Perfect day in Havana

Ik was als een blok in slaap gevallen maar het was een vrij onrustige nacht. Rond 2u kwamen mijn roomies thuis dus dat was wat commotie. Zij hebben de airco op 17 graden gezet, ipv 22 graden waar ik hem op had ingesteld, dus ik ben nog in mijn lakenzak gekropen en heb een sjaal en handdoek over mezelf heen gelegd. Mijn onderbuurvrouw snurkte nogal wat ik een vreselijk geluid vind, bijna had ik mijn oordoppen gezocht maar uiteindelijk werd het iets zachter. Tot 07.15 ben ik in ‘bed’ blijven liggen, maar toen was het wel klaar. Gelukkig had ik al mijn spullen al klaargelegd gisteravond want dat is met al die mensen natuurlijk niet heel praktisch.
Het ontbijt in het hostel bleek pas om 08.30 te starten, daar had ik geen zin in dus ik ging naar buiten. In de vroegte van de zondagmorgen liep ik alleen door de vervallen straten gevuld met Cubanen bezig met hun was en dagelijkse bezigheden. Omdat ik de weg niet echt wist en er verder amper levende zielen liepen en degene die er liepen weer aan het fluiten geslagen waren voelde ik me niet echt op mijn gemak. Ik heb totaal niet non stop zin om met vreemden op te trekken maar voelde me best kwetsbaar alleen, juist omdat je zo enorm opvalt. Echter, honger voerde de boventoon. Ik ontdekte een mini loketje waar vanuit ze van alles verkochten. Ik bestelde een mango sap, koffie en tortilla de jamon, wat een prima bolletje ei/ham bleek te zijn en vervolgde mijn weg richting Parque central. Daar was het heel druk en op een terras vol toeristen (Pasteleria Francesa, vreselijke bediening) naast het beroemde hotel Inglaterra nuttigde ik een koffie en sloeg ik mijn lonely planet open. Ik had wat gedachten zoals, drie van de meisjes op mijn kamer vertrokken vanmorgen dus ben benieuwd wat ik daar voor terug krijg. En ik weet nog niet helemaal hoe ik naar Vienales ga, dat staat dinsdag op het programma. In het hostel gisteren hoorde ik opties over taxi’s en een bus.

Vanaf daar dook ik te voet het oude centrum in en dat voelde 100 keer beter, ik heb uren gewandeld, op bankjes gezeten, mensen bekeken en mijn lonely planet doorgespit. Ik ben langs de bekende pleinen gelopen, plaza de armas, plaza de san francisco, langs calle mercaderas. Super schattige straatjes, ook nog wat andere toeristen maar niet in overvloed dus voelde me gelukkig weer helemaal op mijn gemak! Op plaza del cristo zag ik een supermercado, daar had ik over gelezen en had water nodig dus ik dacht maar even binnen te stappen. Het is zeer bijzonder, alle artikelen, en dat zijn er niet veel, liggen achter een toonbank. Er ligt heel veel rum, wat zeep producten, parfum, sigaretten en fris. De rijen zijn lang en je hebt twee prijzen en twee valuta, de toeristenprijs en de Cubaanse prijs. Ik had de tijd aan mezelf, er was airco en kon lekker mensen kijken dus ben gewoon in de rij gaan staan. Toen ik eindelijk aan de beurt was kocht ik een flesje rum, water en pakjes sap.

Ik vervolgde mijn wandeling naar capitolio nacial. Daarna wilde ik weer terug naar het oude stadje, Habana vieja want ik was plaza de Catedral vergeten te bekijken. Ik schoot even binnen bij O reilly cafe waar de bediening uitermate onvriendelijk was, dus ik nam snel een limonade en bekeek in de lonely planet wat een leuke lunchplek zou zijn. In de buurt om de hoek zat een restaurant met een sterretje, Doña Eutimia, ik liep erheen en zag al witte tafelkleden en stoffen servetten haha. Ik was iets voor 12 dus erg vroeg, ze gingen om 12u open en ze vroegen direct naar mijn reservering. Die had ik uiteraard niet maar door mijn vroegte kon ik toch een heerlijk plekje in de schaduw krijgen waarbij ik uitzicht had over Plaza Cathedral. Ik was zeer benieuwd maar de prijzen waren redelijk. Volgens de lonely planet moest ik de picadillo a la habanera proberen, dus dat heb ik maar braaf gedaan. Later zag ik in de LP dat het zelfs een van de beste plekken is om te eten in Havana. Ik kreeg een tafel vol eten (uiteraard inclusief bonen en rijst) en heb mijn buikje rond kunnen eten. Er werden na mij heel veel mensen geweigerd dus had geluk met mijn tafeltje. Het valt me overigens op dat behoorlijk wat toeristen goed Spaans spreken. Ik merk ook dat ik het heerlijk vind alleen te zijn, ik zoek mogelijk nog een reisbuddy voor dinsdag naar Vienales maar ben alles behalve op zoek naar contact. Heb wel tijdens de lunch even gekletst met een Amsterdams stel.

