Paul en zijn geliefde Ma(de)ngo

Busreisje van chiang mai naar chiang khong. Het eerste uurtje begon goed, een Amerikaanse film in het Thais. Samen waren we hem aan het volgen en ideeën aan het uitwisselen waar het over zou kunnen gaan , maar toen… De film liep vast dus ze veranderde de dvd en toen kregen we iets afschuwelijk. De rest van de uren moesten we verplicht kijken/luisteren naar de meest vreselijke Thaise cabaret/toneelstukken. Geen verhaal, alleen maar mannen in vrouwenkleding en een geluid dat door merg en been ging, zelfs door het harde geluid van de iPod heen. Paul heeft meerdere malen op het punt gestaan de tv uit de bus te trekken. Haha het was echt niet om aan te horen en ze zetten hem ook steeds harder. Gelukkig hebben José’s en Williams favorieten ons door de reis heengesleept.

Tweede minpuntje aan onze busreis: op een stop station kochten we een zakje mango’s! Driftig begonnen we te snoepen, al waren ze niet zo lekker en rijp als verwacht. Uit het niets roept Paul: “Spuug uit!!” en pakt snel de cola uit het vak boven ons. Bleek dat er diverse maden/wormen door het zakje mangostukjes aan het krioelen waren. Haha extreem ranzig maar enorm lachwekkend, zeker omdat Paul het ontdekte en die is niet zo van de beestjes heb ik ontdekt ;).

Derde minpuntje: er zat weer een groepje Chinezen achter ons. Wat een vieze mensen, ze rochelen, boeren en willen de hele tijd geluid maken. Ik lag met mijn hoofd tegen het raam, laat de VROUW achter me gewoon een boer in mijn oor!

Vierde minpuntje: sinds de kookles gister hebben Paulie en ik per persoon zo’n 10 extra muggenbulten op onze benen en voeten, die zoooo extreem jeuken dat ik per ongeluk mijn been kapot heb gewreven met mijn sok. Het muggenspul uit Sri Lanka werkt niet, gister hebben we een soort wortel gekregen bij de kookles die werkt wel een beetje maar daar wordt alles oranje van. Vanochtend konden we in alle haast niks in de winkels vinden dus dat wordt onze nieuwe missie!

En jaa.. Er komt nog een vijfde. Je hebt hier zo’n bijrijder die kaartjes controleert. Echt een nare gozer, die dan ineens op de beste plek gaat zitten (terwijl hij gewoon een stoel heeft naast de chauffeur) vervolgens de stoel achteruit zet en uitgebreid gaat lachen om dat vreselijke cabaret. Dat is nog tot daar aan toe, maar deze meneer vond het ook nodig om de bus ineens stil te zetten en voor zichzelf boodschappen in te slaan voor vanavond. Terwijl wij daar ruim 20min gewoon niks zitten te doen in de bus.

Verder heb ik nog nooit zo’n koningverheerlijking gezien als in Thailand. Hij hangt overal, er worden zelfs gouden bogen over de weg voor zijn foto gemaakt. Daarbij is in Thailand alles goud, overal zie je tempels en mini altaartjes bij huizen en alles glimt, glanst van het goud en praal. Maar tot nu toe is het land ons goed bevallen. Het is hartstikke schoon en alles is tot op zekere hoogte goed geregeld.

Na 7,5uur in de bus kwamen we aan in chang khong. Ergens buiten dat dorp werden we gedropt, geeeen idee waar we heen moesten. Eerst een stukje gelopen, maar dat had geen zin, dus toen maar een tuc tuc aangehouden. Daar kwam de oudste tuc tuc van Thailand aangereden met de oudste tuc tuc driver van Thailand. Haha geweldig apparaat en geen woord Engels, hij had ook geen idee waar hij heen moest! Na een ritje dorp waar hij het aan iedereen vroeg kwam hij erachter, we moesten weer helemaal terug (en we hadden dus ook makkelijk kunnen lopen). Daar kwamen we aan bij ons ‘resort’, allemaal kleine hutjes op palen. Echt geweldig, het kost niks en het is super schattig! We zijn meteen het dorp en de Mekong gaan ontdekken. Onderweg kwamen we Esli tegen, een studente uit Delft die alleen 2 maanden aan het reizen was hier. Zij wilde weten waar de grens was naar Laos en wij eigenlijk ook, dus we zijn dat met haar gaan ontdekken! Daarna hebben we met z’n 3en gegeten, waar ik een heel hete pasta op heb!! Maar we hebben gezellig gegeten en het is leuk en rustig dorpje!