Deze keer stond onze chauffeur al om 16.50 op de stoep, gelukkig zaten we al klaar! We waren nu al wel om 17.15 op het station terwijl onze trein pas om 20.08 ging, maar goed beter te vroeg dan te laat. Godzijdank kwamen we tot een nieuwe ontdekking, namelijk dat de softsleepers een heel aparte lounge hebben. Geen overvolle ruimte en gewoon stoeltjes en mogelijkheid tot eten/drinken (lees blikjes bier) kopen. Overal in China kun je heet water tappen, bijvoorbeeld voor noodles of natuurlijk hun thee. Wij hadden nooit iets om het in te doen maar daar hebben we nu verandering in gebracht. We hebben een speciale thee thermoskanachtige fles gekocht waar de blaadjes in blijven drijven. Met de thee uit Pingyao horen we er nu helemaal bij!
We hebben de tijd gedood door een film op de iPad te kijken en om 19.30 konden we naar ons kamertje in de trein. We deelden de coupe deze keer met 2 oudere Schotse dames aan wie Paul erg sociaal zijn benedenbed af stond. Rond 20.00 waren we wel hongerig geworden en zijn we in de restauratiewagen gaan ‘dineren’. Eerst goulash met ondefinieerbaar vlees en rijst en vervolgens wezen we het bordje omelet met groente van de buurman aan.
De nacht verliep het best van de drie tot nu toe, we hebben zowaar tot 07.30 geslapen. Na een opfrisbeurt met de snoetepoets en een deootje gingen we ontbijten in de restauratiewagen. We kregen een soort rode bonen soep prut, geraspte wortel en kool, gerimpelde komkommer met rode peper, een gekookt ei en iets wat leek op broodje bapao, maar dan zonder vlees. Paul heeft alles braaf op maar voor mij hoefde die prut niet perse. Ik was al blij met dat broodje en met een beetje suiker was het bijna Europees haha. Het was leuk om zo te ontbijten met uitzicht op de rijstvelden en de natuur in China.
Na het ontbijt ben ik weer in slaap gevallen en hebben we veel gelezen. We dachten dat we rond 12u aan zouden komen, maar dat bleek pas om kwart voor 2 te zijn. Bijna 18u trein was iets te veel van het goede maar gelukkig hadden we een bed en genoeg eten. Het laatste uur hadden we het aardig gehad en hebben nog een deel van een film op de iPad gekeken.
Er stond deze keer geen mannetje meer te wachten maar Metro lijn 1 was gelukkig heel makkelijk te vinden bij aankomst, wij moesten naar People’s Square. Eenmaal buiten moesten we in de regen ons hostel Mingtown Etour Youth Hostel zoeken wat ergens achteraf was verstopt. Het receptie meisje was aardig en behulpzaam maar erg traag en omdat de sleutel niet werkte stonden we uiteindelijk om 14.45 in onze kamer met (gelukkig maar met 1 kamer) gedeelde badkamer. Deur tot deur hebben we dus 22u gereisd, pfff!
We moesten meteen aan de slag want na een week moesten we echt wassen. Het is echt een ‘hostel hostel’ met gezamenlijke keuken, wasmachines en veel jonge westerse mensen. Het is verder top, schone kamer (zelfs een mini balkon) en een leuk restaurant op de binnenplaats waar we een club sandwich deelden terwijl we op de was aan het wachten waren. Om 16.00 was deze klaar maar de droger zat nog 46 minuten vol. Daar hadden we geen zin in dus we zijn (a la wereldreis) met moeders waslijntje in de weer gegaan. Vier rijen, 2 hangers, alle kapstokken, de gordijnrails, de stoel en het bureau lag vol, maar het hing!
Om 18.00 konden we eindelijk de stad Shanghai gaan verkennen. Shanghai is de grootste stad van China. Tevens is Shanghai qua inwoneraantal de grootste gemeente ter wereld en is het een van de drie grootste metropolen ter wereld. Shanghai ontstond als een dorpje dat leefde van de visserij en de textielindustrie, maar door het Verdrag van Nanking dat in 1842 met het Verenigd Koninkrijk werd gesloten, groeide Shanghai uit tot een havenstad met wereldwijde verbindingen. Sinds de jaren 90, na de economische hervormingen van Deng Xiaoping, is de stad bezig zich te herontwikkelen, zo is het zakendistrict Pudong uit de grond gestampt. De stad heeft sinds 2004 de grootste haven ter wereld en heeft daarmee de positie van de haven van Singapore overgenomen.
Het was koud, het regende en ik had geen broek, het eerste uur hebben we daar naar gezocht maar helaas tevergeefs (veel te duur of veel te lelijk). Vervolgens zijn we naar ‘Shanghai’s first foodhal’ gegaan. Daar betaal je bij een kassa voor de gerechten die je wilt hebben (geen Engels of plaatjes dus wijzen naar je omgeving), die je vervolgens bij verschillende tentjes kunt ophalen. Wij kozen de gerechten met de langste rijen (dan zal het wel goed zijn), eerst 4 gefrituurde dumplings (€0,70) en vervolgens een met vlees en groente gevulde soep (€1,80). Beide overheerlijk dus dat was nog eens goedkoop dineren.
De zoektocht naar een broek en shirt ging daarna door en uiteindelijk zijn we geslaagd, zelfs een zijde shirtje. Het scheelde enorm want ik had het zo koud! Vanaf East Nanjing Road namen we de metro naar Lujiazu (Pudong, financial district) om de verlichte gebouwen op de Bund kunnen zien, maar als het zo hard regent heb je nergens zin in en ik was er sowieso klaar mee! We namen de Bund Sightseeing Tunnel terug naar de Bund (doe dat nooit, afzetterij). Soort lift die onder het water rechtuit gaat en je door een tunnel van licht en geluid laat zweven. Opzich best leuk, maar de prijs is belachelijk. Terug op de Bund zagen we eindelijk de prachtige skyline, hetzij in de regen. Een biertje had Paul inmiddels wel verdiend na die avond met mij dus met de taxi gingen we terug naar het hostel.
Jammer van de regen, ziet er voor de rest toch leuk uit. In het zuiden van China regent het veel meer, daar zijn overstromingen. Groetjes en kus.