Rond 13.00 liep ik terug naar waar ik de dag begon. In een uur was ik daar, moe en pijn in mijn voeten. Ik twijfelde even tussen zo’n zeer toeristische Amerikaanse taxi of nog toeristische rode dubbeldekker bus. Als koopjesjager koos ik voor de bus die meer dan de helft goedkoper was en waar ik ook nog op en af kon stappen. Later dacht ik, waarom heb ik nog steeds een backpackersmentaliteit terwijl ik gewoon een goede baan heb? Dat heeft er hier denk ik ook mee te maken dat je niet kan pinnen en dat ik het moet redden met het geld dat ik heb gewisseld, dat geeft toch een beetje een onrustig gevoel.

De bustocht duurde iets langer dan gedacht, ruim 1,5u en mogelijk was het niet zo slim om dat op het heetste moment van de dag te doen, boven op zo’n bus pal in de zon, maar het briesje was fijn. We reden langs Plaza de la Revolution en een heel stuk uit het centrum, leuk om dat op die manier te zien, wandelend was ik er namelijk niet gekomen. Zo zonde er is zoveel vergane glorie, het zou echt een schitterende stad kunnen zijn.

Om 16.00 was ik weer in het hostel, na een douche en korte rustpauze stond ik om 17.15 weer buiten. Ik heb een wandeling over de Melacon naar Parque de los Enamorados gemaakt en zat eigenlijk te wachten op de zonsondergang die daar erg mooi zou moeten zijn. Echter op een gegeven moment was ik wel uitgelopen en helemaal klaar met dat verschrikkelijke gefluit en gekus (dat is het ergste) dat ik besloot maar vroeg (18.30) te gaan eten. Had de lonely planet er weer op nageslagen en vond Castropol. Ik had ren zeer lieve en vriendelijke ober die graag zijn Engels wilde oefenen. Ik zat op de eerste verdieping met uitzicht op zee met een mojito en de specialiteit was kreeft, ja wat doe je dan? When in Cuba… Die kreeft kwam behoorlijk vlot dus met een uur was ik weer klaar, nog steeds geen zonsondergang en mijn bolletje was wel even klaar met de zon (lees hoofdhuid verbrand). Ik zat in twijfel, ga ik wachten op de zonsondergang, ga ik alleen de stad in of ga ik even wat sociale contacten opdoen in mijn hostel, ik koos voor het derde, maar bij het aanzicht van de zon die langzaam de zee in zou zakken ben ik toch gezwicht. Alle havaianen zijn rond deze tijd op de Melacon dus kon heerlijk mensen kijken en zolang niemand me lastig zou vallen kon ik het prima houden. Het viel niet tegen, heb toch zeker een half uur blikken kunnen vermijden, echter tevergeefs. Een uiterst charmante Cubaanse zanger (ik moet hem thuis gaan Googlen) kwam me vergezellen. Hij was 0 opdringerig, maar gewoon vriendelijk. Na een kwartiertje mijn Spaans geoefend te hebben, wat overigens echt dramatisch ging bleek de zon achter de wolken te gaan en had ik een goede reden om te vertrekken. Maar mocht ik salsalessen nodig hebben, de beste mojito’s van Cuba willen drinken of met mijn vriendinnen die in het hotel waren vanavond naar een leuke discotheek, kon ik altijd bellen haha.

Eenmaal in hostel heb ik mijn buddies van gisteravond weer gevonden. Redelijk veel mannen in dit hostel, zegmaar letterlijk 1 ander meisje. Met 2 Schotten, een Zwitser en 7 Engelsen zaten we eerst op het dakterras waarna we met 7 mensen tegelijk in een taxi naar Fabrica de Arte Cubano gingen (met 4 op de achterbank en 3 voor past hier makkelijk). De discotheek was heel cool, het was eigenlijk gewoon een art gallery met overal kunst en muziek in verschillende zalen. Je kreeg een stempelkaart waar ze je drankjes op noteerden die je aan het einde van de avond moest afrekenen. Een gezellige avond eindigde een leuke dag!