Op avontuur naar Ibiza

Met wat vertraging gingen we de lucht in. Om 22.30 kwamen we aan in Ibiza en moesten we op zoek naar gold cars. De nodige research had al uitgewezen dat dit een behoorlijk budget maatschappij was waar ze je overal in probeerden te naaien. Om 23.00 zouden ze sluiten en dan moest je€40,- boete betalen dus wij raceten over de parkeerplaats op zoek naar een goldcar ‘meetingpoint’. Totaal niet aangegeven en volstrekt onduidelijk waar we heen moesten vonden we uiteindelijk een groepje mensen. Om 22.50 kwam er een busje aangereden en net voor 23.00 kwamen we aan bij het depot waar een gigantische rij voor stond. Ik had gelukkig vanmiddag al nootjes en koeken ingeslagen om een honger/moe aanval op Paul te voorkomen. Plassen kon hier echter ook niet omdat de wc compleeeeet volgescheten was. Na een half uur wachten waren we het al behoorlijk beu en had ik spijt van deze ’tijdelijke aankoop’. Goed, weet je dat ook weer.. En ook dat we hier zondag om 06.15 moeten gaan staan als ze om 07.00 open gaan en wij om 09.15 moeten vliegen. Na anderhalf uur waren we aan de beurt en dat hebben we geweten. Zelfs na al het research wat we van te voren hadden gedaan bleken ze ons toch nog te kunnen naaien. Omdat de auto op Paul’s naam stond konden we niet met mijn creditkaart betalen en natuurlijk ook niet de auto op mijn naam zetten. Paul wist zijn pincode niet meer en zijn creditcard bleek ook nog eens verlopen. Gelukkig hadden ze een oplossing, met een verzekering van €70,- konden we wel met mijn creditcard betalen, grrrrrr! Ik had notabene al een verzekering geboekt maar blijkbaar kon ik daar bij hun niks mee, wat een zwendel weer! Ons FIATje was verhuurd dus nu kregen we een Volkswagen polo met 3000 op de teller, toch nog een voordeel. Onderweg naar het hotel raakte we ondanks de Tom Tom van Paul verdwaald en in het verkeerde dorp terecht. Uiteindelijk zijn we om 01.30 aangekomen, nu nog een parkeerplek zoeken en stond er een lange rij bij de receptie van hotel Coral Star. Eenmaal op onze redelijk krotte kamer aangekomen was ik gebroken maar konden we om 02.30 eindelijk slapen met de stekende veren in de rug.