De Chinese Muur Mutianyu en Pearl Market

Vandaag gingen we naar de Chinese muur. De ruim 6.000 kilometer lange muur, die in het Chinees lange muur van 10.000 li heet, moest het Chinees Keizerrijk beschermen tegen vijandelijke nomadische ruitervolkeren. De gehele verdedigingslinie, inclusief verdedigingsgroeven van 359 kilometer en 2.232 kilometer aan natuurlijke grenzen (rivieren, heuvels en bergen), heeft een lengte van 8.850 kilometer. Om 7.00 zouden we de bus nemen naar Mutianyu, maar op internet zagen we verhalen dat het een hele zoektocht zou worden om deze te vinden, vandaar dat we maar voor de zekerheid om 06.00 vertrokken. Eenmaal buiten verbaasden we ons over hoeveel mensen al op straat (vooral aan het eten) waren en de enorme smog die in de lucht hing (de zon was een wazig roze bolletje).

We namen eerst de metro op lijn 2 naar station Dongzhimen, waar we vervolgens uitgang B namen. Dan moest je zorgen dat de public transportation hub aan je linkerkant bleef want daar was het NIET in. Bij een grote straat linksaf slaan, ongeveer 5 minuten lopen tot je bij een grote parkeerplaats vol bussen kwam en daar dan gaan zoeken naar nummer 867 (het bleek de achterste). Na twee keer vragen waren we 10min voor tijd (hij ging stipt om 07.00 weg) aangekomen en kochten een kaartje in de bus. De Yikatong kaart kopen (soort OV chipkaart) was namelijk niet gelukt omdat de treinman me niet snapte. Daarmee hadden we anders 60% bespaard, maar alsnog kost een enkeltje aan bus/metro vervoer maar €3,- terwijl je met een tour al snel €32,- betaald. Voor zulke tours werden we ook gewaarschuwd, blijkbaar gaan sommige tours de hele dag langs toeristische shopping centra om vervolgens aan het einde van de dag bij het meest toeristische deel van de muur aan te komen.

We proberen onze backpackersmentaliteit lekker in stand te houden ;), ook door te ontbijten met een nectarine en een witte Chinese bol waar we banaan op prakte ;). Na ruim 2,5u kwamen we aan bij de muur, waar de buschauffeur ons soepel naar een ticket office loodste, we hadden echter geen idee waar we tickets voor kochten dus we distantieerde ons van de rest. Paul had hoofdpijn vanwege koffiegebrek dus daar gingen we bij een schattig meneertje eerst maar wat aan doen. Zo schattig bleek hij niet toen we vervolgens €5,- per koffie moesten afrekenen. Rondom absurt, we waren zo boos op onszelf dat we niet eerst de prijs gecheckt hadden, maar goed, weer een leermomentje! Vervolgens gingen we op zoek naar de kabelbaan, beter lui dan moe he? ;). Paul kreeg op de entree van de wall (niet inbegrepen in het kabelbaanticket) met zijn CJP pas studentenkorting (scheelde de helft), helaas lag de mijne nog in het hostel.

Eenmaal boven besloten we rechtsaf op de muur te gaan zodat we via een rodelbaan weer terug konden. Dit bleek een uitstekende beslissing want nu hoefden we niet terug naar de kabelbaan en konden we een enkele wandeltocht maken. Daarbij bleek dit tochtje vooral trappen naar beneden en vanaf de andere kant alleen maar omhoog. Heel blij dat we niet naar die chauffeur hebben geluisterd. De muur bleek zoals verwacht erg indrukwekkend en gelukkig niet zo druk, vol op mooie foto momentjes ;)! Via de rodelbaan gingen we weer naar beneden en we waren inmiddels uitgehongerd, na ons broodje Subway bleek echter dat we nog 2u op de bus moesten wachten. Daar hadden we niet heel veel zin in dus we gingen onderhandelen met een taxi, die vond Beijing te ver, maar bracht ons voor €6,- naar een bushalte 23km verderop. Daar stapte we in bus 916 en omdat de chauffeur niet kon wisselen kregen we ons laatste uur voor €1,20. Ongelooflijk wat een prijzen! Deze bus stopte bijna nergens dus met een ruim uur waren we terug in Beijing (die beslissing heeft ons in totaal ruim bijna 3u gescheeld), waarschijnlijk voelde the universe zich zo schuldig over die koffie dat hij daarna alles 100keer zo soepel liet verlopen.

Door deze meevaller hadden we nog wat energie over waarmee we eindelijk die OV chipkaart regelden en richting tiantandongmen metro station gingen. Daar bezochten we de pearlmarket, wat een chaos en wat een spullen. Eigenlijk wilde we nog niks kopen want we komen nog terug in Beijing maar toen ik wilde informeren naar de prijs van een zijde sjaal en de vrouw ineens van €22,- naar €4,- ging dacht ik nou vooruit dan maar. Weer eentje voor mijn collectie!

Rond 4u hadden we het wel gezien en keerden terug naar onze buurt en ons leuke terrasje, waar we genoten van bier, vers mangosap en wat dumplings voor de lekkere trek. In de avond stortregende, donderde en bliksemde het, twee deuren verder van ons hostel zat zo’n tl buizen tentje dus daar zijn we maar naar binnen gerend. Daar had Paul een heerlijk groente/vlees/rijst prutje en ik een heel vies groot bord tofu slijmsoep. Opzich geen ramp na al die dumplings vanmiddag, maar deze keer werden we met de prijs van het bier opgelicht! Niet echt een goede afsluiter, maar wel een prachtige dag!

Ps. Het ranzigheidje van de dag: een verkoper die met het mes waarmee hij de meloen sneed zijn teennagels schoonmaakte.
Pps. Alle cliché’s over spugende Chinezen en op straat plassende kinderen zijn waar (de meeste kids hebben niet eens een broek aan).