169 verdiepingen gelopen in Valle de Cocora

Met weer een extra uurtje slaap, tot 06.15 vandaag begonnen we aan de dag vol hiken. Tijn keek zo jaloers en zielig naar mijn afritsbroek vanmorgen dat ik besloot deze aan hem uit te lenen en zelf mijn pyamabroek achtig geval aan te doen. Nadat hij me al die tijd voor de trip heeft uitgelachen blijkt hij nu er zelf echt een te missen. Met je spijkerbroek kun je natuurlijk geen regen en modder doorstaan ;). Om 07.15 stonden we buiten om aan de lokale bergklim te starten. Na 300 treden stonden we boven, de kop was eraf. Om 07.45 zaten we in de jeep naar Valle de Cocora waar de grootste palmen ter wereld te vinden zijn. Daar begonnen we aan de wandeling naar Acaime, zo’n 4,8 km. Er zijn twee routes, 1 rechtstreeks en ook nog 1 via Finca la Montana. Die konden we dus op de weg terug pakken om niet 2x hetzelfde pad te hoeven nemen. De route naar Acaime ging eerst door modder en weiland en daarna door het regenwoud: steil, over rivieren, boomstammen en keien. Vrij pittig en we waren oh zo blij dat we onze hoge schoenen aan hadden want door de heftige regen van gisteren stonden we soms tot onze enkels in de modder of een rivier. Ondanks dit alles hebben we ruim 30 min van de ETA afgelopen en waren we 2u later bij Acaime- waar niets meer dan een gebouw lag waar je warme choco en cola kon krijgen. Niets te eten, ongelooflijk en we hadden de tocht iets onderschat dus zelf geen eten bij. Van een Spanjaard kreeg ik een stukje tortilla en we hadden twee muesli repen waar we het op dachten te kunnen overleven. Daarom besloten we toch de lange route af te maken zodat het een rondje werd. Een heel steil zwaar stuk moesten we omhoog maar daarna werd het beter, toen was het nog 4,5km redelijk makkelijke route. Onderweg werd het steeds mooier met uitzicht op de vallei en de gigantische palmen. Maar onze benen werden ook vermoeider en vermoeider en door het gebrek aan bordjes hadden we geen idee waar we precies waren. De hele tocht hebben we bijna alleen gelopen, maar gelukkig kwamen we af en toe wat mensen tegen aan wie we de weg vroegen en hoe ver het nog was. We kregen andersom trouwens precies dezelfde vragen ;). Na 5uur lang lopen kwamen we terug bij de jeep, toen hadden we 12km geklommen en afgedaald en waren de benen ook wel op! Perfecte timing want toen begon het net wat te regenen.
Na een half uurtje terug in de jeep zaten we om 14.15 aan ons welverdiende biertje en lunch. We hadden allebei een specialiteit besteld. Veel worst, spek, bonen, rijst, banaan en avocado. Lekker calorie arm;). Eenmaal weer een beetje opgeladen hebben we wat voorbereidingen voor de busrit morgen getroffen en zijn we heerlijk gaan chillen, mijn benen en voeten konden niets meer. Wederom goede timing want vanaf dat moment heeft het twee uur lang gestormd. Het bezoek aan de lokale koffieplantage hebben we maar ons voorbij laten gaan.
We hebben onze planning voor de rest van Colombia nu grotendeels rond. Op sommige plekken nog een hostel of vlucht boeken maar veel hebben we nu geregeld. Om 20.00 zaten we nog propvol van de lunch van vanmiddag dus we besloten iets lichts en gezonds te gaan eten bij een vegan restaurant. Dit ‘restaurant’ Veggie bevond zich in een garage en met nog 1 jongen zaten we onder de tl buizen naar buiten te kijken. Die kerel vertrok al snel dus we bleven met z’n tweetjes over. Het eten was smullen, we hadden samen een menuutje gedeeld met soep, sap, sla, hummes en linzencurry. Echt een aanrader. Morgen zitten we 8u lang in de bus, even wat anders dan het vliegtuig!