Nachttrein vanuit Bejing en rode lantaarntjes in Pingyao

Gister om 14.30 zaten we klaar voor het vervoer naar de trein (zoals afgesproken), maar om 14.45 was hij er nog niet dus we lieten onze receptie de touroperator bellen. Na drie personen te hebben gesproken bleek dat de chauffeur pas om 15.30 zou komen, nu waarschuwen ze overal dat je ruuuim op tijd op het station moet zijn dus erg amused waren we niet. We hebben meer stress met al die chauffeurs van de transfers, dan als we het zelf zouden regelen dus dat is ook eens maar nooit meer. Hij kwam uiteindelijk om 15.10 (of te laat of te vroeg, het is maar hoe je het bekijkt). Hij zette ons af op het Beijing station voor de trein en met de treinkaartjes naar Pingyao om 17.17 (in onze oorspronkelijke reispapieren stond Beijing West station en vertrektijd 19.03 dus we waren weer aan het duimen).

Eenmaal daar moest je in lange rijen voor een soort loketten met dichte hekken gaan staan. Binnen werd op basis van je trein een wachtruimte toegewezen, maar deze zat in ons geval overvol, overal lagen en zaten mensen. Wij besloten dus maar een sapje en biertje te drinken in een restaurant. Het is behoorlijk lastig om hier duidelijkheid te krijgen over wat dan ook met alles in het Chinees en niemand die een woord Engels spreekt. Dat is echt wennen na Zuid Oost Azië waar ze je in de jungle van Laos nog begrijpen (alles in het Engels aangeven en wifi hebben ;)). Ook zijn er maar erg weinig westerse toeristen en we hebben in 4 dagen nog geen woord Nederlands gehoord (best uniek).

Ongeveer 3 kwartier voor tijd zag Paul een hele groep mensen bij een uitgang dus daar gingen we maar eens een kijkje nemen. Gelukkig bleek dat hij gelijk had en net toen wij ons naar voren begaven gingen de poorten naar het station open en al die Chinezen beukten zichzelf naar voren. Al snel vonden we ons treinstel en onze vierpersoons softsleeper (geen zwarte haren deze keer mams ;)). Die ‘privé’ coupé bleek geen overbodige luxe toen we het ‘dorm idee’ met iedereen op een hoop in het treinstel naast ons zagen.

We deelden de coupé met een doodongelukkig meisje uit Israël die China vreselijk vond en blij dat ze weer naar huis kon over een week. En een schattig Chinees omaatje die hele gesprekken met Paul probeerde te voeren in het Chinees. Al snel kwam een kok met prakjes eten langs en omdat we de restauratiewagen nog niet hadden gevonden kochten we maar zo’n prakje. Pittig maar lekker en 5minuten daarna vonden we het restaurant. Daar hadden ze helaas geen menu met plaatjes of westerse letters dus met ons plaatjesboek (Point it) wezen we twee biertjes aan, dat lukte! Alleen de thee daarna snapte ze niet, maar vooruit. Dat boekje, de go pro en wij überhaupt waren een hele attractie en ook kwam er een meisje bij ons zitten om Engels te praten voor een foto.

Aan dat handige boekje heb je helaas niets als je wilt weten hoe laat je aankomt in Pingyao dus Paul ging met zijn horloge de gang op. Onze pinnige conductrice was nog geen seconde behulpzaam geweest en dit was geen uitzondering. Uiteindelijk heeft iemand hem de tijd 5.18 aangewezen op een bord dus daar gingen we maar even vanuit.

Eenmaal terug in de coupé was het een kwestie van tanden poetsen en even met de snoetepoets in de weer en we waren klaar voor de nacht (om 19.30). Het eerste uur heb ik nog wel wat geslapen, maar daarna lag ik klaar wakker! Op een of andere manier kon ik gewoon niet meer in slaap komen. Erg frustrerend als je gewoon in een bed ligt en je weet dat je nog maar een paar uurtjes slaap te gaan hebt. Ik sliep rond 2.00 en toen werd Paul wakker dus we hebben beide heerlijke nacht gehad. Om 10 voor 5 werden we door onze nare conductrice uit bed gehaald en gebaarde ze in Chinees dat we er de volgende stop uit moesten. Om 5.30 kwamen we aan en voor de verandering was onze transfer in geen velden of wegen te bekennen. Dan maar het hotel/touroperator bellen en zij gaf 5 minutes aan. Om 6u kwam er een luxe Audi jeep voorrijden (nogal een contrast met de rest van de auto’s hier) met de eigenaresse van het hotel erin.

