Sneeuwscooteren van Luosto naar Levi

We werden wakker met een zonnetje in de snoet, dus dat begon goed! Het ontbijt was heerlijk en uitgebreid dus we konden er weer tegenaan. Om 08.30 verlieten we Lapland Hotel Luostotunturi en begonnen we (na de bagage weer vast te binden) aan de tocht, vandaag wel richting Levi.

De eerste 40 km tot het tankstation waren pittig, enorm veel hobbels waardoor we de hele tijd moesten staan. Bij de pomp stond ons weer een verassing te wachten, namelijk de mededeling dat we hierna niets meer zouden tegenkomen dus dat we hier lunch mee moesten nemen. Pap was dwars en er van overtuigd dat de broodjes zouden bevriezen dus de eigenwijze heren vonden een chocolade reep genoeg. Olof, Paul en ik gingen wel voor een boterham, ik ken mezelf een beetje namelijk. 

Onderweg hebben we een beetje met sneeuwscooters gewisseld, ik heb er nu vier gehad en de mijne is toch wel veruit de beste, wat een luxe. We hadden weer prachtig weer, maar een rocky road. Het gevoel blijft echter onbeschrijfelijk mooi en wisselt elke minuut. Van een soort Mario kart waar je op het snelle spoor probeert te blijven tot bosrijke gebieden en bevroren meren zo ver je kunt kijken. 

Onderweg hebben we vandaag nog wel wat trouble gehad. Eerst moesten we stoppen omdat er olie lekte uit pap zijn snowscooterkoffer, alles blauw! 

Vervolgens, op ruim 70 kilometer voor Levi was Paul ineens verdwenen, bleek dat zijn gaskabel was doorgebroken. Dat had nog behoorlijk wat voeten in aarde want onze topgids had geen gereedschap. Na ongeveer drie kwartier ploeteren in de ijskou had pap dankzij zijn geweldige leathermann een alternatieve kabel gemaakt. Het was natuurlijk wel een grote ellende en gepruts maar Thomas kon er wel mee rijden, echter veel langzamer dan we normaal gingen. 

Toen we weer op pad waren hadden we geweldige uitzichten vanaf de berg naar andere bergen en het was erg ontspannen rijden. We lunchten bovenop op een berg met een prachtig uitzicht en even later kwamen we in the middle of nowhere een super schattig koffietentje voor sneeuwscooters tegen. Binnen was het een beetje eng met opgezette dieren en vogelpoten, maar we zaten warm. Door de kapotte scooter had iedereen het namelijk flink koud gekregen. 

Op ongeveer 25km voor Levi moesten we tanken en besloot Thomas zijn hele telefoonlijst af te bellen voor een reparateur voor de sneeuwscooter. We waren behoorlijk moe dus pap verzocht hem vriendelijk om daarmee te wachten tot we in het hotel waren. 

Letterlijk 2 km voor het hotel belandden we in ons laatste avontuur. We werden door twee agenten op sneeuwscooter langs de kant gezet en iedereen moest blazen en zijn rijbewijs laten zien, erg lachwekkend! De tocht zat er om 17.00 eindelijk op, weer een schitterende maar ook vermoeiende dag! 

We hebben lekker even zitten borrelen alvorens ons weer op het buffet te storten. Thomas was ondertussen nog steeds druk om onze kapotte scooter te laten fixen. Niemand wilde hem helpen op zaterdagavond dus om 19.30 hadden we nog geen idee hoe we aan een andere of niet kapotte scooter zouden komen. Aan tafel schonk onze enorm vrolijke (not!) serveerster de wijn uit, ze stopte echter bij Thomas want ze wilde dat hij eerst zijn id liet zien, moest hij helemaal naar buiten, ander gebouw om zijn id te halen. We hebben gemerkt dat we een haat liefde verhouding met hem hebben, het is geen verkeerde jongen maar hij is gewoon totaaaaal ongeschikt als gids! Om 20.00 kwam er weer een geheimzinnig telefoontje waarop Thomas wegging om iemand te ontmoeten voor die scooter…. Wordt morgen vervolgd….