Aan alles komt een einde….

De stoelen in het vliegtuig bleken inderdaad de laatste rij en ook nog in het midden. Daarbij konden ze niet naar achter en zaten ze vreselijk oncomfortabel. Tot overmaat van ramp deed ook mijn televisiescherm het niet. Ondanks het feit dat het vliegtuig inderdaad propvol zat (veel stellen konden niet naast elkaar zitten), blijft de transferman een eikel. Toen iedereen zat deelden ze mee dat we een uur vertraging hadden vanwege het weer. Wij hoopten maar dat iedereen onze vlucht zou checken zodat ze niet voor niets op Schiphol zouden staan.

We namen allebei een slaappil en Paul zelfs later nog één, maar het mocht niet baten. We hebben een beetje in het begin geslapen (door het eten heen) en later af en toe maximaal een half uur. Ik had pijn aan mijn rug en Paul aan zijn overgevoelige bilbotjes door die vreselijke stoelen. Alleen de stewardessen waren erg vriendelijk en hulpvaardig. Ze hebben uiteindelijk één film op mijn scherm kunnen krijgen, die overigens dodelijk saai was haha! Maar ze deden hun best, Paul heeft wel wat films en series gekeken en sommige heb ik een beetje kunnen volgen door ondertiteling en één oortje. Kortom onze 13urige vlucht was bepaald geen feest!

Ongeveer twee uur voor de landing kwamen de kriebels dat we nu toch echt bijna thuis waren. Ik ging me even opfrissen in het toilet (iets te enthousiast met de parfum, oeps) en daarna kregen we een lekker ontbijt met ei, zalm, aardappels en spinazie. Aan het beloofde broodje filet american bij aankomst moest ik toen nog even niet denken.

Om 07.50 kwamen we aan en na onze koffers te hebben verzameld en met onze camera in de aanslag liepen uit de gate. Daar stonden onze families en vrienden met een groot spandoek en mijn broodje filet american! Met iedereen reden we naar Deil voor een geweldig uitgebreid welkomsontbijt met champagne en alle lekkere dingen die we hebben moeten missen zoals alle soorten vleeswaren en heerlijke zalm. Het huis en de tuin waren versierd en we hadden ons geen beter welkom kunnen wensen.

Na 38uur reizen waren we aardig moe, maar we wilden een jetlag zoveel mogelijk proberen tegen te gaan. We zijn in de stromende regen (lekker weer Nederland) Tiel ingegaan om abonnementen voor onze telefoon te vergelijken. Het is KPN geworden omdat zij een familie bundel aanbieden (en jaaaa.. Paul en ik gaan natuurlijk samenwonen) en dan konden we alle KPN nummers gratis bellen.

Terug in Deil aangekomen kregen we weer visite en mama’s heerlijke koude schotel. Om 21.00 ging het lampje uit en ik heb heerlijk geslapen tot 06.30, Paul heeft even wakker gelegen maar verder ook goed. De zaterdag die daarop volgende was vrij zwaar, de jetlag hakte erin. Ik was erg misselijk, dood moe en kon amper gesprekken volgen en ook Paulie was duidelijk niet te genieten ;)!

Bij de familie Kat hebben we lekker onze lang gemiste frikadellen en kroketten op en daarna hebben we een voorproefje koninginnedag gevierd in Geldermalsen. Ook daarna ging voor mij weer het lampje uit, waardoor ik nu om 05.15 in bad deze blog zit te schrijven. Paul had de smaak echter te pakken en ging ’s avonds zijn eerste koninginnedagfeest vieren! Hopelijk slapen we snel weer helemaal door en beginnen we fris en fruitig aan ons leven in Utrecht en de ‘echte’ Koninginnenacht/dag maandag en dinsdag!

Nu komt de blog tot echt na een jaar intensief schrijven op zijn einde! Ik zal het ontzettend gaan missen en wie weet keer ik nog ooit bij jullie trouwe lezers terug? 😉

Bedankt voor alle reacties en interesse in onze wereldreis! Wij zullen dit zorgeloze prachtige jaar in ieder geval nooit vergeten en deze blogs zullen ons nog af en toe herinneren aan die mooie tijd!