Ik telde vannacht de uren tot zonsopkomst, tussen half 2 en half 6 heb ik gelukkig geslapen maar vervolgens sprong ik mijn bed uit om foto’s te maken van de zonsopkomst. Deze was heel mooi. Het was me het nachtje wel geweest maar gelukkig had Tijn het niet koud gehad en redelijk geslapen. Ik heb de meeste wind voor hem opgevangen haha met een stijve nek als gevolg. Ik klaag niet want het was wel een heel unieke ervaring die je met max 15 mensen per nacht deelt. Blij dat ik het mee heb mogen maken. Toen de zon eenmaal op was werd onze kamer weer een toeristische attractie. We hadden nog boterhammen dus we besloten niet te wachten op het ontbijt maar de hordes mensen voor te zijn en te gaan wandelen. Dit was een mooie tocht, in het begin waren we bijna alleen, we hebben een soort wombat gezien en twee apen. De wandeling ging voorspoedig en om half 10 stonden we weer bij de uitgang. We namen een taxi naar ons hostel los Angeles om onze spullen op te halen. Daar vertrokken we weer om 10.15, so far so good. We wilden eigenlijk een bus pakken, dus liftend stonden we langs de weg, maar toen er na 5min een taxi stopte zijn we daar maar ingestapt. Even wat comfort na twee dagen ‘afzien’. Vanaf de weg ligt het Dreamer Hostel nog ongeveer een 1km richting het strand. Er rijden scooters heen en weer om toeristen te brengen voor een kleine fee. Met alle liefde sprong ik achterop, was echt dood moe! We voelden ons enorm ranzig en plakkerig van het zweet, zeewater, zonnebrand en deet. Heel veel behoefte aan een douche. Nu maar hopen op een vroeg check-in. Dat was helaas niet het geval, we konden gelukkig wel douchen. Koud welteverstaan, het is werkelijk een prachtig hostel dit, aan het strand, zwembad, mooie grote kamer met eigen terras met stoeltjes en hangmat in de tuin maar zonder warme douche grrrr! Zo’n hekel aan, maarja we zitten hier 3 nachten dus weinig keuze. Met mijn buikpijn gaat het gelukkig wat beter en mijn telefoon werkt ook weer half.
Om 14.00 konden we naar onze fijne kamer, waar we de rest van de middag voor en in hebben hebben gelegen. Ik kon geen stap meer zetten, sinds we in Colombia zijn hebben we op de reisdagen na tussen de 7-15km per dag gelopen, dat is thuis wel anders. Dit is echt een hostel hostel maar dan mooi, wel met alle gezelligheid bij elkaar ’s avonds. Tijn raakte aan de praat met twee Belgen en een vrouw van 80+ uit Zwitserland die de wereld rondreisde. Ik ontmoette ondertussen Willem, een Nederlander die met Nik (de neef van Tijn) op school had gezeten. Een grote gezelligheid.
Om 22.00 konden we echt niet meer en doken we heerlijk ons bedje in, in de hoop morgen uit te slapen!
Leave a Reply