Hebben wij weer, zitten we vanochtend om 05.15 klaar om de auto te starten om naar de sunrise te rijden, start de auto niet. Paul werd bijna gek, ik citeer: “Ik breng dit ‘piep’ busje naar de schroot, ik ga naar huis en ik ga nooit meer op wereldreis”!
Het bleek dat de batterij van het alarmsysteem leeg was en zonder kunnen wij hem niet starten. Paul gaf echter niet op en ging op de wc het kastje uit elkaar schroeven en de batterij warm maken. Goddank startte hij daarna en racete we om 05.50 van de camping af (en gaat Paul niet naar huis ;)). De zon zou om 06.34 opkomen maar we moesten nog 50km rijden, dit werd een uitdaging. Ik wist niet dat het busje 120 kon, maar hij redde het 😉 en we kwamen om 06.15 aan bij de viewing area. Een stukje duinen omhoog bood een prachtig uitzicht aan de sunrise, we hadden geluk, hij was perfect. Uluru aan de ene kant en Kata Tjuta aan de andere. Achteraf misschien maar beter dat we later waren want het was ijs en ijskoud en nu hoefde we minder lang te wachten. Voorlopig hebben we wel even genoeg zonsopgangen gezien maar deze behoort absoluut tot de top. Bij terugkomst bij de auto was het hopen dat hij startte en gelukkig door hem warm te houden deed hij het. We reden naar Kata Tjuta om de bergen van dichtbij te bekijken en nog wat foto’s te schieten, we konden helaas niet uitstappen omdat we dan het risico liepen dat we hem echt niet meer gestart kregen. Nadat de zon boven de bergen uitkwam en Paul uitgeschoten was keerde we terug naar het dorp, op zoek naar nieuwe cel batterijtjes voor het alarmsysteem. Deze vonden we al meteen bij de Shell dus nu is het systeem gemaakt!
Toen we met een gerust hart de auto achter konden laten zijn we weer naar de Uluru gereden, deze keer om hem van dichtbij te bekijken. Eerst zijn we naar het cultureel centrum geweest om wat te leren over de aboriginals en hun gebruiken hier. Daar hebben we tevens onze eerste Australische souvenir aangeschaft, een te lelijke houtgesneden hagedis, gemaakt door een oudere aboriginal vrouw.
We hebben ervoor gekozen om de Uluru niet te beklimmen om diverse redenen. 1. Het wordt niet gewaardeerd omdat het in strijd is met de aboriginal cultuur die het als heiligschennis zien. 2. Er zijn al 35 mensen doodgegaan. 3. Het is veel te heet voor zo’n barre klim en zo sportief zijn wij (ik) nou ook weer niet. 4. Je staat na zo’n klim OP het ding dat zo bijzonder is om naar te kijken, er is hier verder niks dus je uitzicht is alleen dorre vlakte. En tot slot reden 5. Hij was gesloten vanwege barre weersomstandigheden (wind, heet o.i.d.), haha deze reden had ook nummer 1 kunnen zijn.
We gaan nu richting het zuiden, ongeveer 1500 km waar we 2/3dagen over doen en het rond de 16 graden is, brrrr iets warmer mag ook wel!
In 1 woord GEWELDIG!!!!!!!!
Dikke kus voor jullie 2,mapa
P&J .Prachtige fotoos en verhalen uit verre landen voor jullie bijna gewoon maar voor ons heel bijzonder. Josje ik hoop dat de jeuk snel verdwijnt en dat jullie de vliegen achter je laten. Kun je in Australie makkelijk anti vliegen netten kopen of moeten we ze uit nl meenemen. Een heel goeie trip naar Adelaide gewenst en snel tot blogs.xxx en groetjes de Katjes.