Bienvenidos a Cartagena!

Vreselijk begin van de dag vandaag. Tijn ging naar de receptie om nog een poging te doen om onze schoenen te zoeken. Ze boden hem aan om de beveilingscamera beelden te bekijken. We hadden niet zoveel tijd omdat we een bus moesten halen naar Cartagena. Terwijl ik Tijn zijn ontbijt bracht tijdens het bekijken van de beelden moest ik op zoek naar onze was, die ook vermist was. Na een tijdje zoeken bleek deze nog vies, nat en in de zak waar ik hem gisteren had achtergelaten bij de receptie. Als kippen zonder koppen renden we rond om spullen te pakken, zoeken, ontbijten, uitchecken en op tijd te komen, niet ideaal. We moesten nog 20minuten lopen naar de bus dus op tijd vertrokken we gelukkig vanaf het hostel. De beveiligingscamera’s hadden helaas geen beelden opgeleverd. Ruim op tijd kwamen we aan bij de bus, die we met één Israëlisch meisje deelden. De muziek van de buschauffeur was niet om aan te horen, we probeerden het te overstemmen met onze eigen oortjes. We waren welgeteld een half uur onderweg toen onze bus er bij een controlepost mee stopte. Volgens hem was het de accu en na een half uur kwam er iemand om het op te lossen. Beetje vreemd aangezien we het half uur daarvoor nog reden, maar we waren in ieder geval weer op weg. Onze volgende stop was een hostel in de middle of nowhere, aan het strand na een off road weg, we hadden geen idee waar we terecht zouden komen. Maar blijkbaar gingen we daar mensen ophalen. 5min later reden we weer zo’n weggetje in, en toen nog een keer en nog een keer en nog een keer en nog een keer, duidelijk dat dit een shuttle busje was. Een uur later dan gepland kwamen we aan bij park tayrona, wat inderdaad dicht was dus we waren net op tijd geweest. Daar moesten we betalen en hadden we een plaspauze. 
Via Santa marta en Baranquilla reed hij naar Cartagena waar hij onderweg mensen dropte en meenam. De airco deed het zo goed als niet, er was veel file en van regelmatig de beentjes strekken had hij ook nooit gehoord. We hadden gelukkig genoeg water ingepakt maar naast wat mueslirepen hadden we geen eten. Om half 2 stopten we voor een 5min plaspauze en daar konden we ook wat voorverpakt brood/cake achtig iets kopen en een banaan, smullen ;). 
Na wat korte stops werden we om half 3 aangehouden. De politie onderzocht de pakketjes die onze chauffeur had meegekregen. Weer wat vertraging dus het zat ons niet mee vandaag. En soms gebeuren er echt onverklaarbaarbare dingen. Iemand die naar binnen loopt en je echt geen idee hebt waarom, of iemand met een filmcamera, of een random stop. Haha de helft van zo’n reis is een raadsel. Voor mijn gevoel, ook door de warmte, duurde hij veel langer dan die van Salento naar Medellin terwijl deze een uur korter was. 
Deze bustrip geeft me wel weer wat tijd om te schrijven. Wat ons verbaasd aan Colombia is de hoeveel aan campings, reizigers in tentjes en hangmatten, met name in het noorden. Verder is reizen hier behoorlijk ingewikkeld zonder een woord Spaans te spreken. Ik ben daarom ook dolblij met mijn basis. Op wat populaire hostels na spreekt niemand Engels. Ook was op deze (niet echt mooie) route armoede veel beter zichtbaar, arme mensen, zooi en slechte huisjes. 
Een zeer groot voordeel van de bus was wel dat hij ons in de buurt van onze casa Abril heeft afgezet. Al konden we die vervolgens niet vinden, 3 mensen hebben ons verkeerd gestuurd waarna Tijn super scherp hem ineens ontdekte. In onze casa ging ik direct knock-out van de reispillen en vermoeidheid van de reis. Tijn heeft ondertussen de was gedaan (kon niet in de casa) en de buurt ontdekt. Daarna was het genieten van eindelijk weer een warme douche na 5 nachten zonder! 
Vanavond gingen we naar La Vitrola voor Tijn’s verjaardag, het échte etentje. Een tafel reserveren was lastig want ze hadden geen site of telefoonnummer waar ze op te bereiken waren. Uiteindelijk is het via een tussenpersoon gelukt. Ik had hoge verwachtingen want het was als volgt beschreven in de lonely planet en online. “At the elegant end of the Decameron tourism empire, La Vitrola has ruled the roost in Cartagena’s restaurant scene by delivering the very best to Colombia’s most privileged and demanding public for more than a decade. Be warned though – getting a table when Colombia’s fattest cheque books are in town isn’t easy. Dress to impress and have a quiet word with Cartagena’s slickest Maitre’d Gregorio Herrera, who has been known to work miracles when ‘fully booked’. Better still, book ahead and reserve one of the tables by the bar so you can see (and be seen) by a glittering mix of celebrities, politicians and their wealthy patrons.” 
Voorafgaand zijn we op een pleintje tegenover een kerk een wijntje gaan drinken, eindelijk goede wijn! De temperatuur was heerlijk en de stad was prachtig, een beetje Spaans koloniaal, echt genieten! Daarna op naar La Vitrola, daar hebben we heerlijk gegeten en mensen gekeken! Bekende Colombianen geen idee, maar het eten was heerlijk! In mijn beste Spaans vertelde ik de serveerster dat mijn vriendje jarig was bij het toetje, dus Tijn kreeg gezellig nog een liedje en wat kaarsjes. Top avond en onze eerste indruk van Cartagena is meer dan goed!