Zwembad, kasteel en Italiaans in Cartagena

Deze nacht en ochtend verliepen ietsjes beter qua buik. Terwijl mijn lieve vriendje alle kwartaalresultaten van de bank doornam (hoezo vakantie)? Merkte ik ook dat ik meer en meer aan thuis ging denken en alle keuzes en werk (business improvement plan voor Erasmus) die daarbij horen. Ben nog niet helemaal toe om naar huis te gaan, daarbij is Colombia echt een geweldig land. 
Het ontbijtbuffet in het hotel was best wel duur en aangezien ik bijna niets kon eten vonden we dat zonde. Het was goedkoper om ontbijt op bed te bestellen, wat een straf ;). Toen de roomservice kwam bleek dat er wat extra dingen op de rekening waren toegevoegd die in het menu zaten. Het had nogal wat voeten in aarde om dat recht te zetten. Tijn ging het oplossen en de vriendelijke jongen sprak geen woord Engels. Telefoon heen en weer tussen Tijn, de jongen en roomservice schoot ook niet op. Toen kwamen er de kok, de jongen en een Engelssprekende kerel naar de kamer om het op te lossen. Ik lag, zoals Tijn het beschreef als Yoko Ono in bed met 4 discussiërende mannen om me heen. Haha uiteindelijk is het opgelost en kon ik mijn toast en papayasap aanvallen. 
Na het ontbijt zijn we bij het zwembad gaan liggen. Daar hebben we tot 15.00 gelegen, toen zijn we ons langzaam gaan douchen en omkleden voor de middagactiviteit en het avondeten. We gingen naar het lokale fort met de taxi. Castillo San Felipe de Barajas is een fort gebouwd in 1536 door de Spanjaarden ter verdediging van de stad Cartagena, men zegt één van hun indrukwekkendste ooit. De bouw is gedaan door slaven en duurde in totaal 121 jaar. Het werd gebouwd op de heuvel van San Lázaro. Het fort had zowel uitzicht op de baai als de stad. Hierdoor werden verschillende invasies van de stad onmogelijk. In 1741 probeerde Edward Vernon de stad in te nemen, hij had een leger van 23.600 man en 186 boten. De kanonnen van de boten van de engelsen konden net de buitenmuren van de verdedigingslinie bereiken. 
Na het fort moesten we dringend pinnen. We werden van hot naar her gestuurd in de wijk Getsemani (backpackerswijk) en toen we er eindelijk één hadden gevonden accepteerde hij zowel pin als creditkaart niet. Heel frustrerend en irritant om zonder geld te zitten, we besloten maar richting de binnenstad te lopen. Na 5 min vonden we er weer een gelukkig, en die werkte! 
Met een gerust hart konden we nu even een drankje doen voordat we op zoek gingen naar één van de beste Italianen in de stad. Per ongeluk belandden we bij Malagana, op een super schattig dakterras. Ik had hier toevallig over gelezen op Tripadvisor. Daar dronk ik een lekker glaasje wijn (zeldzaamheid in Colombia) en hebben we wat gekletst met een Canadees naast ons. Vervolgens hebben we heerlijk Italiaans gegeten bij Di Silvio, vlakbij een schattig pleintje. We waren nog niet eerder in deze wijk geweest. Leuk om te zien, al waren we blij dat we de eerste nachten echt in de binnenstad sliepen, toch wat knusser.