Ons hostel was natuurlijk een feest om te slapen haha not.. gelukkig is het toch nog gelukt, ondanks het ranzige bed en de muggenbulten.
We zijn rond 7 opgestaan en konden in de gezamenlijke keuken pannenkoeken en wafels bakken. Het weer was weer blegh en het begon zelfs te regenen toen we wegreden om half 9. We besloten dan maar naar een museum te gaan in het stadje, genaamd coral castle. We hadden in het hostel een kortingsbon gevonden dus pure winst ;). Omschreven in de lonely planet als: “There is no greater temple to all that is weird and wacky about South Florida”. Dus we waren benieuwd.
We waren de allereerste gasten van de dag en kregen een privé tour de eerste 15 minuten van een man van ongeveer 100, daarna druppelden de mensen binnen en voegden zich bij onze tour. Coral Castle is bekend om legendes rond de oprichting die beweren dat het eigenhandig werd gebouwd door Letse meneer Leedskalnin met behulp van magnetisme of bovennatuurlijke vaardigheden. Vooral het snijden en bewegen van kalkstenen met een gewicht van vele tonnen verbaasd mensen tot vandaag de dag nog steeds. Het is echt een kasteel waar hij in zijn eentje 28 jaar aan heeft gebouwd, zeer apart. Er zijn blijkbaar veel programma’s over gemaakt, onze gids vergeleek het met de piramides, stone henge en machu pichu haha. Een prima uur om de dag te beginnen. We hebben tot nu toe in de afgelopen dagen amper andere Europeanen gehoord, bijna iedereen is Amerikaans. Gelukkig trok het open tijdens de tour want het was volledig buiten, we besloten daarna zelfs de kap van de cabrio open te doen. Het weer is nogal wisselvallig dus de zon en wolken (en veel wind) hebben elkaar de hele dag afgewisseld.
Om half 11 vertrokken we naar de Keys, waarvan Key Largo de eerste is. Eerste indruk is veel reclame borden langs de weg en niet heel classy, onze eerste stop was Hobo’s café om de Key lemon pie te eten. Dit is de taart die je in de Florida Keys moet eten, blijkbaar omdat Key Limes hier officieel vandaan komen en je daardoor échte Key Lime Pie alleen op The Keys kunt vinden. Wij offerden onszelf wel op om dat te proberen. Smaakte prima, maar we zouden er niet voor omrijden.
35 minuten verderop kwamen we in Islamorada, daar wilden we lunchen bij Beach café, echt schitterende plek, maar was dicht! We besloten naar de tweede keuze te gaan, Lazy Days Restaurant. Daar genoten we van vers gevangen crab en vis, volgende stop was Robbie’s Marina. Onderweg zagen we vele vele vele havens met vissersboten. De ervaring bij Robbie’s was zeer bijzonder, erg toeristisch, maar heb nog nooit zoiets gezien. Je kon vis kopen om de gigantische tarpons (ook vissen) te voeren. Ook waren er enorm veel Pelikanen die uit de emmers de vis probeerden te stelen, een drukte van jewelste tussen toeristen, vissen en pelikanen.
Vervolgens reden we naar Anne’s beach, schijnbaar een van de mooiste stranden in de buurt. Ook dat was dicht, dus op naar Sombrero beach, maar het waaide zo hard dat we de wandeling kort hebben gehouden. Dit strand lag iets voorbij ons motel van vanavond. We reden terug, checkten in en gingen even chillen. Prima motel aan het strand, maar door de wind was dat niet te doen, bijna storm (zonder regen gelukkig). Eenmaal in de kamer kwamen we er per ongeluk achter dat de Miami zomertijd zaterdag op zondag was ingegaan. We zochten namelijk op hoe laat de zonsondergang was en dat was ineens een uur later dan in Miami. Doordat we iPhones en geen normale horloges hebben hadden we het niet eens doorgehad.
De avond brachten we door bij Keys Fisheries, ongeveer 10 minuten rijden van het motel. Volgens de lonely planet de droomplek voor kreeft, de nieuwsgierigheid stijgt dan natuurlijk! Het was iets minder verfijnd dan we dachten, haha to say the least. We moesten nog anderhalf uur wachten op de zonsondergang dus gingen eerst naar de ‘bar’ bovenin. De mensen in deze bar kwamen echt rechtstreeks uit een Amerikaanse film over Florida, met foute shirts van vistoernooien, heel kleurrijke outfits en elke man een pet. We hadden onze meest casual kleren aan en nog waren we overdressed haha.
We genoten van wijn en extreem verse tonijn sashimi, alleen dan in andere setting dan we het normaal eten ;). Ook bestelden we de stone crab wat een lokale delicatesse is en blijkbaar nergens zo goedkoop als hier. Vanuit de bar, waar we een prima plek hadden, konden we ook bij de ‘snackbar’ beneden eten halen. Ik ging precies op het goede moment want na mij ontstond een gigantische rij! Ik bestelde een keys mixed grill wat allerlei favorieten bij elkaar is, van kreeft, garnalen, gebakken vis tot St Jacobs schelpen. Het was voor 1 persoon, maar samen kregen we het niet op. Ondertussen begon het keihard te regenen een paar meerdere minuten, maar wij zaten prima! We smulden en we zaten we te hopen dat er nog een sunset zou zijn, het weer zat niet helemaal mee namelijk. Terwijl we op dit moment wachtten kregen we nog een shotje voor de sfeer, altijd goed. Tijn was Bob dus twee voor mij. Het bleek een dagelijkse traditie om te proosten op de zonsondergang, heel leuk! Zeker nu er niets te zien was 😉
We keken in de lonely planet wat hierna de place to be was, dat bleek the hurricane een kilometer verderop. Alles in de keys is lintbebouwing dus je bent niets zonder auto, we reden erheen en het was nog droeviger dan we ons konden voorstellen. We keken door het raam naar binnen maar zijn met gierende banden terug naar ons motel gegaan. Morgen key west, daar is vast alles anders… 😉

Leave a Reply