Trein naar Kuranda

Vandaag gingen we wat leuks doen, in plaats van weer aan de auto te denken. We namen de trein van Cairns naar Kuranda (regenwoud). Deze spoorlijn was af in 1891, het werd een van de meest ambitieuze projecten in de geschiedenis van Australië genoemd. Hij is gebouwd vanwege goud dat gevonden werd en om mensen ook tijdens het regenseizoen van voedsel te voorzien. Onderweg kom je door 15 tunnels en over 55 bruggen en langs de Barron Falls waar je de mogelijkheid om uit te stappen voor foto’s. Helaas begon het op dat punt keihard te regenen, hier hadden we totaal niet op gerekend. Geen paraplu, veel te koud gekleed met een hemdje en korte broek (goddank had ik nog mijn sjaal ingepakt). De treinrit was wel echt prachtig met af en aan een prachtig uitzicht op Cairns en de zee. Kuranda is een vreselijk toeristisch dorp en alles kost heel veel geld, van een vogelpark, vlinderpark en koalapark tot een slangen/spinnenpark (al was ik blij dat ik die laatste over kon slaan). We hadden ervoor gekozen om de late trein (15.30) terug te gaan en moesten nu gaan bedenken hoe we die tijd door zouden komen, in de regen. We besloten dat we liever lekker gingen lunchen dan naar 1 van die parken te gaan. Daarom mocht het vandaag iets leuker dan onze normale bammetjes lunch. We zochten naar een restaurant met comfortabele stoelen in plaats van plastic omdat we er de tijd voor wilde nemen. We kwamen terecht bij een beetje alternatief tentje met een comfortabele hoekbank en tafel. Daar ging Paul zo los met bestellen dat we het NOOIT opkregen. Gelukkig hadden we wel ons bammetjestrommeltje bij dus we hebben 1 van de broodjes daar in gepropt om later vandaag op te smullen. Zelfs zonder dat ene broodje zat ik nog propvol! Gelukkig begon na de lunch het zonnetje te schijnen, hierdoor konden we een regenwoud wandeling gaan maken. Dit was een leuk stukje lopen over een geasfalteerd weggetje door het regenwoud en langs de Barron rivier. Zo’n geasfalteerde weg door het regenwoud had de gibbon experience (Laos) een stuk gemakkelijker gemaakt ;). De route kwam precies uit bij de trein waar we nog drie kwartier konden uitbuiken in het zonnetje. Op de terugweg stopte we weer bij waterval dus deze keer hadden we hem bij zon. Helaas is hij door het droge seizoen nu niet zo gigantisch en wild als in het natte seizoen, maar alsnog mooi om te zien! Daarna ging het lampje uit bij mij, ik heb bijna een uur op Pauls schoot geslapen, haha gelukkig had ik het uitzicht al op de heenweg gezien.
Opzich was het toch een leuke dag, maar je kunt Kuranda missen. Het ging ons ook meer om de reis dan om eindbestemming.

Om 20.00 hadden we met Chris de Duitse verkoper afgesproken om een drankje te doen! Dit was erg gezellig! We hebben tips uitgewisseld en hem het Nederlandse woord ‘handschoenenkastje’ geleerd, wat hij echt het woord van de eeuw vond, erg grappig! Daarna kwamen er nog een Ier en een Engelsman bij wat het feest compleet maakte.