Vanochtend hebben we zowaar uitgeslapen tot half 9, echt top! Daarna zijn we gaan ontbijten en toen hebben we een tuc tuc aangehouden die ons een dagje rond zou touren, naar onder andere de killingfields.
Onderweg zijn we ook gestopt bij een soort schietclub waar je met alle denkbare geweren mag schieten, zelfs met een raketwerper. Je krijgt een menu voor je neus met wapens waar je uit kan kiezen. Tegen de juiste prijs mag je er een koe mee afschieten, brrr echt gestoord! We deden hier niet aan mee en zijn dus snel doorgegaan naar de killingfields.
Er zijn meer dan 300 killingfields in Cambodja, maar Choueng Ek is het meest bekend. In iets meer dan drie jaar heeft de Khmer Rouge 3miljoen mensen van de bevolking van 8miljoen vermoord. Ik kan me overigens niet herinneren dat ik hier ooit iets over geleerd heb op school, terwijl het pas 30 jaar geleden is. Gevangenen van onderstaande gevangenis waar we later heen gingen werden met vrachtwagens aangevoerd en ter plekke vermoord. We kregen een Nederlandse audiotour om te luisteren naar welke gruwelen daar hebben plaatsgevonden. Baby’s die tegen de boom doodgeslagen werden, vrouwen verkracht en iedereen die daar binnen kwam werd vermoord. Kogels waren te duur dus ze werden veelal dood geslagen, keel doorgesneden (met suikerpalm steel) of iets anders naars. Je loopt daar tussen de massagraven waar beenderen en kledingstukken soms zichtbaar zijn door verzakking en regen. De tour eindigt bij de Stupa, een gedenkteken waar duizenden gevonden schedels zichtbaar zijn. Het was enorm indrukwekkend en vreselijk om daar te zijn.
Nadat we klaar waren was het al ver na lunchtijd, dus onderweg terug naar de stad wilde we ergens lunchen. Daarbij had ik ernstige krampen dus een toilet was ook prettig. Bij de eerste tent werden we enorm vreemd aangekeken en niet geholpen. Daarbij spraken ze geen woord Engels. Ik probeerde in de lonely planet op te zoeken wat de toilet zin in Khmer was, maar ook toen snapte ze het niet. We vertrokken boos op naar poging 2, ook daar begrepen ze ons niet en ik pakte de lonely planet er weer bij. Wat bleek, ik had het zinnetje in het Laos omcirkeld dus natuurlijk snapte ze het niet. Haha uiteindelijk het juiste zinnetje gevonden dus op naar het toilet. Helaas was deze te smerig om er wat mee te kunnen! Op een plaatje wezen we vervolgens aan wat leek op een broodje met een soort worst. Paul vond echter dat het op hondenvoer leek en het was ook niet mijn lievelings. De grootste honger was wel over dus genoeg om door naar het museum te gaan.
Het genocide museum Tuol Sleng was een middelbare school die in de Khmer tijd omgebouwd was tot gevangenis. In deze gevangenis werden de gevangenen (meestal opgepakt voor redenen als: slim, in de stad woonachtig, brildragend of een andere stomme reden) gemarteld of vermoord. In het museum was te zien dat voormalige klaslokalen omgebouwd waren tot houten of stenen cellen van 80cm bij 2meter. De martelwerktuigen werden tentoongesteld en foto’s van hoe deze werden gebruikt. Ook waren er veel foto’s van (dode) gevangen te zien, kortom: een gruwelijke dag!
Helaas zijn de zware buikkrampen nog niet over en bij Paul ging het vandaag ook wat minder. We hebben de dag afgesloten bij een lekker restaurant: ‘The Laughing Fat Man’ dus dat maakte deze dag iets vrolijker!
Hallo jongelui,
Denk maar aan wat jullie vandaag gezien hebben als je een vieze wc of een niet zo,n lekkere maaltijd ziet of krijgt.
Niet echt belangrijk, toch?
Hoop dat de buikpijn overgaat.
Dikke kus mams
Leuk die foto van jullie samen in de spiegel van de tuctuc.
Kus mams