Toen we daarna de stadsmuren van Pingyao inreden vergaten we even de korte nacht en late transfer. Pingyao is de best bewaard gebleven omwalde traditionele Han-stad van China. De stad telt 40.000 inwoners. Om de stad ligt een compleet intacte stadswal uit de Ming dynastie (827 jaar voor Christus gebouwd, 6 km lang en 12m hoog). De oude tempels of huizen binnen de stad geven je een unieke blik op de architectuur en stadsplanning in het oude Keizerrijk China. Pingyao was tijdens de Ming- en Qing-dynastie een bloeiende handelsplaats, vandaar dat hier de eerste banken ontstonden en Pingyao zich ontplooide tot financieel hoofdkwartier van de Qing dynastie. In 1997 werd de stad door UNESCO tot werelderfgoed verklaard.

Het is echt super schattig en ons hotel bleek nog leuker. Het Tian Yuan Kui (TYK) Courtyard Hotel is een authentiek Courtyard Guesthouse middenin het oude gedeelte van Pingyao. Een gigantisch bed (Paul kan op horizontaal en verticaal) manieren gestrekt liggen), tandenborstels, kammen, shampoo, tv, dat zijn we allemaal niet gewend op onze manier van reizen ;), heel lekker!

Rond half 9 waren we een beetje uitgerust en gingen we fris en fruitig aan het ontbijt. We genoten van een omelet en een Chinese pannenkoek die we aten met uitzicht op een van deze schattige straatjes. Paul werd helemaal geïnspireerd door de tafel waar een stenen vissenkom ingebouwd was.

Daarna gingen we het stadje verkennen, na een wandeling en een ritje op een soort driepersoonsbrommer wilden we de muur op. Het bleek echter dat je daar een soort toeristenpas voor moest kopen, dat kon op een aantal plekken in de stad en in de prijs zitten alle toeristische attracties als tempels etc. voor drie dagen inbegrepen. Normaal kost dat €19,- per persoon, behoorlijk duur, dus we waren dolblij dat ze onze CJP pas weer als studentenpas accepteerden dus kregen we de kaarten voor €7,- p.p.

Eenmaal op de muur bij de Gonji Gate (noord) kozen we per ongeluk de verkeerde route waardoor we 3km lang op een muur liepen in de hete zon met (al na 20m) weinig spannends meer om naar de kijken. Uiteraard kreeg ik ook blaren op die muur en ik had die route gekozen dus je snapt de sfeer ;). Via de Confucian Temple (net voor de Ying Xun Gate) konden we eindelijk naar beneden! Die tempel heeft binnenin het oudste gebouw in de stad uit 1163.

Na de tempel onderhandelden we bij diverse kraampjes voor ons eerste Chinese souvenir voor in de souvenirkast. Een buddha met 4 gezichtsuitdrukkingen (a la jantje huil, puil, lach). Toen was het tijd voor de lunch, we kozen weer in tl buizentent met schattige meisjes die hun Engels oefenden en ons heerlijk vers eten serveerden. De noodles van Paul werden voor onze neus van een blok geschaafd. We besloten er na ons middagdutje ook voor het avondeten terug te keren. Mijn gebakken aubergine met knoflook, tomaat en paprika was genieten! Alleen voor Paulie ging het allemaal niet zo soepel. Het Engelssprekende meisje kwam pas later dus de bestelling was mis gegaan. In plaats van zeggen dat ze geen fried noodles hadden serveerden ze gewoon soep. Paul koos hierop wat anders maar dat bleek vol koriander te zitten, hij was dus niet echt verzadigd.

Toen we vervolgens bij een gezellig (westers) café genaamd Sakura tegenover ons hotel gingen zetten om een toetje te eten, kregen we hele rare chocoladetaart (uit de diepvries in de magnetron) en gooide ik gloeiendhete koffie over mijn benen. Gelukkig hebben we de avond afgesloten met een cocktail en het sprookjesachtige Chinese beeld van rode lantaarntjes. Haha en ook vanavond waren we famous, echt tientallen zijn voor ons terras gestopt om ongegeneerd foto’s van ons te maken of ze gingen een meter voor onze tafel staan en met ons op de achtergrond op de foto. Een enkeling kwam erbij zitten en vroeg om een foto met ons, haha het was hilarisch!

Ps. De koffie is hier overal uitstekend maar erg duur!
Pps. Met een dag heb je dit dorp wel gezien, hoe schattig het ook is. Morgenavond worden we om 19.30 opgehaald voor de nachttrein naar Xian.
Ppps. Het fotomeisje uit de trein kwam in Pingyao me spontaan een zakje snoepjes brengen.