Lekker Cambodjaans koken & eten!

De ochtend begon vol agressie, althans van Pauls kant. Het personeel in dit hotel begrijpt weinig tot niets. We hadden twee gebakken eieren besteld en ze kwamen aan met 1 omelet. Normaal zou je het zo laten maar Paulie was het helemaal zat hier en ging klagen. De twee receptionisten moesten eerst een kwartier overleggen en toen blijkbaar in het dorp nieuwe eieren halen (gister ook al, met gasten heb je toch wel eieren?). Daarbij hadden we behoorlijk haast want de kookclub zou ons op komen halen. Net op tijd kwamen de eitjes eraan, helaas op zoet, oud brood maar goed, de ergste honger was weg.

Snel daarna werden we opgehaald door de kookschool. We zouden de ochtend door gaan brengen met het kokende echtpaar, een Aussie jongen en 2 Aussie meiden. We begonnen op de markt waar we allerlei uitleg kregen over de producten die we zouden maken. Wij maakte al snel duidelijk dat we geen citroengras lusten, dat was geen probleem. Echter bij de school aangekomen bleek dat wij een stel cultuurbarbaren waren en dat bijna elk Cambodjaans gerecht citroengras in zich heeft. Haha de toon was gezet en we moesten iets anders maken in plaats van de beroemde Cambodjaanse Amok want dat was echt niet mogelijk zonder citroengras. Het werden gebakken groente met kip. De rest was wel hetzelfde, loempia’s met pork en beef lok lak. Ons eerste gerecht duurde ongeveer 5min tegenover de Amok van de rest die zeker een half uur duurde. Wij waren dus veel eerder klaar dan de rest dus ben maar vast begonnen aan de blog. Vergeleken met de kookcursus in Thailand mochten we hier helaas minder zelf doen. Nadat alles klaar was mochten we het wel zelf opeten ;), het was heeeeeerlijk en we zaten ook propvol! Er werd wel weer gevraagd hoe het kon dat we geen citroengras lusten (we hebben ze blijkbaar echt beledigd).

Na de kookles vroegen we waar we buskaartjes konden kopen en toevallig deed de broer van de eigenaar dat. Jammer alleen dat hij ons $2,- extra berekende voor de ‘service’. Hierdoor gingen we toch weer met een naar gevoel weg, zo jammer altijd!

We zijn terug gelopen wat vrij ver en vrij heet was. De kookschool deed namelijk alleen aan free pick up not free return. Aangekomen in het hotel hadden we weer een beetje rust voor het eten nodig en het regende vrij hard. Daarna hebben we de fiets gepakt om naar het postkantoor te fietsen maar die was dicht. Logisch om 17.45 maar volgens Paul kende Cambodja geen sluitingstijden ;).

Aan de overkant van de straat zat een man te roepen dat we moesten komen eten en drinken dus dat deden we dan ook. We hebben daar een heerlijke kokosnoot milkshake genuttigd en Pav Cake geprobeerd. Dit is een soort broodje Bapao maar dan met allerlei soorten vlees en ei, best smakelijk! Daarna kregen we rundvleesstokjes en fried rice. Mede door de vriendelijke eigenaar smaakte het extra goed. Voor als je ooit in Battambang bent, Mey Mey Shop aan het einde van de rivier. Deze man betaald elke dag huur om op straat zijn restaurant te hebben, 1,5$ per dag. Haha hij heeft ons zelfs toegevoegd op facebook.

Ook hier waren we weer de enige toeristen. Het rare aan Cambodja is dat wanneer je de mooiste tempels en dingen bezoekt je bijna de enige daar bent, maximaal 6 andere toeristen. Het is hier natuurlijk laagseizoen nu en deze stad is niet heel toeristisch, maar toch een vreemde gewaarwording.

Ps. Het is bizar dat mensen hier zo vriendelijk kunnen zijn na alles wat ze hier zo recent hebben meegemaakt.
PPs. Jammer van Cambodja is dat er veel opdringerige bedelaars zijn.
Ppps. Ik betrapte Paul vanochtend toen hij vrijwillig de Cambodjaanse krant in het Engels aan het lezen was. Wie had dat gedacht?
Pppps. We zijn tot de conclusie gekomen dat het heerlijk is om een taal te spreken die niemand begrijpt. Je kunt gewoon overal samen overleggen en bespreken of je iets wel of niet wil doen zonder dat mensen zich ermee bemoeien. Dat is in veel situaties een groot voordeel!