De onderneming om in het authentieke Wuzhen te komen

Deze dag begon op alle fronten dramatisch. De muggen van hier zorgen net als in Hong Kong bij mij voor enorme gezwellen op mijn armen, very charming! Na een kopje koffie in het hostel begon om 7.30 de tocht naar Wuhzen. De receptie had alle stappen in het Chinees opgeschreven. Eerst bus 31 naar metro station Sheing Li Ju Yian. Gelukkig hielp de aardige buschauffeur ons met aanwijzen wanneer we er waren want we hadden geen idee, alles in het Chinees! Aangekomen bij de metro konden we het station wat de receptie had opgeschreven niet vinden op de kaart. Met de lonely planet als bijbel kozen we, op hoop van zegen, een ander station (Jiubao). Op dat station bleek, na 3 gesprekken met totale eikels en godzijdank een behulpzaam winkelmeisje (mandarijn uit de lonely planet in combi met receptiebriefje was onze tactiek), dat het het verkeerde station was. De receptie had het station goed geschreven in het Chinees, maar de verkeerde Engelse naam eronder gezet en op die manier kopen wij onze metro kaartjes.

Eenmaal op het juiste station (Coach Center) aangekomen hebben we het gered met 1 keer vragen aan een bewaker die ons naar de bookinghal wees. Alles was goed geregeld op dit gloednieuwe busstation met duidelijke uitgangen, busnummers en een grote wachthal. De lonely planet van China verouderd heel snel omdat het land zo snel ontwikkeld. Zo stond er bijvoorbeeld in dat je überhaupt niet met de metro naar de bus kon.

Vervolgens had ik dringend wifi nodig want de mail van het hotel was weg. We hadden dus geen naam, adres of telefoonnummer en ik moest ook de eigenaar laten weten wanneer we aan zouden komen want die zou ons ophalen. Wifi is een onmogelijke opgave buiten de hotels, zelfs macdonalds heeft het niet. We probeerden het bij winkels en werden daardoor afgezet bij het kopen van een koekje en in de tussentijd aten we ook nog een hele vieze vette pannenkoek met ei als ontbijt. We vonden gelukkig uiteindelijk een computer en konden er met een muntje op inloggen, daar heb ik het hostel gemaild in de hoop dat hij het nog zou lezen.

Om 9.35 zaten we met een bakje fruit eindelijk in de ruime, nieuwe, schone bus en dacht ik terug aan de 10 jaar van mijn leven die ik die ochtend was kwijtgeraakt door de stress (lees: roepen ik haat China, ik haat Chinezen). Gelukkig heeft Paul al een jaar met me gereisd dus hij kent me in dit soort onzekere situaties, 1 groot drama voor miss planning!

Maar uiteraard net als je denkt dat het niet erger kon werden, werd het dat wel. Na een rustig busritje van een uur was onze transfer er niet, we hebben een telefoon geleend om het hotel te bellen, maar de receptie sprak geen Engels. Vervolgens kwamen er 10 taximannen tegelijk op ons gesprongen dus we liepen weg. Met wifi in een restaurant in de buurt probeerden ik te ontdekken waar we heen moesten maar we waren duidelijk verdwaald. We kwamen geen enkele taxi tegen en fietstaxi’s wilde ons niet wegbrengen. Uiteindelijk vonden we een tuc tuc die ook verdwaalde en pas om 12 kwamen we aan op de kamer. De receptie sprak geen woord, maar dan ook geen woord Engels. We waren het spuugzat dat niemand ons begrijpt en andersom! Gelukkig was de kamer geweldig, ruim, schoon, nieuw, authentiek Chinees ingericht en een prachtige ruime badkamer met stortdouche en dat voor €16,- per nacht.

