Vandaag hadden we een auto gehuurd, een rode Toyota pick-up. Dat was een hele onderneming want alles zat vol, maar op het vliegveld was het gelukt. Pap werd om 09.00 opgehaald om hem te halen. De planning van vandaag was naar Het Washington Slagbaai National Park te gaan. Het park werd in 1969 ingesteld en beslaat 5643 hectare. Daarmee is het het grootste Nationaal Park van Caribisch Nederland. Het park ligt in het noordwesten van Bonaire. Het gebied bestaat uit zandduinen, strand, mangrove, saliña (zoutmeren en -inhammen van dood koraal) en bos.
Eerst hebben we boodschappen in Kralendijk gedaan en daarna zijn we via de scenic road langs de kust naar het noorden gereden. We hadden koffie en koekje naast goto meer met uitzicht op flamingo’s alvorens we bij het park aankwamen. Voor 25 dollar pp krijg je een jaar toegang, voor ons was een dag genoeg, de jongens hadden gratis toegang met hun duikpenning. Om 11.00 reden we het park in, na 14.30 mag dat sowieso niet meer omdat je er om 17.00 uit moet zijn. Je hebt een lange route 34km 2,5h of een korte 24 km, 1,5h. Wij kozen voor de lange route omdat je dan de mooiste dingen ziet. Eerst langs een blowhole door super ruige natuur. Miljoenen jaren geleden is Bonaire ontstaan als gevolg van een botsing tussen het Caribische Plateau en de platen Faralla en Altalia. Een enorme landmassa werd vervolgens boven het wateroppervlakte uitgetild. De wind en het regenwater hebben vervolgens miljoenen jaren op het gesteente ingebeukt met als gevolg dat het landschap van Bonaire aanzienlijk is afgeplat. Een gedeelte bestaat uit vulkanisch gesteente maar het grootste deel van Bonaire bestaat uit kalksteen. Deze kalksteen is ontstaan als gevolg de afzetting van kalk door de poliepen van steenkoraal. Dat is daar heel veel duidelijk te zien. Daarna gingen we naar de baai Boka Kokolishi, Malmok, langs nog meer baaitjes en salina’s. Onderweg zagen we veel flamingo’s, hagedissen en cactussen, heel veel cactussen.
We hadden bij het ontbijt onze lunchpakketjes gemaakt want in het park zelf is niets. We wilden eigenlijk lunchen bij Wayaka, een schijnbaar mooie snorkelplek maar daar kon je niet fijn zitten dus reden we door naar Slagbaai. Er werden daar vroeger geiten gehouden, die geslacht en wel naar Europa en Curaçao werden verscheept. Daar hebben we gegeten, heeft Olof gesnorkeld, mam aan het bloedkoraal haar bil verbrand en is olof van een klif afgesaltood.
Daarna zijn we weer naar de uitgang gereden waar we om 14.00 het park verlieten. Via een andere route zijn we terug naar het hotel gereden. Daar hebben Olof en Tijn een vader en zoon met beachtennis verslagen en ik heb gechilled. Vanuit de kamer zag ik een gigantisch zeilschip voorbij varen, dit bleek de M5 te zijn, deze hoort bij de 10 duurste schepen van de wereld, 50 miljoen euro, met een lengte van 77.6 meter is het de grootste eenmaster ooit gebouwd.
‘s Avonds moesten we namelijk beeldschoon zijn om naar Brass Boer te gaan, het nieuwe restaurant van Jonnie en Thérèse Boer is 15 november geopend op Bonaire, ongeveer 3,5km van ons hotel. Het echtpaar is op afstand bij de zaak, gelegen aan het strand op het Delfins Beach Resort, betrokken. Een aantal van de huidige personeelsleden van De Librije gaat naar Bonaire om de kwaliteit en de filosofie te bewaken.
We kregen een prachtig plekje aan het water en genoten intens van al het lekkers! Een amuse van tulpenbol, tonijn, foie gras, oesters, geit, melkkoe, zeeduivel, slakken, garnaal, elk gerechte op een unieke manier klaargemaakt met een bijpassende wijn. Geweldig gegeten, bediening was alleen wat vlakjes op één Helmondse na. Na een week niet echt top eten in ons hotel was het een extra groot feest. Jonnie was er zelf ook dus dat maakte de avond af. Tijn en ik trakteerden omdat we al zoveel cadeau krijgen hier en het was top!
Daarna hebben we pap en mam afgezet in het hotel en zijn wij naar kralendijk gegaan. Eerst naar Cuba, een salsatent en toen naar Little Havana, meer een soort bruine kroeg. Om 1u lagen we moe maar voldaan in bed na fijne dag!
Leave a Reply