Het was een drukke week met werk waarvan ik twee dagen in het callcenter op ‘stage’ heb gespendeerd. Een dag in Gent en een dag in Louvain-la-Neuve.
Louvain-la-Neuve is één van de weinige geplande steden in België. Louvain-la-Neuve dankt zijn oprichting aan de taalstrijd die België in de jaren 60 opschudde. Na de kwestie Leuven Vlaams in 1967 die leidde tot de opsplitsing van de Leuvense universiteit in een aparte Nederlandstalige en Franstalige universiteit, werd besloten de Franstalige universiteit, die niet langer in het Vlaamse Leuven kon blijven, niet in een bestaande Waalse stad te vestigen maar de campus te bouwen te midden de velden van Waals-Brabant en deze site uit te bouwen tot een nieuwe stad. Dat is iets heel aparts, de ‘stad’ is gebouwd op een parkeergarage, kan het moeilijk beschrijven totdat je het ziet. Met Koen (mijn baas) heb ik de twee dagen gespendeerd en we hebben een gemengd programma gekregen, van meeluisteren met calls tot uitleg over planning. De tweede dag in Louvain-la-Neuve was nogal een uitdaging. De voertaal is namelijk frans, een deel van de dag werd er rekening met me gehouden dus deed men stukken in Nederlands of Engels, maar gedurende een training van anderhalf uur heb ik ongeveer 20% verstaan van wat men zei.
Ik durfde ook niet helemaal te zeggen dat ik er niets van begreep want Koen vind het erg belangrijk dat ik mijn best doe het te leren. Op kantoor in Brussel praat echter iedereen Nederlands tegen me en verder ontwikkelt alleen mijn horeca frans zich dus het gaat nog niet echt vanzelf. De volgende dag op kantoor had ik weer sportles, ook in het frans dus wie weet ga ik het nog een keertje leren ;). Die donderdagavond zijn Tijn en ik een snel hapje gaan eten buiten mijn kantoor want we zouden naar onze Internations borrel (largest international community for people who live and work abroad) gaan. We gingen naar Paradis du Liban, een aanrader van een vriend van Tijn dachten we, we bleken echter bij de verkeerde Libanees te zitten. Nou dat was te merken, het eten was alles behalve bijzonder, maar goed het was snel en vlakbij ons avondprogramma. We liepen naar het automuseum en we hadden geen idee wat we konden verwachten van de borrel. We hadden gezien dat er 55 nationaliteiten zouden zijn en ongeveer 330 mensen hadden zich ingeschreven. We hadden echter niet gekeken naar de gemiddelde leeftijd. Zoiets is altijd een beetje ongemakkelijk, we liepen binnen, blij dat we samen waren en keken rond. We waren veruit de jongste, ik maak geen grapje als ik zeg dat er zelfs een man van boven de 90 rondliep. Het eerste half uur vermaakten we onszelf met mensen kijken, we zagen van alles, zwaar opgedirkte vrouwen op zoek naar een expat man tot wat ongemakkelijke mannen alleen. Toen Tijn drinken gaan halen raakte ik aan de praat met een Roemeense vrouw, soms heb je van die gesprekken die écht niet lopen, dit was er één. Tijn nam helaas zijn tijd, haha. Wat bleek dat hij bij de bar herkend was door een vrouw die hij 5 jaar geleden op een internations borrel in Istanbul had ontmoet, kleine wereld!
Gelukkig mengde zich na verloop van tijd meer mensen bij het gesprek. De Armeense Maria, de Britse Patricia, de Waal Michael en een Amerikaan. Met name de Waal en de Amerikaan hoorde zichzelf graag praten dus wij konden onze stem sparen ;). De Britse beetje verlegen Patricia, een vrouw van 70 denk ik was erg lief en dapper. Ze woonde niet Brussel, maar iets daarbuiten kwam regelmatig naar dit soort borrels, leerde heel veel talen (waaronder Deens, Russisch, Nederlands). We dachten haar een plezier te doen om even mee te lopen naar het metro station, maar zij stond er bijna op om te wachten tot onze tram zou komen. Haha wie beschermde wie nou? Het was een interessante avond op een mooie locatie dus zoiets zullen we vast nog eens doen.
Op vrijdag kreeg ik behoorlijk last van mijn hoofdpijn dus ben ik rond 5u naar huis gegaan. Eenmaal thuis bleek ik mijn sleutel te zijn vergeten, behoorlijk vervelend. Ben maar boodschappen gaan doen en gelukkig was Tijn ook op tijd weggegaan van kantoor. Had behoorlijk medelijden met mezelf dus het mandje lag vol popcorn, chocolade en ijs. We hebben een groentenprutje gekookt en het nieuwe seizoen van Suits uitgespeeld, haha een serie die ons weer even helemaal heeft gepakt en hebben heel ongezond zitten snoepen op de bank daarna haha. De volgende ochtend had ik nog steeds pijn dus we zijn rustig aan de dag begonnen. Om 16.00 zijn we richting de stad gegaan waar we naar een foto tentoonstelling van Steve McCurry in de beurs zijn gegaan. Erg indrukwekkende foto’s heeft hij gemaakt (fotograaf van het National Geographic afghaanse meisje met die mooie ogen) en we hebben ons portie cultuur ook weer gehad ;). Een terrasje volgde en daarna gingen we naar fin de siècle restaurant. Dit was ook een aanrader van een vriend van Tijn, maar ook daar stonden we binnen 3 kwartier weer buiten. Het typische Belgische restaurant had ons voorzien van Stoemp en spareribs maar het was erg druk en onrustig. Over de grote markt liepen we terug richting kunstwet, maar we kwamen langs een stel violisten die erg mooi speelden. We zijn op een terrasje gaan zitten met een kopje koffie om te genieten van de stad en alle toeristen die langsliepen. Zo hebben we avond geëindigd.
Vanmorgen was het weer tijd om te rennen, het weer is niet bijzonder, we hebben al gewerkt, Tijn kijkt F1 en we zitten nog in mijn sportpak dus vermoed dat deze dag weinig spannends meer gaat brengen, but you never know in Brussel…. 😉
Leave a Reply