De wekker ging om 06.00 vandaag, het had de hele nacht geregend en nu nog steeds. We hoopten dat we onze wandeling naar de bus droog zouden houden. Eerst maar eens ontbijten, dat is in de meeste hostels gratis en echt prima. Ei, vers fruit, toast en sap. We smeerden broodjes voor onderweg want we wilden nooit meer zonder eten zitten. Ik wilde op tijd bij de bus staan om voorin een plekje te bemachtigen. Bussen zijn voor mijn wagenziekte over het algemeen vreselijk. Tijn vond het overdreven om al een half uur van te voren daar te staan maar toen de bus heel vroeg kwam was ik toch blij met mijn keuze. Een mini busje voor ongeveer 17 mensen reed voor en ik sprong er direct in. Een prima plekje midden voor. Nog een voordeel aan Colombia. 8uur is 8uur, om 08.01 waren we en route. Het is over het algemeen goed geregeld hier, goed materiaal, stipt, niemand die je op straat dingen probeert te verkopen, niet opdringerig. Tot nu toe is onze indruk van Colombia heel goed.
Na een uurtje rijden kwamen we aan in Pereira, daar gingen er wat mensen uit en in en ik kon gelukkig al een plaspauze doen. Het is wel koud in de bus dus ik was blij met mijn shirt, vest, jasje, regenjas en hamamdoek als deken. Ook had ik nog extra vliegsokken in mijn tas haha dus ons krijgen ze niet gek ;). Blij met al die warme kleren die ik toch heb meegenomen, we hebben ze al veel nodig gehad. De rit was prachtig door de bergen, zeker toen ook het zonnetje begon te schijnen. Bij de stop om 11u ontdekten we dat we zelfs WiFi in de bus hadden, wat een luxe! Niet dat ik daar wat aan had met de misselijkmakende bergweggetjes maar Tijn wel gelukkig. Je hebt hier geen snelweg maar de hele route een een eenbaansweg. Tot 13.30 reden we langzaam maar door, toen stopten we ineens achter een vrachtwagen en na een half uur stonden we daar nog. Onze chauffeur gaf 0 uitleg. Tijn werd ongeduldig, ik voor de verandering een keer niet. We hadden eten, drinken en de tijd en hoefden nog niet naar het toilet, daarbij konden we er toch niets aan veranderen dus ik was wonderbaarlijk zen. Na drie kwartier reden we weer en toen in een rechte lijn naar medellin waar we om 16.00 aankwamen. Voor een rit van 8uur is 1x stoppen wel een beetje weinig. We waren dus dolblij met onze gesmeerde broodjes, appel, chips en chocolade. Eenmaal op het station zaten we onze backpacks te herschikken toen een beveiliger aan ons vroeg of we een kaart van medellin wilden. Nou prima maar enigzins achterdochtig liepen we achter hem aan. Hij bracht ons bij de ’tourist office’ waar een super lieve mevrouw vertelde dat niemand haar kon vinden. Ze gaf ons uitgebreid informatie over medellin en guatape en na 20min liepen we daar weg alsof wij de goede daad hadden gedaan haha.
Vanaf het bus station ten zuiden van medellin namen we de taxi naar Hotel Poblado Boutique Express.
Het hotel is prima, niet bijzonder gezellig maar de locatie is top! We zijn eerst een beetje gaan ontspannen en bedenken wat we de komende dagen gaan doen alvorens de town gaan hitten. En die is leuk! Nog nooit zo’n leuke buurt gezien als deze, restaurants, bars, Boutiques en dat allemaal tussen vollop groen en bomen. Qua landschapsarchitectuur Frank ;), echt een inspiratie. Super gezellig, knus en goede vibe. Nergens mee te vergelijken.
Ondertussen hebben we wat inspiratie opgedaan voor restaurants en volgens TripAdvisor was ‘Toscana’ de beste en volgens lonely planet ‘Carmen’. We besloten vandaag voor de Italiaan te gaan en maandag voor ‘Carmen’, daar was het vrij lastig een tafel te krijgen dus we hebben hoge verwachtingen. Het weer was heerlijk warm en de buurt vroeg eindelijk om een rok en make-up ipv bergschoenen en een afritsbroek. Het eten was heerlijk en na het eten zijn we de ‘kroeg’ 37 park medell ingedoken. Dat was zo gezellig dat we ook nog in een andere tent zijn gaan dansen. Om half 3 waren we inclusief blog posten klaar voor de nacht!
Leave a Reply