Bovenstaande schreef ik toen we net aangekomen waren. Toen we daarna naar beneden gingen werd alle onduidelijkheid opgehelderd. De (beetje Engelssprekende) zoon kwam er aangerend en liet op de computer een Engelse vertaling zien van de zin dat hij heel veel spijt had dat hij niet op het station stond, maar dat hij met zijn dochter plots naar het ziekenhuis moest en dat hij gevraagd had aan zijn moeder om ons een upgrade te geven als excuus (vandaar die prachtige kamer dus ;)). Hij was super schattig en met de computer vertaler en zijn beste Engels probeerde hij ons het principe van het hele stadje uit te leggen. Hij legde uit dat je de west en de oostkant hebt (afgezette gebieden waar je in totaal €18,- p.p. voor een dagkaart voor moet betalen). Tussen de twee delen rijdt een gratis shuttle, maar ze lagen blijkbaar allebei op loopafstand van het hotel. Met nogmaals duizend maal excuus namen we afscheid om het oostelijke deel te gaan verkennen en te lunchen. Na de wederom overheerlijke lunch bij de plaatselijke rijst/noodle snackbar gingen we the scenic area verkennen.

Wuhzen wordt ook wel Aziatisch Venetië genoemd, door alle kanalen en bootjes. Je hebt 6 verschillende gebieden in het stadje: the traditional workshops district, the traditional local-styled dwelling houses district, the traditional culture district, the traditional food and beverage district, the traditional shops and stores district, and the water township customs and life district. Als je door de smalle straatjes loopt kom je overal wat van tegen, zoals de oude huisjes aan de kanalen uit het Ming/Qing tijdperk. We hebben zelfs een beddenmuseum bekeken, haha heel uniek!

Het leuke aan rondreizen in China is dat elke stad zijn eigen kenmerk of specialiteit heeft. Of dat nou Peking eend, dumplings, noodles, kebab of rijst wijn is, het is altijd weer een feest. Ook souvenirs verschillen per stad, de kleuren van de stad zijn blauw/wit (ook aan onze hotelkamer te zien) en daarom verkopen ze hier alles in blauw/wit. De Chinese toeristen hier doen dat ook allemaal op en aan, a la Mickey Mouse oren in Disneyland dus iedereen die je tegenkomt is blauw/wit. Rond 15.00 begon het harder te regenen en besloten we even te rusten in het hotel. We zitten met ons hotel echt in een vieze ghetto wijk, maar wel precies tussen de twee scenic wijken in dus eigenlijk top!

In de avond gingen we de westkant verkennen, dit bleek gigantisch! Een soort centerparks of Disney idee krijg je als je binnenkomt. We gingen eerst met 50 man in een soort houten bootje (wat vooruit gepeddeld werd door één man) naar de overkant van het meertje. Daar lagen 12 verschillende eilanden met hotels, restaurants, theater, opera, noem maar op. Alles ging echter wel helemaal op in het dorp dus het was heel mooi. Alleen zo ongelooflijk zonde dat het kei hard regende! Waarschijnlijk is het hier idyllisch mooi als de zo’n schijnt.

We gingen zitten bij een heel schattig tentje aan het water, waar het eten zo vies was dat we het hebben laten staan. Na zo’n dag in de regen hadden we lekker eten verdiend! We hebben betaald en zijn naar een ander tentje gegaan. Naar het tentje waarvan we in eerste instantie dachten dat het duur was want ik dacht stoffen servetten te zien ;). Daar hadden we het beste uitzicht van Wuhzen, precies op een hoek konden we 4 kanaaltjes in de gaten houden! Ook het eten was lekker en het stopte 5min met regenen, top! We zijn daarna nog wat gaan wandelen maar het is hier zo groot, wij konden nooit alles zien in een avond, daarbij werden we zeiknat. Onze mening is dat oost authentieker is, je ziet echt de mensen er wonen en hun ondergoed buiten hangen. West is gewoon allemachtig prachtig!

Terug in het hotel (Wuhzhen Jinhanghe Inn) hadden we weer een gesprek met de vertaling op de computer en receptionist haha. Hij maakte zich zorgen om onze buskaartjes naar Shanghai morgen dus hij wil dat in de ochtend eerst voor ons gaan regelen. Heel lief dus we zijn benieuwd!

Ps. Tip: neem het plastic bestek uit vliegtuig mee, vooral de lepels komen vaak van pas 😉
Pps. Een optie om dit te bezoeken zonder al die reisrompslomp is een dagtrip uit Hangzhou of Shanghai. Maar wij vonden het persoonlijk heel leuk om hier s’avonds te zijn en dan je bedje in te duiken (dat kan ook binnen de westkant trouwens).
Ppps. We gaan vannacht ‘planking’ doen op ons bed, deze spant echt de kroon, letterlijk slapen we op een plank met hoeslaken!