Grienden, potvissen en dolfijnen op Pico!

De nacht was niet zo top want het was nogal warm in de kamer en daar kan ik meestal niet van slapen. We dachten dat er muggen waren waardoor we de ramen niet open deden maar na een paar uur wakker liggen besloot ik liever een paar bulten dan geen slaap te hebben. Uiteindelijk bleken er amper muggen te zijn dus zorgen voor niets. Om half 8 stond ons ontbijtje klaar. Ik moest ivm mijn zeeziekte licht ontbijten (heb werkelijk alles gedaan om het te voorkomen) maar we hadden keuze genoeg. Ietwat laat zaten we in de auto omdat we een hoop mee moesten nemen: regenpakken, waterdichte tasjes, truien kleren en schoenen voor daarna, water, zonnebrand pet etc. Het meeste bleken we niet nodig te hebben omdat het zulk mooi weer was. Met de pet, zonnebrand en regenjasje waren we toch blij. We hadden de tour geboekt bij Espaço Talassa in Lagos do pico (aanrader). We werden verdeeld over 3 rubberboten met behoorlijk wat power en gingen vervolgens 3u lang op zoek naar dieren. We hebben grienden, potvissen, gewone dolfijnen, grijze dolfijnen, en een schildpad gezien. De gewone dolfijnen komen niet zo vaak hier voor en de grienden had ik nog nooit gezien.

Om de potvissen te zien is het een hele onderneming. Het is de grootste soort van tandwalvissen. Mannetjes worden tot 18 meter lang en vrouwtjes tot 11 meter; het gewicht kan tot 50 ton bedragen. De merkwaardige vorm van de kop wordt veroorzaakt door het spermaceti orgaan het voorhoofd, dat zo’n 3000 liter wasachtig materiaal (walschot) bevat. Dit orgaan helpt de potvis bij het duiken en stijgen. De potvis voedt zich onder andere met verschillende soorten inktvissen hij tot op 3000 meter diepte vangt. Vrouwtjes zijn dan 45 minuten onder water (mannetjes komen hier bijna niet voor) waarna ze naar boven komen om ongeveer 45 keer te ademen. Daarna zijn ze weer weg. Je moet ze dus in die korte tijd zien te vinden. Ze hebben spotters aan land dus meerdere keren gingen we als een gek over het water omdat er potvis te zien zou zijn. Daarnaast gebruiken ze een soort apparaat onder water om de echo geluiden die ze onderling maken op te vangen om te weten welke kant je op moet varen. Een hele onderneming, maar we hebben er twee gezien! Gelukkig was ik niet zeeziek, heb de hele reis naar de horizon getuurd, een watje in mijn linkeroor gedaan (schijnt te helpen), reispillen op en geen koffie gedronken. Gelukkig geen verspilde moeite.

Op de boot vertelde onze gids Jessica al veel over alle dieren, maar bij terugkomst kregen we nog wat meer informatie onder genot van een biertje. Daarna gingen we lunchen bij Whale’ come ao Pico. Dat was niet echt een feest maar we hadden honger en hadden gelukkig al gereserveerd (het zat vol) dus prima. Na de lunch toerden we wat verder over het eiland, door de reispillen was ik extreem duf en viel de hele tijd half in slaap tot we om 15.00 uur aankwamen bij Magma in São Roque do Pico. Prachtig gelegen bovenop een berg met een schitterend uitzicht op zee. We wilden hier eigenlijk alleen wat drinken en eventueel een toetje eten, maar ze dachten dat we kwamen lunchen en hadden alles al ingedekt en zetten ook het brood en olijven op tafel. We besloten dan maar een paar voorgerechten te bestellen. We wilden al graag de lokale Schaalhoren (waterslakken) bestellen en kozen er ook nog gamba’s bij. Op advies van de ober moesten we ook echt de bonen kiezen (voor 3euro wilden we dat wel proberen). Ang als groentenlover kreeg er letterlijk kippenvel van maar ik vond het best ok. Onze chocolade taart aten we op het terras en daarna zaten we echt propvol.