Na een iets te gezellige avond werden we vanmorgen al om 07.30 wakker. Ik had het zwaar dus Paul bood me aan een gebakken eitje op bed te brengen. Heel lief, maar net toen we aan wilden vallen kwam Maren (het oudste meisje) om de hoek kijken, om ons uit te nodigen voor een ontbijt bij hun motel.
Dat aanbod konden we natuurlijk niet afslaan dus om 09.30 reden we naar de buren waar Jannet een koningsontbijt had bereid. We werden verwend met croissants, warme broodjes, gekookte en gebakken eieren, spek, jus d’orange, cornflakes en yoghurt, voor ieder wat wils. We konden met een vestje aan buiten zitten en na het ontbijt dronken we nog een kop koffie in de zon. De meisjes waren zo schattig om mij hun kamer, knuffels en tekeningen te laten zien en vooral Maren was nieuwsgierig naar alle avonturen die wij onderweg beleven. Rond 11.00 kwam het afscheid en het voelde alsof we elkaar al weken kenden, erg grappig! Het zou heel leuk zijn om ze in Auckland nog eens tegen te komen. Vanuit Franz Josef reden we naar Lake Mahinapua. Daar aten we lunch en wilden we eigenlijk de nacht doorbrengen, zo’n mooi stekje. Nadat we even hadden gelegen en gelezen daar besloten we om 15.00 toch maar door te rijden.
We reden door naar Hokitika waar ik een Fish&Chips zaakje zag en daar had ik vreselijk zin in (alternatief voor de frikandel speciaal). Het feit dat ik al dagen hoofdpijn had + te veel wijn = een brakke dag. Oplossing: vet eten ;), we kregen een bak friet en twee visjes in een oude krant en aten deze in de auto op, heerlijk! Daarna konden we er wel weer even tegenaan, we tankten in Greymouth en reden door naar het Punakaiki & Paparoa National Park. Een prachtige kustroute met schitterend weer en wat ook apart was, dat het landschap ineens veranderde naar echt tropisch met palmbomen, alsof we in Bali reden. Punakaiki staat bekend om haar blowholes en pannenkoekenrotsen. Door een laagjes proces wat stylobedding heet, is het Dolomite Point Limestone gevormd op wat lijkt op een stapel pannenkoeken. Heel bijzonder om te zien en ook heel anders dan wat we zagen op de Great Ocean Road in Australië.
We wilden op een DOC camping slapen vanavond, maar dat bleek nog een hele klus. Ze waren een beetje schaars aan deze kant en we wilden er niet 200km voor om rijden, de eerstvolgende die we tegenkwamen werd aan alle kanten aangevallen door zandvliegjes dus we reden nog maar even door. We werden vervolgens getrakteerd op een mooie zonsondergang in de bergen. In Murchison vroeg Paul aan de pompbediende of we al uit het zandvliegjes gebied waren, maar helaas bleek dat niet zo te zijn. Ze steken niet in het donker en de volgende DOC was weer 100km rijden dus dat deden we maar. Om 21.00 kwamen we aan in Kawatiri bij het Historic Reserve en dat was tevens de laatste DOC op de route dus we hadden geen keuze. Ook hier zaten er 1000 zandvliegen op het toilet dus ons tentje hebben we maar van de auto afgelaten.
P@J Wat een leuk kontakt met die friezen. Ik blijf in herhalingen vallen wat een schitterend natuur in NZ.Ga nog een tijdje zo door ,want wij genieten er bijna net zo van als jullie.
xxx en de groetjes de Katjes. {lekker zonder al die sandflys}
Geweldige mooie kustlijn, hè ? Hier hebben wij ook zo genoten, helaas met veeeeeel regen!