OUT of the outback

Eigenlijk wilde ik toch niet uit dit Opal dorp weggaan zonder een kleine souvenir voor mezelf. We zijn dus rustig wakker geworden en hebben de tijd genomen met ontbijten zodat we rond 9uur terug in het dorp waren. Daar heb ik een ring en een hanger (voor aan Len’s ketting) voor mezelf uitgezocht met beide een andere soort opalsteen. Daarna zijn we de road gaan hitten, de eerste paar uur heb ik gereden met Williams House Hitjes in mijn oren, just me, the desert and ‘In my mind’. Net voor de lunch zijn we geswitcht en heb ik de bammetjes in de auto gesmeerd.

Vandaag stond een rustplek 30km boven Port Augusta, ruim 500km rijden op de planning dus dit is onze laatste dag outback, heerlijk! Onderweg kwamen we langs Lake Hart en andere gigantische zoutvlaktes die achtergebleven zijn van de vroegere zee. Het uitzicht was weer erg wisselend en soms best mooi. Ook kwamen langs het dorp Woomera, wat 300 inwoners heeft en door de regering voor raket oefeningen wordt gebruikt.

Helaas kwamen we ook een vreselijk auto ongeluk tegen waarbij 1 auto helemaal uitbrandde en de ander er in de kreukels bij lag. Het was misschien een kwartier voor wij aankwamen gebeurd. Eerst stopte we, ook uit angst dat de auto zou ontploffen maar na een kwartier bleek dat we niks konden doen en het ontploffingsgevaar leek geweken. Twee gezinnen zaten en lagen op de grond met wat hulp van road workers, want waar moeten ze hier in de outback in godsnaam snel een brandweer en ambulance vandaan toveren? Pas na een half uur rijden kwamen wij de politie en ambulance tegen, die dan nog zeker 20minuten moest rijden. En nu zijn wij niet eens ver in de outback nu, we zijn er zo goed als uit, daarbij moet je ook nog eens geluk hebben dat iemand een satelliet telefoon heeft. Dat was bij dit ongeluk wel het geval maar het beste is om hier (nergens, maar zeker niet hier) vooral geen ongeluk te krijgen.

Onze een na laatste stop was bij Flinders Rangers View omdat de olie weer eens bijgevuld moest worden. We hebben tevens ontdekt dat de vreemde slijtage aan de rechter voorband wel erg extreem wordt, dus het ziet er naar uit dat we een nieuwe band aan moeten gaan schaffen. De laatste stop voor de eindbestemming van vandaag was voor een langs rennende emu die ineens uit de bosjes voor de auto sprong. Gelukkig kon Paul op tijd remmen, helaas was hij te snel voor de foto.

Om kwart voor 5 kwamen we aan bij onze geplande rustplek, helaas stonden er geen andere kampeerders. Geen ramp, maar als enige auto langs de snelweg in de outback voel je je altijd wat minder prettig. Er waren echter weinig tot geen alternatieven dus we hoopte maar dat er nog andere zouden komen en dit was gelukkig het geval. Morgen is het officieel de laatste dag outback maar we zijn er nu op 30km na uit.

Ps. Het rijden door de outback was een unieke, prachtige, vermoeiende, saaie, vliegachtige, hete ‘once in a lifetime’ ervaring, mochten we hier ooit nog terugkomen zou het met het vliegtuig zijn.