Happy in Sapa

Om 19.30 gisteravond werden we opgehaald door een busje, hiermee gingen we nog 10 anderen ophalen, waar het busje niet voor gemaakt was! Geplet kwamen we aan op het station waar een zeer hyper gestreste vrouw ons op stond te wachten. Zij wees ons onze mini coupe en het treinmannetje zei dat hij ons 20minuten voor arrival zou wekken met koffie. Al snel besloten we te gaan slapen op de harde, krappe, kleine planken. Na een korte en niet echt geweldige nachtrust werden we vanochtend om 04.50 gewekt door een harde Vietnamese klop op de deur. We besloten ons rustig aan te kleden tot we 5minuten later: “Out out!” hoorde. Niks geen rustig wakker worden of koffie. We moesten opschieten en de mannetjes werden steeds bozer. Terwijl we nog half slaapdronken buiten aankwamen kregen we het genot van het geluid van toeters en vreselijke muziek. Toen maar de exit en onze touroperator zoeken terwijl de illegale taxi mannetjes ons mee probeerde te nemen naar hun minibus. Gelukkig vonden we de Summithotelmevrouw vrij snel maar zij vertelde ons dat we nog 1,5uur mochten wachten op mensen uit de volgende trein. Haha dan sta je daar met z’n 4en om 05.00, met een zware tas, buikkramp, honger, amper geslapen, je hebt je niet kunnen opfrissen of je tanden kunnen poetsen met alleen maar toeters en lawaai om je heen! Echt een mini feestje, zeker toen we daarna wederom in een veel te klein busje werden gepropt met stinkende mensen. De party was compleet toen we in het hotel kwamen en ze niet wisten wie we waren, het reisbureau had namelijk een totaal andere boeking doorgeven, met een andere naam en accommodatie!

Gelukkig kon het worden opgelost en konden we na de trekking in de kamer. De eerste trekking was 6km, zowel uphill als downhill dus ik was al moe! Wel ontzettend mooi om zo door de rijstvelden te lopen, erg mooie natuur hier! Jammer alleen dat het erg toeristisch is en iedereen je wat wil verkopen maar the view maakt alles goed. Onze gids is een meisje van 19 uit een etnisch dorp hier, lief meisje en is al getrouwd en heeft een baby. Dat is hier normaal, ze lopen allemaal met kleine kindjes! Goddank duurde deze trekking maar tot 12uur, zeker na de nacht in de trein. Morgen staat ons echter een zware trek van 12km te wachten. Haha morgenavond horen jullie of ik nog leef.

Na de overheerlijke lunch in hotel (we mogen het gewoon van een kaart kiezen, terwijl meals inclusief zijn) zijn we even gaan slapen. Daarna waren we weer fris en fruitig om de stad in te gaan. Paul was op zoek naar een vest om zijn afschuwelijke vest weg te gooien waarin hij leek op een Oost Europese trucker! Ik ging naarstig op zoek naar een mooi juweeltje als herinnering aan dit mooie koele dorp. De temperatuur is hier heerlijk! Je kunt gewoon wandelen zonder binnen 3 minuten te stikken, lekker fris met wat regen.
Maar goed, de stad dus… We zijn beiden geslaagd, Paul heeft exact hetzelfde nordface vest als ik in Nederland heb gekocht voor €90,- terwijl die van hem nu €16,- was, grrrr! Waarschijnlijk is hij wel nep maar dat is amper te zien, wel grappig is dat mijn vest made in Vietnam is en die van Paul made in China. Verder is de bewerking helemaal gelijk (met dezelfde vesten, afritsbroek en bergschoenen zijn we nu net de olijke tweeling ;)). Mijn zoektocht naar een juweeltje ging iets minder soepel. Ik wilde namelijk wel iets moois en dat waren natuurlijk net de dingen die duurder waren. Na veel geloop, gewik en geweeg heb ik toch gekozen voor de iets duurdere maar wel hele mooie armband.

We zijn dus nu beide helemaal content en genieten hier met volle teugen. In ieder geval zolang we niet teveel aan de trek morgen denken… 😉