Wijnen, wijnen, wijnen!

We zijn lekker rustig opgestart want we hadden de tijd aan onszelf vandaag. Het ontbijt stond om half 9 klaar en daarna regende het af en aan. We dronken nog een kopje koffie in Sao Rogue want onze eerste stop ging om 10.00 uur open. We bezochten een museum wat vroeger de fabriek was waar walvissen werden verwerkt. Het was gratis want de computer was kapot, het was bijzonder om te zien maar tegelijkertijd luguber. De foto’s en filmpjes lieten weinig aan de verbeelding over. Blegh! Fijn dat verwerking van Walvissen inmiddels historie betreft.

Daarna zijn we naar een souvenir winkeltje geweest voor een handgemaakt lava stenen aandenken aan de walvis. We zijn groot fan van dit eiland tot nu toe. De natuur, de zee, de kliffen, de lava stenen, de wijn, de berg, de hortensia’s, de wegen, de temperatuur, de prijzen, weinig echte armoede, geen opdringerige straatverkopers, de rust, relatief weinig toeristen, overzichtelijk, onze b&b, de verse vis, de walvissen. We zouden het iedereen aanraden!

We zijn naar museum casa dos Vulcoes gereden in Lajido, helaas was dat al vol voor vandaag. Bij de buren konden we terecht in het cultureel centrum voor de wijnen van Pico. Voor 3 euro loop je voorbij een paar posters, maar je krijgt wel een vieze aperitief wijn met 17,3% haha. (Bron: visit Portugal) De wijnbouw op het eiland Pico dateert van het einde van de 15e eeuw toen de eerste kolonisten op het eiland aankwamen. Dankzij de vulkanische bodem die rijk is aan voedingsstoffen, het droge en warme microklimaat van de berghellingen die door ruwe stenen muren van de wind worden afgeschermd en door de zon opgewarmd, beschikken de verdelho-druiven hier over uitzonderlijke omstandigheden om te rijpen. Later werd de wijn uitgevoerd naar vele landen in Europa en Amerika en reisde die zelfs tot aan het Russische hof. De wijngaarden zijn kenmerkend voor het landschap op het eiland en brengen een frisse, fruitige, droge en lichte wijn voort die goed past bij vis of zeevruchten, alsook de “vinho de cheiro” (wijn gemaakt van een Amerikaanse druivensoort) die meestal wordt gedronken op feesten. Het wijngaardlandschap van het eiland Pico, een mengsel van lavabodem en eeuwenoude technieken, werd in 2004 door UNESCO erkend als Werelderfgoed. Lajido da Criação Velha en Lajido de Santa Luzia zijn twee voorbeelden van de kunst om de wijngaarden in kleine percelen onder te verdelen die met deze onderscheiding werden bekroond. De op lavabodem geplante wijngaarden worden met muurtjes van losse stenen, “currais” of “curraletas” genaamd, omgeven. De muren beschermen de wijnranken tegen de zeewind maar laten de zon door die nodig is voor de rijping.

Op naar de volgende stop in Madelena, Museo so Vinho do Pico, hier was de entree 2 euro (exclusief wijn), de uitleg was in het Portugees dus we kregen een mooi Engels boekje mee. Je had daar een aantal prachtige dragon trees, de wijnstokken, en ook wat opstellingen met uitleg van de wijn. Inmiddels was het tijd voor de lunch. We reden naar Ancoradouro in Madelena, weer uitzicht op zee maar heel authentiek en vol locals. We bestelden nog maar eens de zeeslakken, een tonijn pico style en vis van de dag (hun specialiteiten).

Tijdens de lunch werden we gebeld of we de auto morgenvroeg iets eerder kwijt konden. In plaats daarvan wisten we het goed gemaakt, je mag hem vanavond al hebben als je hem ophaalt bij onze b&b. Wij nemen dan wel een taxi naar de haven morgen. Zo geregeld!

Na de lunch reden we langs allerlei wijngaarden naar Pico Wines, dat was veel te druk en volgeboekt voor tastings. We reden door naar Azores wine company en daar waren we heel blij mee! Het was duur, 20 euro per persoon voor 3 wijnen Vulcanico Rose, Branco en Tinto, maar we kregen er wel een hele tour, geschiedenis, lokale kaasjes, vijgen, brood en heel leuke vriendelijke toerisme student uit Porto bij!