rechterhand, halve leven, bron van blogs ;)) was prio 1. Google gaf aan: “stop in droge rijst” dus dat hebben we gekocht en de telefoon in gestopt. Daar moet hij twee dagen in blijven liggen en dan hopen dat hij het weer doet. De natte kleren hebben we vervolgens bij de receptie gedropt in de hoop die ’s avonds aan te trekken. Maar alles liep anders. Prio 2 was een vlucht naar Pereira boeken voor morgen. Dat heeft zonder overdrijven uren gekost, eerst het ticket zoeken, alles invullen, vervolgens werd de creditcard geweigerd, 20 minuten telefonisch in de wacht en toen weer alles opnieuw en met mijn creditcard. Leve de maatschappij VivaColombia. Vervolgens het verkeerde vakje aangeklikt waardoor we teveel hebben betaald. Wat een gedoe! Ondertussen probeerde ik mijn werktelefoon om te toveren als blogtelefoon inclusief alle apps die ik daarvoor nodig heb. 

Inmiddels zijn we bij Prio 3, een hostel in Salento regelen voor morgen, de aanrader van vrienden (la serana) bleek onbereikbaar en dus blijkbaar vol, dan maar op zoek naar een alternatief, dat werd ciudad de segorbe. Inmiddels was het 19.00, het regende pijpenstelen, onze kleren waren nog niet terug en we wilden beiden geen stap meer buiten zetten. Prio 4, eten, Tijn heeft via de receptie pizza geregeld. Deze was vies, vet, veel te duur en we hadden allebei geen honger. Hahaha we hebben heel hard gelachen om deze ellende en besloten dat dit wel meteen het dieptepunt van onze reis moest zijn. 

Vervolgens begonnen we aan Prio 5, van het vliegveld in Pereira in het dorp Salento komen morgen. De bus zou net op het verkeerde tijdstip vertrekken dus alternatief was taxi of hostel shuttle. Na veel googelen besloten we voor de shuttle te gaan maar het hostel was niet te bereiken. We hebben maar gemaild en hopelijk reageren ze nog voor 09.45. De rest van de avond hebben we besteed aan de plannen van Tayrona Park daar zijn we nog niet helemaal uit. We hebben vandaag wel ook van een ander stel de sluiting bevestigd gekregen dus onze volgorde van trips is al wel omgegooid. Nu tijd voor een rustgevende lange en ontspannen nacht zodat we morgen fris en fruitig aan de rest van ons avontuur kunnen beginnen!