We moesten helaas weer vroeg op vanmorgen, deze keer om 06.45. Gelukkig ging het slapen vannacht wel beter! Om 07.30 kwam Chris ons ophalen, ik moest onder een deken op het matras achterin gaan liggen (er zijn maar twee stoelen) zodat de politie me niet kon zien, haha (je kunt dan blijkbaar je rijbewijs kwijtraken). Toen moesten we op zoek naar de garage, om 08.00 zaten we in de buurt maar we konden zijn ‘shed’ niet vinden. We belde Dave de garageman en hij legde het uit, hij vermelde er ook bij dat hij er nog niet was en dat het 10 minuten zou duren, de reden was vrij onduidelijk. Uiteindelijk hebben we ruim een half uur moeten wachten tot hij met zijn brakke kop aan kwam rijden. Geen sorry ofzo maar halve redenen zoals dat hij op een andere klus zat en een baby had. Heel apart, maar hij moest nu ook weer terug naar zijn andere klus. Hij zou ons naar de stad brengen en bellen als hij er naar gekeken had en wat er gemaakt moest worden, hij zag op het eerste oog al twee dingen!
Nu moesten wij onszelf maar gaan vermaken en wachten. Eerst hebben we een kop koffie gedronken bij het strand toen hebben we besloten onze tijd maar soort van nuttig te besteden en op zoek te gaan naar een Vodafone winkel. Deze vonden we aan de andere kant van de stad in een shopping mall. We hadden namelijk onze eerste internet rekening gehad en we moesten onze eerste twee dagen (de laatste twee dagen van een Vodafone abonnement maand) al voor de gehele maand $30,- betalen. Daar gingen we even opheldering over eisen. Inmiddels is het duidelijk, je moet hier de rekening van te voren betalen, in plaats van achteraf.
Inmiddels was er een half uur voorbij, nog niks en we gingen op zoek naar een volgend doel. Dit werd dobbelstenen zoeken om Yahtzee mee te spelen. Haha ook dat lukte vrij snel in een soort bruna. We konden er zelfs scoreformulieren bij kopen. Inmiddels was het rond half elf en we waren hongerig dus toen maar wat eten. Daar hebben we ongeveer een uur doelloos gezeten. Ons volgende plan was richting de zee in de schaduw te gaan Yahtzeen. Bij de picknicktafel zat echter een ouder Hongaars geëmigreerd stel waar we mee aan de praat raakte. Na een beetje kletsen belde om half 1 EINDELIJK de garage. Hij kwam ons ophalen en zou het daarna uitleggen.
Dat bleek een heeel verhaal. We komen bij de garage, blijkt dat hij voor $1400,- gemaakt moet worden om roadworthy te zijn! En ja, wie gaat dat betalen? Na heel veel onderhandeling, denken en moeilijk doen betalen wij nu $4100,- voor de auto en betalen we ook voor de reparatiekosten, zodat we alsnog op de $5500,- uitkomen. Eigenlijk komt het dus uiteindelijk voor ons nu beter uit want wij hebben nu (waarschijnlijk) een goede auto, hij is dan in ieder geval gecheckt en gemaakt voor de dezelfde prijs. We hebben afgesproken dat we hem morgen wegbrengen en dan hopelijk donderdag, uiterlijk vrijdag kunnen halen. Helaas kost dit geintje wel weer extra geld voor het hostel en we moeten nog langer in deze boring stad rond hangen. Maarja, we hebben gelukkig 6maanden ;). Ongelooflijk is dat onze verkoper Chris nog steeds de rust zelve is, zelfs nadat ze $1400,- verliezen. Hij is wel echt een grappige kerel, een Duitser van 25 die timmerman is. Om zijn nek heeft hij een ketting hangen van allerlei kleine dingen die hij in Australië vind of hem ergens aan doen denken. Dingen als een kapotte ritssluiting, sleutel van zijn gitaarkist, een halve domino steen etc. Vanochtend vond hij voor de garage een klein moertje wat hij eraan zou hangen als herinnering van de verkoop van de auto, haha heel grappig! Op de terugweg naar de stad wilde hij echter niet nog een keer zijn rijbewijs riskeren dus deze keer vertrokken we met Paul achter het stuur en hem onder het deken. We stopte op een ‘afgelegen’ plek zodat hij snel weer achter het stuur kon kruipen en wij de stad in konden. We hebben toen ook een nieuw hostel geboekt om drie redenen: 1. Scheelt $10,- per nacht, 2. Het zit in het centrum en nummer 3. Hahaha, ik heb per ongeluk gister al mijn beoordeling over dit hostel online gezet waarin ik een beklag doe over het irritante backpackers personeel. Paul is bang dat ze dat hebben gelezen en schaamt zich nu heel erg. Haha ik dacht er gewoon ff niet bij na want normaal doe ik het pas als we al weg zijn (je krijgt er namelijk tegoed van Agoda voor).
Het volgende heikelpunt van vandaag was de $4100 bij elkaar krijgen. Voor Paul geen probleem, $2000,- bij de bank met zijn creditkaart. Ik kreeg echter met mijn creditkaart maar $1500,-. Vervolgens werkte mijn Rabobank bankpas niet, op mijn ING pas stond niet genoeg en Paul had al $500,- gepind vandaag voor de aanbetaling van de garage. Ohhh drama! Paul probeerde vervolgens geld van zijn ING naar de mijne te storten maar dat kwam op een of andere manier niet aan (nu weten we dat dat niet lukte omdat Slimpie Paulie het geld per ongeluk naar mijn Raborekening had overgemaakt). Al naar de Rabo gebeld, lukte niet, thuisfront gebeld, zij Rabo meteen om 08.00 gebeld. Bleek dat ik al teveel met de creditkaart had uitgeven deze maand (vliegtickets&hostels) en waarom mijn pas niet werkt geen idee. Uiteindelijk heeft mijn moeder van haar ING naar de mijne geld overgemaakt en dat stond er uiteraard wel meteen op, wat ik vervolgens heb gepind en weer teruggestort via mijn Rabo rekening. Pffffff, maar we hebben het geld bij elkaar weten te schrapen! Van 08.00 tot 17.00 zijn we met die auto en het geld bezig geweest, het is net een baan ;)!
We hadden even tijd om te douchen, eten (we aten weer gratis bij de bar, smerig Marokkaanse ongekookte rijst en groente deze keer) en toen stonden Chris en Thorsten al voor de deur! We hebben de verkooppapieren getekend, het geld overhandigd, tips aangehoord en twee kannen bier genuttigd om het te vieren! We hebben dus nu officieel een auto!!! Al zullen we tot vrijdag moeten wachten om ermee de road te gaan hitten!
Allebei gefeliciteerd. Een paar jaar geleden had je vast niet gedacht dat je eerste auto een oude bouwvakkersbus zou worden. Kus mams
En nu genieten, je hebt je huis bij je!