Adelaide tijdens Labourday

Als Jehova getuige ga je normaal gesproken langs de deuren, maar dan mis je natuurlijk de mensen die op reis zijn, oplossing: ga op een camping of rustplaats mensen bekeren. Ook vanochtend zagen wij er 1. Erg toegankelijk of 2. Van God los uit, onze rustplaatsburen wilde ons dolgraag even vertellen over de perfecte wereld die God heeft beloofd en ons een foldertje geven, lucky us! Met de droom over de perfecte wereld begonnen we aan de dag en reden naar Adelaide. Het was gelukkig een stuk minder koud, heerlijk! We hadden plannen om naar een chocolade fabriek te gaan maar het was Labourday dus alles was dicht.

Patrik onze vriend uit Melbourne belde vandaag met het afschuwelijke nieuws dat zijn vader longkanker heeft en niet lang meer zal leven. Echt afschuwelijk, we hebben die man nog gezien toen hij Patrik kwam opzoeken in Vietnam. Patrik woont dus nu tijdelijk bij hem in een dorp 2,5u rijden van Melbourne, uiteraard gaan we hem daar wel opzoeken!

Daarna reden we naar het Grange strand van Adelaide, daar was niet zoveel te doen dus we reden door naar Glenelg, het punt vanuit waar ze Adelaide hebben gesticht. Het was een mooie drukke dag en we zijn wat gaan wandelen, daarna hebben we het Discovery Center bezocht voor onze portie geschiedenis. Rond half 2 zijn we op zoek gegaan naar een betaalbare camping, un mission impossible dus we zijn geëindigd bij: Levi Park camping. Een camping voor de prachtprijs van $38(!) per nacht en nog zit je 5km uit het centrum. We hebben daar onze nieuwe gordijnen gemaakt en ophangen, er moet alleen nog een zoompje in.

Daarna ben ik in bad gegaan (ja voor deze achterlijke prijs krijg je wel een bad in de doucheruimte) en daar heb ik erg van genoten! Paul heeft ondertussen allerlei rammeltjes uit de bus proberen te halen. Na het bad zijn we (sportief als we zijn ;)) weer gaan wandelen, deze keer door Levi Park. De zon scheen heerlijk, het was een beetje fris en overal zie je lammetjes en kuikens, een echt lentegevoel!

Het avondeten konden we bereiden in de campkitchen en dat werd weer een ‘nicoise salade à la wat in het busje ligt’. Het was druk in de keuken en we raakte aan de praat met een vrouw uit de buurt van Brisbane. Op het eerste oog leek ze een degelijke foepert maar we hadden ons vergist, ze kwam oorspronkelijk uit Zimbabwe en was erg bereisd met kinderen in Cambodja, China en haar dochter had zelfs in Enschede gewoond.