We wilden om 8u in het tayrona national park zijn maar het ontbijt was zo traag dat we pas om 8u weggingen van ons hostel. Klaar voor de trip met onze dagrugzak en mijn backpack, de rest lieten we achter in het hostel. Twee liter water, badkleding, hamamdoek, boterhammen, mueslirepen, appels, warme kleding voor de avond, ehbo kit, zakmes, lakenzak. Ons zouden ze niet gek krijgen ;). We moesten eerst 10minuten lopen naar de straat, daar stond er een propvol busje binnen 3 minuten voor onze neus, so far so good. Na ongeveer 5km en 2000 pesos kwamen we aan bij het park, Disney Land was er niets bij qua rijen voor de ticketbooth. Hoezo Colombia niet toeristisch? ;). Nadat we onze ticket hadden was het tijd We wilden om 8u in het park zijn maar het ontbijt was zo traag dat we pas om 8u weggingen van ons hostel. Klaar voor de met onze dagrugzak en mijn backpack, de rest lieten we achter in het hostel. Twee liter water, badkleding, hamamdoek, boterhammen, mueslirepen, appels, warme kleding voor de avond, ehbo kit, zakmes, lakenzak. Ons zouden ze niet gek krijgen ;). We moesten eerst 10minuten lopen naar de straat, daar stond er een propvol busje binnen 3 minuten voor onze neus, so far so good. Na ongeveer 5km en 2000 pesos kwamen we aan bij het park, Disney Land was er niets bij qua rijen voor de ticketbooth. Hoezo Colombia niet toeristisch? ;). Wel gewoon veel locals trouwens ook. Nadat we onze ticket hadden was het tijd voor het volgende busje. De shuttle naar de echte ingang. Je kunt ook lopen maar iedereen raad dit aan en van die euro per persoon raak je ook niet direct arm. Om 9u begonnen we eindelijk aan onze hike. Onderweg passeerden we allerlei stranden en soorten weg, door de jungle, stijl en vlak, rotsen, modder. De bordjes waren weer ver te zoeken maar door toeristen en locals kwamen we een heel eind. Na anderhalf uur namen we een pauze bij het strand ‘la piscina’ om een cola te drinken. Het was niet zo moeilijk als onze hike in Salento maar wel veel warmer. Vanaf daar moesten nog een half uur naar cabo San Juan, het backpacker mekka van Colombia. We hadden gelezen dat de check-in om 1.15 opende en dat er dan al lange rijen zouden staan. Wij kwamen om 11u aan en zagen al mensen staan dus ik heb me er tussen gewrongen in de schaduw. Eerst had ik het niet zo door maar blijkbaar waren we per ongeluk enorm voor gedrongen. De ‘receptie’ vertelde: nog 23 hangmatten te huur en geen tenten of kamers meer. Ik deed een telling van deze mensen voor ons. Het zou goed moeten komen maar het was spannend. Op dat moment zou betekenen geen hangmat is teruglopen naar een ander strand waar misschien wel plek was of teruglopen naar de uitgang. Dat leek me echt niet te doen dus oooooohh zo blij was ik toen we nog 2 hangmatten konden scoren. En ook nog op de plek naar keuze, aan zee, boven in een hutje op een rots. Een enorme rij achter ons bleef teleurgesteld achter. We werden gewaarschuwd dat het koud was. Zelfs overdag was het daar niet warm dus we konden ons voorstellen dat het met regen en wind in de nacht geen pretje zou zijn. Toen we die van ons eindelijk gevonden hadden zijn we ons gaan omkleden en een kluis gaan zoeken. Die waren op. Onze hangmatten zijn overdag publiek terrein dus daar konden we niets achterlaten. Op dat moment was ik er even klaar mee. Overal mensen, druk, warm, honger, dorst, met spullen zeulen. Tijn zette me neer op een boomstam en gaf me onze gesmeerde bammetjes. Vanaf daar hebben we een plekje gezocht om onze hamamdoek neer te leggen (top cadeau jaap). Morgen was de laatste dag voor het park dicht ging dus dat verklaarde de drukte.
Om 13.00 zaten we eindelijk chill en ontspannen. Een paar uur lang hebben we niet bewogen, biertje, ijsje, koekje, zee. Rond half 4 stroomde het strand leeg omdat iedereen terug liep of de boot pakte. Wij waren oh zo dankbaar dat we niet meer hoefde te verkassen. De wc’s en douches (gemengd, buiten, koud en vol) waren niet om over naar huis te schrijven dus leve de natte koekjes en de magic towel (maak je nat en hij wordt groot, weer kado van jaap). Uberhaupt bizar; 4 douches en 4 wc’s voor een hele camping. We zijn even in onze hangmatten gaan chillen en hebben lange broeken aangetrokken om rond 18.15 naar het restaurant te gaan. In het restaurant bleek een beetje onduidelijk wanneer je waar eten kon bestellen. Met behulp van twee Nederlandse jongens Bas en Martijn die we bij de receptie hadden ontmoet kwamen we erachter. Dit bleek vanaf 19.00 te kunnen op een punt voorin het restaurant. Ondertussen maakten we één tafel met hen en nog een Nederlands stel Yvon en Rob. Om 19.00 sloten Rob, Tijn en Bas in de rij aan ons eten te bestellen. Een super efficiënt proces, net als de douches. De hele camping staat dan namelijk in de rij. Na een half uur kwamen ze terug met een nummertje en in een vol restaurant liepen obers met eten de nummers om te roepen, goed opletten dus. Het eten was goed, wonderbaarlijk genoeg. Yvon vertelde dat ze was gevallen vanmiddag en dat er op de hele camping nog geen pleister te krijgen was. Leve mijn ehbo kit. In het pikkedonker klommen we naar de hangmatten waarin midden in de keiharde zeewind met behulp van mijn hoofdlamp haar wond hebben verzorgd. Eerst met sterilon en vervolgens met gaas en pleisters. Over de pleisters gesproken: mam waarom zitten er Freek Vonk in die ehbo kit? Toen de wond verbonden was klommen we weer naar beneden. We hebben gezellig biertjes gedronken en reisverhalen uitgewisseld. Om 22.00 klommen we weer omhoog met behulp van mijn hoofdlamp en de waka waka lamp (weer van die handige cadeaus). Onder een ongelooflijk mooie en heldere sterrenhemel poetsten we onze tanden en klommen we in de hangmat. De hangmat was nattig en klam dus niet echt een feest. Net daarvoor had de tafel me uitgelachen om alle kleren die ik had meegenomen want het was een heel warme avond, maar wat was ik blij. Ik begon met een broek, sokken, hemdje, blouse en lakenzak (nog zo’n top cadeau broertje want deze kan helemaal over mijn hoofd), maar al snel trok ik ook mijn twee vesten aan en ging ik op mijn regenjas liggen. Op zich lag ik best lekker maar het waaide zó hard, kun je je niet voorstellen. Ik lag ook echt precies in de wind, voorraan, zonder beschutting. Van mijn lakenzak maakte ik een soort tent zodat het wat minder in mijn gezicht waaide maar kon de slaap niet echt vatten. Dit heb ik om 01.30 getypt terwijl ik me zorgen maak om Tijn, die alleen twee t- shirts, vest, broek en hamamdoek heeft. Toen ik eruit ging om naar de wc te gaan (we slapen op een hoge rots, gebruik je fantasie) was de sterrenhemel nog mooier.
Leave a Reply